Seite
infideles iſtos ille idem vel ſimilis interficeretur nō ideꝫ impleri poſſet. Si chriſtianorū illorū qui tūc erāt in fide firmitudinē reſultaſſe dicis: quare ⁊ non iſtis idē hoc tē­pͥore eueniret? Si mentibus hominū ſtuporeꝫ ex hac ſua ſpontanea oblatione ille intuliſſet vt ad vere fidei inqui ſitioneꝫ potuiſſent inde procedere: quid obſtat quando nunc ꝓ publica xp̄i nominis ꝯfeſſione hoc ideꝫ eueniat? Si confuſio infidelibus: ſi alioꝝ apoſtoloꝝ ad hoc idē ꝓ­ſequendū incitatio proueniſſet: omnia et hoc tꝑe cōpleri poſſent. Poteras ergo rectius exemplū tuum ꝓſequi: ac dicere Paulū ſemꝑ ꝓmptū ex ſe qn̄cūqꝫ ⁊ vbicūqꝫ ꝯtigiſ ſet pro laude ⁊ ꝯfeſſione publica nominis Ieſu xp̄i mor­ti ſe offerre. Nec vnqͣꝫ niſi zelo p̄dicationis ꝟbi dei: ẜm ꝙ Ananias ꝑ Ananiā p̄dixerat illi dn̄s: hͦ ꝑtimeſcebat. Quare feruo re aliquādo in pericula ductꝰ ab alijs: ⁊ p̄dicatiōis amo­re magis qͣꝫ a ſe detinebatur: qui cupiebat quotidie diſ­ſolui ⁊ eſſe cū xp̄o. Unde poſt ml̓tos agones ⁊ p̄dicatio­nes magnas: quas iudeis ⁊ gentibus diuerſis in locis pe­Lucas gerat: ꝓponens hieroſolymaꝫ accedere: ſcribit Lucas ꝙ cum eſſet in miletho mittēs epheſuꝫ vocauit maiores na tu eccleſie. Qui cū veniſſēt ad eū ⁊ ſimul eſſēt: dixit eis: Uos ſcitis a pͥma die qua ingreſſus ſum Aſiā qualit̓ vo­biſcū ꝑ omne tempus fuerim ẜuiens dn̄o cū omni humili tate ⁊ manſuetudine ⁊ lachrymis: ⁊ cū tēptatioibꝰ q̄ mihi acciderunt ex inſidijs iudeoꝝ: quō nihil ſubtraxerim vo­bis vtiliū quominus annunciarē vobis: ⁊ docerē vos pu blice: ⁊ ꝑ domos teſtificans iudeis atqꝫ gentibꝰ penitēti­am ⁊ fidem in dn̄m nr̄m Ieſum. Et nūc ecce alligatꝰ ego ſpiritu vado in hieruſale: que in ea vētura ſūt mihi igno­rans: niſi ꝙ ſpirituſſanctꝰ ꝑ omnes ciuitates ꝓteſtat̉ mihi dicens: qm̄ vincula ⁊ tribulationes me manēt hieroſoly­mis. Sed nihil horū vereor dūmodo cōſumeꝫ curſū mei: ⁊ miniſterium verbi mei qd̓ accepi a dn̄o Ieſu teſtificari euāgeliū gratie dei. Hec ille. Ubi manifeſte potes colli gere ꝙ dūmodo ꝑfeciſſet miniſteriū euāgelij ẜm ꝙ acce­