Seite
Collatio tertia Abbatis pafuntij Quid enī ꝓfuit iude apl̓atꝰ ſublimiſſi­mū gradum eodem ordine quo petrꝰ ce­teriqꝫ apoſtoli aſciti ſunt voluntarie ſu ſcepiſſe. qui vocationis ſuę preclara pͥn cipia cupiditatꝭ ac filargirie. peſtifero fi ne conſūmās. vſqꝫ ad traditionē domi ni crudeliſſimꝰ parricida ꝓrupit. Aut quid obfuit paulo ꝙ repēte cecatus ad viā ſalutis velut inuitus videtur attra ctus. qui poſtea dn̄m tota animi deuoti one ſectatus. initium neceſſitatis volun tate cōſūmans. glorioſam tantis virtu tibus vitā īmutabili fine concluſit. To tū ergo in fine conſiſtit in quo p̄t quis ⁊ optime cōuerſionis initijs dedicatꝰ in ferior per negligētiā reperiri. et neceſſita te attractus ad nomē monachi profiten dum effici per timorem dei diligentiāqꝫ perfectus. Cap̄. vi. Exopſitio triū abrenūciationū Unc de abrenūciationibꝰ diſſe rendum eſt quas tres eſſe et pa trum traditio ⁊ ſcripturarum ſanctaruꝫ demōſtrat autoritas. quaſqꝫ vnūquēqꝫ noſtrū omni ſtudio oꝑtet im­plere. Prima eſt qua corporaliter vniu̓­ſas diuitias mundi facultateſqꝫ cōtēni­mus. ſecūda qͣ mores ac vicia affectuſqꝫ priſtinos animi carniſqꝫ reſpuimus. ter tia qua mentē noſtrā de preſentibꝰ vniu­ſis ac viſibilibus euocātes. futura tan­tūmodo ꝯtemplamur. et ea quę ſunt in uiſibilia concupiſcimus. Quę tria vt ſi mul perficiātur. ad abrahaꝫ legimus a domino fuiſſe precepta cum dicit ad eū­Exi de terra tua. et de cognatione tua. ⁊ de domo patris tui. Primum dixit de terra tua. id eſt de facultatibus mundi huius. opibuſqꝫ terrenis. ſecūdo de co­gnatione tua. id eſt de cōuerſatiōe ⁊ mo­ribus vicijſqꝫ prioribus q̨̄ nob̓ a noſtra natītate coherētia velut affinitate qͣdaꝫ et conſanguinitate videntur eſſe cogna ta. tertio de domo patris tui. id eſt omni memoria mundi huius quę oculorū oc­currit obtutibus. De duobus enī patri­bus. id eſt ſiue de illo quē deſerere ſiue d̓ eo quē debemus expetere. ita per Dauid ex perſona dei catur. Audi filia ⁊ vide­et inclina aurē tuā ⁊ obliuiſcere populū tuū ⁊ domuꝫ patris tui. Nam qui dicit audi filia pater vtiqꝫ eſt. et illum cuiꝰ do­mū vel populum monet obliuioni dari patrem nihilominus ſuę filie fuiſſe te­ſtatur. Ꝙ ita ſit cū mortificati cum chri­ſto ab elementis huius mundi ꝯtempla mur ẜm apoſtolum. Iam nō ea quę vi­dentur. ſed quę nō vidētur. quę eniꝫ vi­dentur temporalia ſunt. quę aūt non vi­dentur eterna. Et exeuntes corde de hac tꝑali ac viſibili domo in illā domū in qͣ iugiter erimus permanſuri. noſtros ocu­los mentemqꝫ dirigamus. Qd̓ tunc im plebimus. cū in carne ambulantes non ẜm carnē militare dn̄o ceperimus. illam beati apoſtoli ſententiā opere ac virtute nos quoqꝫ clamātes. noſter autē mūici­patus in celis eſt. His tribus abrenun ciationibꝰ ꝓprie tres libri ſalomonis ap­tantur. Nam prouerbia prime abrenū­ciationi cōueniunt. quibus mores emē dantur incipientiū. aut terrena vicia re­ſecātur. Secūde abrenūciatiōi eccleſia­ſtes. vbi vniuerſa quę aguntur ſub ſol­vanitas pronunciātur. Tertię canticū cāticorū. in qͦ mēs viſibilia cūcta trāſce dens verbo iam dei ⁊ celeſtiū rerū contē plationi coniūgitur. Quēadmodū ſingularū renū­ciationū ſit apprehendēda per­ Cap. vij. fectio. Uapropter nō multuꝫ ꝓderit primā nos abrenūciationē ar­dore fidei ſuſcepiſſe. ſi ſecundā nō eodem feruore ac ſtudio feſtinaueri. mus implere. Et ita cum etiam hāc fue rimus indepti. ad illam quoqꝫ tertiā ꝑ­uenire poterimus qͣ de domo prioris no­ſtri parentis egreſſi. quē ab exordio nati­uitatis noſtre ẜm veterem hominē ac pri­ſtinā conuerſationē. quādo eramus na­tura filij ire ſicut ⁊ cęteri. patrem nobis fuiſſe meminimus. omnē mētis intuitū ad celeſtia deflectemꝰ. De quo etiaꝫ pa­