nicomedia morabat̉. Prohibebatur ergo iulianus apud libanium legere eo paganus eſſet. Verunt librorū eius lectionibꝰ vtebat̉ Cunqꝫ proficeret in hretorica. ſuꝑuenit in nicomediam maximꝰ philoſophus non ille bizancius pater eucidis. ſed epheſius quem poſtea quaſi artes magicas exercentem. valentinianꝰ imperator p̄­cepit occidi. Tunc igitur non ob aliam cauſam nicomediā ven̓at niſi iuliani fama protractus. Apud quem iulianus verba phi­loſophica preguſtaſſet: cepit etiam doctoris imitari religionem. Is enim etiam imperij cupidinem aīo eiꝰ immiſerat. Cunqꝫ hec laterent aures imperatoris inter ſpem metūqꝫ ꝯſtientus. ſuſpicioneꝫ celare volens quia qui dudum integer fuerat chriſtianus poſtea ꝓ­ditor eſt effectus conſus monachicam ſimulabat vitam. et latenter dem exercebat̉ in philoſophia: in manifeſto aūt ſacros chriſtianoꝝ legebat libros. Deniqꝫ in ecc̄ia nicomedie lector eſt conſtitutus et ſub hoc habitu furorem declinauit imperatoris. Hec equidem preti­more faciebat nequaqͣꝫ. a ſpe recedens quam mente conceperat. di­cebatqꝫ plurimis amicoꝝ ſuorū. felicia fore tēpora. quibus ipſe rerū potiret̉ imperio. Dum hec itaqꝫ contra eum ſic agerent̉ germanꝰ eius gallus. ceſar conſtitutus: venit ad nicomediam. viſurus eum cum pergeret ad orientem. Poſt paululum perempto gallo repente iulianus quoqꝫ ſit ſuſpectus imperatori. qui etiam cuſtodiri pre­cepit. Et dum fuga lapſus fuiſſet diuerſa loca circumeūdo ſaluatꝰ eſt. vixqꝫ ſero vxor imperatoris euſebia celatum inueniens ſupplica­uit imperatori. quatenus nihil mali pateret̉. ſꝫ ut potius ad philoſo phandum mitteretur Athenas. Theodoricus. Ca..ij. Epit igitur iulianus imperialia ſceptra deſiderare. Quam obrem diſcurrēs vniuerſam helladam. vates querebat reſpō­ſa reddentes: conſulēs ſi ad ſuū imperiū perueniret. Inuenitqꝫ virū qui ei deſiderata ſe dicere fateretur. Is eum perducens ad quendam idolorum locum et introeuntes in aditum ſeductores demones euo­cauit. Quibꝰ ſolemniter apparentibꝰ terrore compellit̉ iulianus in fronte ſua crucis formare ſignaculū: Tunc demones trophei do­minici figuram reſpicientes. et ſue recordati deuictionis repente di­ſparuerūt. Quod agnoſcens magus cepit culpare iulianum. A ille et terrorem ſignificauit. et crucis ſe dixit obſtupuiſſe virtutem eo