Seite
Liber I Omelia II verbū dei: ſed quia indignos vos iudica­ſtis: ecce imus ad gentes Act. 11. De cru delitate ergo malicie que mentē iudee cō cremauit: om̄ipotens deus lucē gentibꝰ ſparſit: quia per hoc qd̓ illa redemptorē ſuuꝫ: ac mēbra eius perſecuta eſt: ſanctis apoſtolis per diuerſa diſperſis: nos qͥ in iudee circuitu poſiti in tenebris fuimus: dono celeſtis gratie ſplendorē veri lumi­nis videmus. Vnde ſcriptū eſt. Sedenti bus in tenebris ⁊ vmbra mortis lux orta eſt eis. Eſaie. 9. Iſte itaqꝫ ignis malicie: qui in iudeoꝝ cordibus arſit: in perſecu­tiōe priuſꝙͣ ſanctos apoſtolos ſeuiēdo af­fligeret: in ip̄o ſe exercuit auctore ac redē­ptore generis humani. Unde ⁊ ſubdit. Et de medio eius quaſi ſpeci es electri: id eſt de medio ignis. Quid electri ſpecie niſi xp̄us ieſus me­diator dei ⁊ hominū deſignat̉? Electrum quippe ex auro ⁊ argēto eſt: in electro dū argentūqꝫ miſcet̉: argentū ad claritatē cre­ſcit: auꝝ vero a ſuo fulgore palleſcit: illud ad claritatē proficit: hoc a claritate tem­perat̉. Quia igit̉ in vnigenito dei filio na ture diuītatis vnita eſt natura noſtra: in qua adunatiōe humanitas in maieſtatis gloria excreuit: diuinitas vero a ſui fulgo ris potētia humanis ſe oculis temꝑauit. per hoc qd̓ humana natura clarior facta eſt: quaſi per aurū creuit argentū: ⁊ quia diuinitas a fulgore ſuo noſtris eſt aſpecti bus temperata: quaſi aurū nobis palluit per argentū Illa em̄ natura immutabilis que in ſe manēs innouat om̄ia: ſi ita vt eſt nobis apparere voluiſſet: fulgore ſuo nos incenderet: potius ꝙͣ renouaret. Sed cla ritatē ſue magnitudīs temꝑauit noſtris oculis deus: vt dū eius nobis claritas tē perat̉: etiā noſtra infirmitas per eius ſimi litudinē in eius luce clareſceret: ⁊ per ac­ceptā gratiā(vt ita dicā) ſue habitudinis colorē mutaret. Quaſi electrum ergo in igne eſt deus: homo factus in perſecutio ne. Sequitur. Et in medio eius ſimilitudo quattuor animalium. I Quod in medio eius dicit̉: Siue electri­ſiue ignis: nil obſtat intelligi: quia quatu or hec anīalia ſancti: ſcꝫ euāgeliſte ⁊ eiuſ dem dn̄i incarnatiōe ad fidei virtutē ſoli­ditati ſunt: ⁊ igne perſecutiōis multis tri bulatiōibus afflicti. Qd̓ ſi quis hec que de primo dn̄i aduentū diximꝰ: etiā de ſe­cūdo velit accipere celeri aſſenſu ſequen­dus eſt: quia ſepe ꝓphecie ſpiritꝰ in vno quod loquit̉: multa ſimul intuet̉. Ventꝰ em̄ turbinis ab aquilone vēit: quia nimi­rū cauſa peccatoꝝ exigit: vt diſtricti iudi­cij cōcuſſio om̄ia ſimul elementa pertur­bet: terror em̄ perturbatiōis vltime inde venire dicit̉ vnde generat̉. Nam quia ad feriendas frigidas peccatoꝝ mentes iudi cium perturbatiōis vltime agit̉: recte ab aquilone vētus turbinis venire perhibet̉ que videlicet cōcuſſio aꝑte ventus turbi­nis dicit̉: qꝛ in illo die cunctoꝝ qui tūc in carne mortali inuēti fuerint: in pauore ni mio corda cōmouent̉: cum em̄ ceperit im pleri quod ſcriptū eſt. Sol obſcurabit̉: ⁊ luna nō dabit lumen ſuū: et ſtelle cadent de celo: ⁊ virtutes celoꝝ cōmouebuntur. Math. 24. Que mens homīs erit eter­ni iudicis ſententiā non formidātis? Ibi em̄ tunc cūcta ſimul peccata ante oculos redeunt: ibi om̄ia que cū delectatiōe acta ſunt ad memoriā cū pauore reuocant̉. Ibi caligo cogitatiōis miſero ex pena proxīe dampnatiōis. Unde ⁊ ſubdit̉: Et nubes magna. I. Tunc quippe expectatoꝝ memoria ſen ſum mentis deprimit caligo cecitatis: cū vnigenitū dei filiū in forma diuinitatis cō ſpicere reprobi nō permittunt̉. Uidebūt em̄ in que tranſfixerūt. Zach̓. 12. Ioh̓is 19. Et tollat̉ impius ne videat gloriā dei Ubi ⁊ aꝑte ſubditur. Et ignis inuoluens. Quia videlicet ignis ille iudicij: qui ce­lū aereū ⁊ terrā cōcremat: peccatores iam in ſua ſuperbia nō permittit erigi: ſed in­noluit quos ꝓculdubio in pena ſue dam­