templū exiuit: qui inſolito miraculo ſtupētes: nec illi qͥdminimum facere tēptauerūt. Oꝑemur ergo iuſticiā quaꝫpoſſumus: ⁊ dei ⁊ ꝓximi charitate incedamꝰ: ⁊ ip̄e ẜm ſuiplacitū nos enutriet. Addebas ⁊ tuis verbis antique ꝑſecutiōis tꝑe: vndiqꝫ xp̄ianos diſquiri: ⁊ tanqͣꝫ ſe martyrio dicatos nec longo tꝑe euaſuros noſcētes: parua cauſa cōciti martyrio ſe ingerere poterāt. At tu extra locumꝑſecutionis exiſtis. Quis nā te cogit ꝙ ad illos accedas:Reſpōdeo: Cogit me amor chriſti ⁊ ꝓximi: ſciēs ꝙ ſi chriſtū veꝝ eſſe deū inter illos ꝓfitear: et ꝙ ſine illo ſaluarinō poſſunt: ꝯfitebit̉ ⁊ ip̄e me corā patre ſuo ⁊ angel̓ ſctīseius. Nec rē nouā ꝑago. Queſiuit antiquitꝰ ꝑſecutiōis loca Bonifacius a Roma ad tarſum vſqꝫ perueniens: vbiBonifacius.in chriſtianos perſecutio ſeuiebat: et ibi martyrio coronatus: rurſum romani ſui ſerui corpus reportarunt. Similiter Iſaach ſyrus vir multa doctrina ⁊ ſanctitate prediIſaac.tus audiens Rome contra chriſtianos perſecutionem innouari: vt et ipſe ibidē nomē chriſti profiteri poſſet: e ſyria romam deuenit. Per eundem modum ſeraphicus virFranciſcus tribus vicibus ad infideles ire temptauit. SiFranc. ſcusmile plures ex fratribus ſuis peregerunt. Et in fratruumbeati Dominici hiſtorijs ſcriptum habetur: ꝙ ab initio fūDominicusdationis ordinis ad centum vere durauerit annos: ꝙ omnium generali eorum ſynodo: plures reperiebātur ex fratribus qui eundi ad infideles licentias impetrabant: ettu tuis inanibus verbis a tam ſancto propoſito me reuocare putas. Dicebas etenim antiquos martyres compaſſione moueri: ꝙ proximos dilacerari perpenderent: et ip̄iquieſcerent. Nec me vis compaſſione ⁊ charitate illoruꝫduci qui quotidie vel prauorum conuerſatione in fidedebilitantur: vel alijs illecebris ducti miſerabiliter chriſtum obliuiſcuntur: vel ipſum ſponte negarunt vel negare aliqua ex cauſa coacti fuerunt. Laudas antiquos condolētes ill̓: qui tormentoꝝ patiētia ſibi gl̓iaꝫ triplicabātc ij
