Seite
Is nanqꝫ maligniſſimus quiras mentitus eo ꝙ athanaſius quoſ dam ſacros incendiſſet libros illo tꝑe egrotaſſe declaratus ē. quando machariꝰ ibi fuit. Vnde etiam ex hoc calūniator apparuit. Deniqꝫ pro huiꝰ calūnie mercede dederunt ſquire nomē ep̄i. qͥ neqꝫ preſbiter fuerat aliqn̄. Duo nanqꝫ preſb̓ri qui cum melecio aliqn̄ degebāt.& poſtea ab alexandro ep̄o ciuitatis alexandrine ſuſcepti ſūt et cū atha­naſio conſtituti teſtati ſūt nunqͣꝫ illū preſbiterum eē melecij neqꝫ ha­buiſſe melecium in mareote eccleſiam vel miniſtrum et qui penitu­neqꝫ prb̓r fuerat nunc eū velut ep̄m produxerūt ut eo nomine ī ſuis calūnijs terre reuiderent̉ auditores. Lecte ſūt enim& litere cō ſacerdotis noſtri marcelli. et inuenta eſt euſebij ſimiliūqꝫ nequicia Nam ea que veluti querimoniam faciens marcellus dixit hec tanqͣꝫ ipſe confirmaret accuſauerunt. Hec ergo ſūt lecta et reliqua et pre­cedentes pariter queſtiones. relictaqꝫ huiꝰ viri fides inuēta ē. Non enim a ſancta maria ſicut iſti firmabant dedit deo verbo pͥncipiū. neqꝫ finem hr̄e aſſeruit eiꝰ imperiū: Sed regnum eius et ſine pͥnci­pio et ſine termino eē conſcripſit. Aſclipas aūt comminiſter obtu lit monimenta antiochia ꝯfecta ſub accuſatorū preſentia et ceſarien ſis euſebij ſentencia iudicantium ep̄oꝝ et ſe oſtendit innoxiū. Recte ſiquideꝫ o cariſſimi fr̄es euocati frequenter obedire noluerūt. recte qͦꝫ fugerunt. Conſcientia nanqꝫ ſua perterriti ꝑ fugas ſuas calūnias indicarūt et que preſentes accuſatores ſuꝑ eis dixerant etiaꝫ ꝓbaue­runt. Ad hec autem etiaꝫ eos qui dudum accuſati ꝓpt̓ arriana hereſem fuerant& ꝓiecti. non ſolū ſuſcepūt: ſedetiam in maiori or­dine poſuerūt. Diaconos ad prb̓rium ꝓmouentes prb̓ros ad ep̄atū Non ob aliud niſi ut impietatē ſeminare& dilatare potuiſſent.& fidei corrumpere pietatem. Sunt aūt hoꝝ principes. Euſebius Theodorꝰ heraclie Narciſſus nerodianꝰ cilicie Stephanus antioch ie Georgius laodicie. Achaciꝰ ceſarie paleſtine Minophantis Ephe ſius vrſacius Singiduni Miſie Valens Myri Pannonie. Iſti nā qꝫ ꝯueniētes cū orientalibꝰ nō ſinebāt eos nec ī ſanctū ꝯciliū ingre­di nec omnino accedere ad eccleſiam dei. Et venientes in ſardicam conciliabula apud ſemetip̄os ꝑ loca ſingula faciebant: Et acta que dam cum terroribꝰ concinnabant: quatenus nihil penitus ad iudi cium perueniret. Neqꝫ ſanctum poſſemus celebrare. concilium.