Liber I Omelia I hedinis pellibus indutus: paterno palpa tui corpus fraternū finxit Cui ille minori filio tanꝙͣ maiori bn̄dictionē dedit: que­qꝫ ei lōge futura eſſent nūciauit. Gen̄. 2. ſed ſcire potuit qͥs eſſet qui corā ſe aſſi­ſteret. Prophecie ergo ſpūs ex futuro ꝓ­phetātis animū tetigit: atqꝫ ex pn̄ti te tigit: qn̄ caligātibus oculis pater vētu­ra p̄dicebat: p̄ſentē filiū neſciebat. Ali­qn̄ ꝓphetātis aīm ex pn̄ti pariter ex fu turo tāgit: qd̓ exodē libro geneſeos liqui do docemur. In illo qͥppe ſcriptū eſt Gen̄ 48. qꝛ vite iam termino ꝓpinquaret: Iacob duos filios ſuos Ioſeph feciſſet aſſiſtere ante: vt ex bn̄dictiōe illiꝰ poſ­ſent longe poſt futura ꝓmereri. Cui ma­iorē ad dexterā: minore vero poſuit ad ſi­niſtrā. Cūqꝫ ille oculis ſenectute caligāti bꝰ nepotes ſuos qͥs prior qui ſue eſſet mi­nor: hūano viſu diſcernere nequaꝙͣ poſſꝫ ductis in obliquū brachijs: dexterā manū minori: ſiniſtrā maiori poſuit: qd̓ corri gere filius vellet: ait: Non ita ꝯuenit pa­ter: qꝛ hic eſt prīogenitꝰ. Audiuit. Scio fili mi: ſcio: iſte quidē erit in populos: multiplicabit̉. Sed frater eius iunior: ma ior illo erit. Prophecie ergo ſpūs ex pn̄t. pariter ex futuro ꝓphetantis aīm tetigit Iacob ventura nūciabat: eos quos corꝑeis oculis videre poterat: ante ſe poſitos per ſpiritū diſcernebat. Sic achie ꝓphete aīm ꝓphecie ſpūs: ex pn̄ti atqꝫ ex futuro tetigerat: caligātibus oculis que ſe eſſe aliā ſimulabat: vxorē Iero boā eſſe cognouit: quicqͥd ei futurū eſſet aperuit dicēs: Ingredere vxor Ieroboā: quare aliā eſſe te ſimulas: ego aūt miſſus ſum ad te durus nūcius. Uade dic iero boā: hec dicit dn̄s deus iſrael. Quia ope ratus es male ſuꝑ oēs qui fuerūt ante te: feciſti tibi deos alienos cōflatiles: vt me ad iracundiā ꝓuocares: me aūt ꝓieci­ſti poſt corpus tuū: iccirco ego inducā ma la ſuꝑ domū Ieroboā. 3. Regū. 14. Ex p̄ſenti ergo atqꝫ ex futuro pariter ꝓpheta tis animꝰ tactus fuerat: qui ingredientē deprehēdere potuit: ei vētura nūciare. Aliquādo autē ex preterito ex p̄ſenti: at qꝫ ex futuro pariter animus tangit̉ ꝓphe tantis. Sicut elyzabeth ad ſe venire Ma riā conſpiciēs: qꝛ incarnatū verbū geſta­ret in vtero agnouit: eāqꝫ iam matrē dn̄i ſui vocauit dicēs: Unde hoc mihi: vt ve­niat mater dn̄i mei ad me. Luc̄. 1. De ius ꝯceptiōe per angelū quoqꝫ ad ioſeph dicit̉: Quod em̄ in ea natū eſt: de ſpūſan cto eſt. Math̓. i. Que videlꝫ elyſabeth dicit: Beata que credidiſti: qm̄ perficien tur in te ea que dicta ſunt tibi a dn̄o. Lu ce. i. Dicēs em̄ beata que credidiſti: aper te indicat: quia verba angeli que dicta ad Mariā fuerāt: per ſpm̄ſanctū agnouit at­qꝫ ſubiūgens. Perficient̉ ea que dicta ſūt tibi a dn̄orque etiā eam in futuro ſequerē tur preuidit. Simul ergo de p̄terito pre ſenti atqꝫ ex futuro per ꝓphecie ſpiritū ta cta eſt: que ꝓmiſſionibus angeli cre­didiſſe cognouit. Et matrē noīans: qꝛ re­demptorē humani generis in vtero porta ret intellexit. Et oīa perficiēda predi­ceret: quid etiā de futuro ſequeret̉: aſpe­xit. Aliquādo vero ꝓphecie ſpūs ex pre­terito tangit animū: nec tamē tangit ex fu turo. Sicut in paulo apl̓o aperte oſtendi tur: qui diſcipulis dicit: Notū vobis fa­clo fratres euangeliū qd̓ euangelizatū eſt a me: qꝛ non eſt ẜm homīes: neqꝫ ego ab homīe accepi illud: neqꝫ didici: ſed per re uelationē ieſu xp̄i. Gal̓. 1. Vnde alijs qͦꝫ diſcipulis dicit: Scd̓m reuelationē notū factū eſt mihi ſacramentū. Ephe. 3. Qui tamē hocip̄m euangeliū qd̓ per reuelatio ne cognouerat: hieroſolymā p̄dicaturꝰ aſcēderet: ait: Ecce ego alligatꝰ ſpū vado in hieruſalē: que in ea ventura ſunt mihi: ignorās. Act̉. 20. hoc qͥppe qꝛ euangelij ſacramentū eſt: qꝛ vnigenitꝰ patris incar­natus atqꝫ perfectus homo factus eſt: qui crucifixus: mortuus: ſepultꝰ: die tercia reſurrexit: die quoqꝫ quadrageſima aſcen dit in celum: atqꝫ in dextera patris ſedet. Qui ergo per reuelationē euangeliū co­gnouit: ꝓphecie ſpiritu de p̄terito tactus eſt. Sed qꝛ quid eodē euangelio paſſu