![]()
darguit. quia ſit cū mordacitate. Et tui loci debent eſſe ſine vilitate. hoc eſt tue ꝯuerſationes debent eſſe ſine malicia. Et riſus tu us ſine cachinno hoc eſt ſine ſubſannatōe. Un̄ Cachinꝰ eſt riſus inutilis. ⁊ dicit̉ a cō ⁊ hinnus ⁊ hoc ꝓpter dētes qͥ vident̉ albi in ri ſu. vox tua debꝫ eſſe ſine clamore. ⁊ inceſſus ⁊ tranſitꝰ tuꝰ ſine ſtre pitu. ⁊ reqͥes tua dꝫ eſſe ſine pigritia. Un̄ Catho. Plus vigilia ſꝑ ne ſomno deditus eſto. Nā diuturna quies vitijs alimēta miniſtrat. Et cū ab alijs hominibꝰ ludit̉ tunc tu ſemꝑ ꝑtractare debes aliquid honeſti negocij ⁊ oꝑis. hͦ eſt. ꝙ hō ꝟtuoſus nunqͣꝫ dꝫ habere debet animū diſſolutū. ſed ſꝑ ſe occupare bonis oꝑbꝰ. vt dictū eſt ſupra. Nō ſemꝑ ſis in actu ⁊c̄. Si continens es adulationes euita ſitqꝫ tibi tam triſte laudari a turbibus qͣꝫ laudaris ob turpia letior eſto quotiens diſplices malis. ⁊ malorum de te eſtimationes pro uas ad verā tibi laudationem aſſcribe ¶ Hic Seneca ponit alia officia temperantie que ad modeſtiam reduci poſſunt inqͣꝫtum eſt ſpecies tēperantie. Et vult ꝙ cōtinēs debet fugere adulationes. hoc eſt blādos ſermones. Seneca autor eſt li. iij. Qui em̄ ſapiens eſt minime adulationibꝰ credat̉. Fictis em̄ ſermonibꝰ venant̉ homines. ſicut ꝑ rete ſiue ꝑ hamū capiuntur piſces. Fugere ideo debet. qꝛ ꝑuerſa laudatio eſt ⁊ vitiuꝫ deteſtabile. vtꝫ ꝑ eius diffinitionē. Adulator eſt qͥ ſupra modū vir tutis. in cōuerſatiōe hominū nimū vult cōplacere hōibꝰ alijs. in fermonibꝰ vel factis. Id̓o Tul. tuſculanis q̄ſtionibꝰ. li. viij. ait. A turba qͣꝫtum potes te ſepera ne adulatoribꝰ latus p̄beas. artifices ſunt ad capienduꝫ ſuperiores. Ideo dicit Seneca ꝙ valde de teſtabile eſt laudari a turbibꝰ. Qui ergo laudatur a talibꝰ ſignum eſt ꝙ ip̄e etiam vitioſus extat. cum omē ſimile diligat ſuum ſimile. Et Eccleſiaſtici. vij. In diſplicentia em̄ amicitia frangitur. Tā ta eſt em̄ diſtantia inter probos ⁊ improbos. quanta eſt inter vir tutem ⁊ vitium. vt dicitur in Ethicis. Ideo debet gaudere vt vitu perator a malis. ⁊ aſſcribere prauas ſuſpitiones ad veram recōmendationem. Difficillimū opus continentie eſt aſſentationes adulatorum repellere. quorum ẜmones animū quadam vo luptate reſoluunt. nullius ꝑ aſſentationem amicitiam B iiij 