Seite
Liber I Omelia III re noſtro ſcriptū eſt. Cui cū adoleſcēs qui dam diceret: Hec om̄ia cuſtodiui a iuuen tute mea. Math̓. 19. magis dilexit eum. Portāt illatas cōtumelias predicatores ſancti ⁊ nullā ad inuicem contumeliā red dunt. Sed cū redemptori noſtro diceret̉: Demoniū habes. Ioh̓is. 8. Non iniuriā reddidit: ſed manſuete reſpondit dicens: Ego demoniū nō habeo. Feruēt zelo re­ctitudinis p̄dicatores ſancti: ſed redem­ptor omniū flagello de reſticulis facto vē dentes ⁊ emētes eiecit de templo: cathe­dras vendentiū colūbas euertit: ⁊ nūmu­larioꝝ effudit es. Ioh̓is. 2. In om̄i quod fortiter agunt: humilitatē tota intentiōe cuſtodiūt. Sed per redemptorē noſtrū di­cit̉: Diſcite a me: quia mitis ſum ⁊ humi­lis corde. Math̓. 11. Perſecutores ſuos quoqꝫ diligunt predicatores ſancti. Sed ip̄e auctor omniū ac redemptor in paſſio­ne poſitus: ꝓ perſecutoribus intercedit dicēs: Pater ignoſce illis: quia neſciunt quid faciūt. Luce. 23. Mēbra ſua ponūt in paſſione ꝓ fratribus: Sed pro electoꝝ vita vſqꝫ ad mortē ſe tradidit auctor vite Dicat̉ ergo de ſanctis anīalibus ꝙ ſimili tudo homīs in eis eſt: quia ꝙ ſancta: ꝙ mira ſunt: hoc in eis de ſpecie ſimilitudi­nis eſt: id eſt de virtute imitatōis. Caput quippe oīm noſtrū redemptor noſter eſt. Et per ſalomonē dicit̉: Oculi ſapiētis in capite eius: ſtultus autē in tenebris am­bulat. Eccl̓s. 2. Tunc em̄ in capite ocu­los habemus: cū vitā redemptoris noſtri tacita cogitatiōe cōſpicimus. Et cū om̄is noſtra intentio in eius ſe imitationē eri­git: ne ſi vias lucis aſpicere oculus men­tis neglexerit: ſtatim clauſus in tenebras erroris cadat. Ad huius ſimilitudinē ho minis ſurgere feſtinabat ꝓpheta cū dice­ret: In mandatis tuis exercebor: ⁊ cōſide rabo vias tuas. p̄s. 118. Qui etem̄ vias dn̄i tacitus in mente cōſiderat: ⁊ ſe exer­cere in mandatis illius feſtinat: quid ali­ud in ſemetip̄o: niſi imaginē noui hoīs re format? quod quia in ſanctoꝝ cordibꝰ in­ceſſanter agit̉: recte nūc de aīalibus dicit̉ Similitudo homīs in eis. I Poſt hāc vero ſimilitudinē que nūc in moribus tenet̉: quādoqꝫ ad ſimilitudinē glorie peruenit̉. Hinc etem̄ Iohānes di­cit: Nunc filij dei ſumus: ⁊ nō dum appa ruit quid erimꝰ. Scimus autē quoniā ap paruerit ſimiles ei erimꝰ. 1. Ioh̓. 3. Qui mox vnde hoc fieri valeat: adiūgit dicens Quoniā videbimus eū ſicuti eſt. Eſſe ete nim dei eſt eternū hūc atqꝫ incōmutabilē permanere. Nam omne qd̓ eſt mutabile deſinet eſſe qd̓ fuit: ⁊ incipit eſſe quod nō fuit. Dei vero eſſe eſt diſſimiliter nunꝙͣ eſ ſe. Unde ad moyſen dr̄: Ego ſum qͥ ſum­Exo. 3. ⁊ dices filijs iſrael. Qui eſt: miſit me ad vos. Iacobus qͦꝫ ait: Apud quē nō eſt trāſmutatio: nec viciſſitudīs obumbra tio. Iaco. i. Itaqꝫ per Ioh̓eꝫ dicit̉: Simi les ei erimus: qm̄ videbimus eū: ſicuti eſt Quia per hoc qd̓ aſpicimꝰ eius eſſentiā nature: a mutabilitate noſtra liberati figi­mur in eternitate. Immutabimur quippe in ip̄o quē videbimus: qꝛ morte caremus videndo vitā. Mutabilitatē noſtrā tranſ cendemꝰ videndo īmutabilitatē: corru­ptiōe nullatenꝰ tenebimur vidēdo in cor­ruptionē. Erit aūt tūc ſimilitudo hoīs eti am in corꝑibus nr̄is. Hinc etem̄ per pau lū. dicit̉: Nr̄a ꝯuerſatio in celis eſt. Phil̓ z. Vnde etiā ſaluatorē expectamus dn̄m ieſum xp̄m: qͥ reformauit corpus hūilitatꝭ noſtre ꝯfiguratū corꝑi claritatis ſue Erūt gͦ tūc electoꝝ corꝑa claritati dn̄ici corꝑis ꝯfigurata: q̄ ⁊ ſi equalitatē glorie eius nō hn̄t per naturā: ſil̓itudinē tn̄ ꝯfiguratiōis eius habebūt per gr̄aꝫ. Qꝛ itaqꝫ ſil̓itudo vite eiꝰ: nūc in moribꝰ trahit̉ electoꝝ: ⁊ ī reſurrectiōe ſequit̉: ſil̓itudo eternitatis in mente: qm̄ videbimꝰ eū ſicuti eſt. Et qꝛ ſi militudinē qͦꝫ illius etiā corꝑa nr̄a perci­piēt: in configuratiōe dicat̉. Recte de ſanctis animalibus ſimilitudo hominis in eis. Hec nos in expoſitōis exordio p̄libaſſe ſuf ficiat: vt loq̄ndi virtꝰ ſilētio refota: ad īda gāda miſteria q̄ ſequūt̉ robuſtior exurga­