![]()
ſtantius. mēdatio āt nihil incōſtantiꝰ ⁊ inſtabiliꝰ. Scd̓o rep̄hen dit vanā gl̓iaꝫ cū em̄ inanis eſt. ⁊ traſitoria cā ꝯtinēs fugere debet Tertiū officiū ꝙ ip̄a pauꝑtas nō dꝫ ſibi eē īmūda. deus eā diligit. Un̄ Iuuenal̓ in Satyra. Felices hōies pauꝑ qͦs ſpūs ambit. Illos nunc ad regnū ſublime retrahit. Quartū officiū ꝙ parſi monia ꝯtinētis nō debet eſſe ſordida. hͦ eſt abſtinentia continētis nō debet eſſe fetida qꝛ abſtinentia ꝟtus eſt. Un̄ nomē parſimonie ſiue abſtinentie pōt accipi dupl̓r ẜm beatū Tho. ij. ij. q. cxlvi. Uno mō ẜm qd̓ abſolutā ciboꝝ ſubtractionē deſignat. ⁊ hoc mō non deſignat actū ꝟtutis ſꝫ eſt quoddā indifferēs. Alio mō ſcd̓m qd̓ eſt regulata rōne. ⁊ illo mō deſignat habitū vel ꝟtutis actum. Et diffinit̉ ſic. Eſt moderata ſumptio ſiue ſubtractio cibi ẜm rōnem. Et illa nō debet eſſe ſordida quēadmoduꝫ eſt aliqͣ abſtinētia hypocritaꝝ ⁊ auaroꝝ. Quintū officiū eſt ꝙ cōtinentis ſimpl̓icitas non debet eſſe neglecta. hͦ eſt humilitas cōtinentis nō debet eſſe tarda. Un̄ tunc ip̄a ſimplicitas d̓r eſſe neglecta qn̄ ip̄a non fa cit bona oꝑa. videlicet qn̄ quis aliter facit qͣꝫ ſua intētio eſt vt ſua ſimplicitate decipiat alios. Un̄ Alanꝰ in ꝓuerbijs. Nō teneas au rum totū qd̓ ſplēdet vt auꝝ. Nec pulcꝝ pomū qd̓libet eſſe bonuꝫ. Non eſt in multis ꝟtus qͥbꝰ eſſe videtur. Decipiunt factis lumina noſtra ſuis. Sextū ꝙ leuitas ꝯtinētis non dꝫ eſſe languida. hoc eſt mobilitas animi nō dꝫ eſſe infirma ſeu leſa. Unde tūc leuitas dicit̉ ſeu languida quādo animus hominis plus mouet̉ ad mala. hoc eſt ad operationē rerum temporaliū qͣꝫ ad ea que urſuꝫ ſunt. Septimuꝫ ꝙ continens non debet anguſtiari. propterea quia exigue ſibi ſunt poſſeſſiones. Unde Catho. Infantem nuduꝫ cū te natura creauit Pauꝑtatis onus patienter ferre memento. qꝛ paupertas. habens leticiam admixtā. tuta eſt ⁊ ſecura. Octauum. ꝙ continēs ſua bona amiſſa non debet deflere. quia ſunt de dono fortune. Unde Seneca in epiſtola quadam ad Lucillum. Non eſt tutum quod fortuna fecit tutum. quaſi diceret. munera fortune ſunt valde dubia. Ideo temperatus nō debet triſtari de amiſſione rerum temporalium. Nonum. ꝙ continens aliena bona non debet multum extollere. ſicut conſuetudo hominū eſt. Unde Uirgilius. Fertilior ſeges eſt alieno ſemper in agro. Uicinumqꝫ pecus grandius vber habet. Si ꝯtinētiā diligis. turpia fugito anteqͣꝫ eueniāt nec quemqͣꝫ aliū verberas pluſqͣꝫ te omnia tollerabilia p̄terqꝫ turpitudinē crede A verbis qͦꝫ turpibꝰ abſtineto. nā licē 