Seite
ꝙ videntes hoc ſignum demones euanuerunt. Porro magus. non hoc ſuſpiceris inquit o bone vir. quia timuerint ſicut ais. ſed ab­hominati hoc ſignum potius abſceſſerūt. Et ita capiēs miſerū odio repleuit chriſtiani ſignaculi iulianum. Oſt hec igitur imperator euocauit iulianū et ꝯſtituit ceſarem dansqꝫ ei coniugem conſtanciam ſororem ſuam. contra bar­baros eum deſtinauit ad gallias. Hi nanqꝫ barbari quoꝝ imꝑator conſtantius contra magnentium ſolacia petierant cum nihil profu iſſent contra tirannum romanoꝝ vaſtabant vrbes. Cum ergo eſſet iuuenculus iulianus. iuſſit ut preter conſilium ducum nihil moli­ri preſumeret. Cunqꝫ illi accepta poteſtate negligerent et propterea barbari ſuꝑarent: Tunc iulianꝰ quidem duces delicijs vacare ꝑ­miſit. ſumens autem milites. eisqꝫ ſpolia ꝑemptoꝝ hoſtiū compro­mittens: initium vincendi barbaros fecit. et amorem ſuū apud mi lites collocauit. Fertur itaqꝫ dum aliquam ciuitatem fuiſſet ingreſ­ſus. quia corona laurea quibꝰ ſolēt ciuitates ornari inter colūnas pendens rupto fune ſuꝑ eius decidit caput eumqꝫ aptiſſime corona­uit. Quo facto cuncti clamauerunt. quia ei ſignum foret imperij. Aiunt enim quidam conſtantiū ꝓpterea eum ad barbaros direxiſſe ut ibi deficeret. Sꝫ neſcio vtrum vera ſuſpicio ſit: nam qui ei ger­manam dedit vxorem ſi hoc cogitaſſet contra ſe potius inſidias exci­taret. Cum igitur iulianus apud imperatorem de ducum negligen tia quereretur. Alter mittitur magiſter armorum eius alacritati cō­ueniens. Cuiꝰ miniſterio cum barbaris fiducialiter eſt congreſſus. Et dum illi per legatos litteras imperatoris eos ad ꝓuincias inui­tantis oſtenderent. tunc ille legatos eoꝝ miſit in vincula. factaqꝫ congreſſione vicit. ita ut etiam captum regem conſtantio dirigeret Hac felicitate prouectus a militibus appellatur auguſtus. Cūqꝫ co­rona deeſſet imperialis. vnus ſigna portantiū. torquem quam habe bat in collo ſumens iuliani capiti circumpoſuit. Hoc ergo modo iulianus imperator ē factus. Que vero poſtea geſſerit ille philo ſophus. iudicent audientes. In illo nanqꝫ pͥncipio non miſſa lega tione apud conſtantiū nec animum benefactoris placans. quecūqꝫ ei videbant̉ agebat modo iudices mutando prouinciales modo de­rogando conſtancio. et per vrbes ſingulas publice relegendo ab eis