Seite
Expoſitio beati Gregorij pape ſuper Ezechielem ſpiciens: venire ab aquilone ventū turbi nis vidit: qꝛ in extremo ſeculi mentes ho minū torporis ſui frigore malignus ſpūs grauiꝰ occupat. Vnde ſcriptū eſt. Ue ter re ⁊ mari: qꝛ deſcendit dyabolus ad vos: habens iram magnā: ſciens quia modicū tempus habet. Apoc̄. 12. Antiquꝰ qui­pe aduerſarius inſidiarū ſuarū molimina in humanis mētibus grauius exaggrega uit: cōtra cuius excreſcentē ſuperbiā īcar­nati manifeſtata eſt humilitas dei: atqꝫ vt humanū genus a ſuo languore ſanaret: tūc magna apparuit potētia medici: cum languor creuit egroti. Bene aūt maligni ſpiritus īmiſſio: ventus turbinis appella tur. Turbo quippe edificiū qd̓ tangit: cō cutiendo ſubripit: ⁊ om̄is antiqui hoſtis temptatio que agit̉ in mēte: vētus eſt tur binis: quia hāc cōcutiendo per deſideria a ſtatu ſue rectitudinis euellit. Sed nos iſta reticētes que humano generi erūt ab hoſte callido in fine vetera: ad ſolā iudeā ex qua ꝓpheta fuit: ⁊ cuius perditionē ꝓ phetādo ꝯſpicit: verba vertamus. Quia incarnato dn̄o tanto grauiꝰ ab aquilone ventū turbinis pertulit: quāto a ſua recti tudine cōcuſſa: cadens per torporē mētis in perfidia frigida remaſit. Uentus ergo turbinis ab aquilone venit: cū vitā iudai­ci populi malignus ſpūs interpretatione cōcuſſit. Ubi recte addit̉. Et nubes magna. I Quia quāto plus quiſqꝫ exarſit in cru­delitate: tāto amplius obcecari meruit ig norātie ſue caligine. Redemptorē quip­pe humani generis quē in lege ac ꝓphe­tis intelligētes exſpectauerāt: vidētes ne gabant. Un̄ actū eſt: vt eoꝝ mens magna ignorātia ſue nubetegeret̉: ne hūc poſt in quirē tes agnoſcerēt: quē prius ⁊ denūcia re poterāt: ⁊ amare rennuebant. Nam cū modo in eius virtutes ⁊ miracula: modo autē paſſiones cōſpicerēt: in infideliū cor dibꝰ nubes magna ab aquilone venerat: qꝛ ex peccati ſui frigore ꝓpter infirmitatē paſſionis illius: ⁊ inter ſigna caligabāt. Quid vero ex illa nubis magne caligine ſit ſecutū ſubiungit̉ cū ꝓtinus dicit: Et ignis inuoluens. Ignis em̄ nomine cū per ſignificationē dicit̉ aliquādo ſpirituſſctūs: aliquādo au tem mētis malicia deſignat̉. De bono em̄ igne ſcriptū eſt. Ignē veni mittere in ter­ram: ⁊ quid volo: niſi vt accendat̉: Luce 12. Ignis quippe in terrā mittit̉: cum pe­ardorē ſanctiſpūs afflata: terrena mens a carnalibus ſuis deſiderijs cōcremat̉. De malo igne dicit̉: Et nūc ignis aduerſario­conſumit. Heb̓. 10. Quia cor peſſimū ex ſua malicia tabeſcit. Sicut aūt ignis amo­ris mentē erigit: ita ignis malicie inuol­uit: quia ⁊ ſanctuſſpiritꝰ cor qd̓ replet ele uat: ⁊ ardor malicie ad inferiora ſemꝑ in­curuat. Iudea igit̉ nube ſue ignorātie ce­cata: qꝛ mox ad perſecutiōis nequiciā eru pit: igne ſuo inuoluta eſt: que in obliga­tiōe ſe nequicie per eandē ip̄am crudelita tē qua arſit: implicauit. Ventus autē tur binis veniebat ab aquilonē: ⁊ nubes ma­gna: ⁊ ignis inuoluens: quia ex torporis ſui frigore ad ignorantie caliginē perdu­cta: vſqꝫ ad maliciā perſecutiōis erupit. Unde ad alium quoqꝫ prophetā dicitur: Quid tu vides? Qui ilico reſpōdit. Ol­lam ſuccēſam ego video: ⁊ faciē eius a fa­cie aquilonis. Hierem̄. i. Iudeoꝝ quip­pe mens in perſecutiōe ſeuiēs: atqꝫ in cru delitate malicie vndas cogitationū vol­uens: quid aliud ꝙͣ olla ſuccenſa fuit: cu­ius facies a facie aquilōis eſſe dicit̉? Qꝛ ſi ſe aduerſo ſpiritui per torporē mentis non ſubderet: cōtra bonos in tanta mali­cia nō exarſiſſet. Nubē itaqꝫ ſequit̉ ignis inuoluēs: quia eius cecitatē mentis ſecu ta eſt crudelitas perſecutiōis. Si em̄ cō­gnouiſſent nunꝙͣ dominū glorie crucifi­xiſſent. 1. Corinth̓. 2. Sed iſte ignis alibi arſit: atqꝫ alibi ſplēduit. Nam ſubdit̉. Et ſplendor in circuitu eius. Dum em̄ perſecutio in iudea agit̉: ſctā apl̓oꝝ p̄dicatio in vniuerſo mūdo diſper­ſa eſt ſicut ip̄i dicunt. Uobis miſſū fuerat