Seite
Et tamen ſuffragiū pro auxilio ſæpe ponitur. Suffoco quod ex ſub& faux faucis componit̉: ubi diphthon gus in. o. productam cōuerſa fuit. Ouidius: Suffocent animā dira uenena tuā. Suffire ex ſub& fire: quod infinitū eſt:& a fio componitur. Virg. li. georgi. iiii. At ſuffire tymo cæraſqꝫ recidere inanes: qꝫ dubitet̉ ſuf­fire dixit.i. ſubminiſtrare. Nam licet a fio habente ſignificationē paſſiuā cōponat̉: compoſitū tamē Papyria no teſte fit actiuū. Reperit̉ etiā firi: a quo Priſciano teſte factū eſt fieri: per diuiſonē unius longæ in duas bre­ues: ut admittier pro admitti. Similiter ſequēte. g. trāſit. b. in illā: ut ſuggero ſuggeſtū. At ſequēte. l. integra b. littera remanet: ut ſublego: quod eſt ſuffuror. Virgilius in bucolicis: Vel quæ ſublegi tacitus tibi carmi­na nuper. Subligo& inde ſubligar: quod eſt ſubligaculū: ſeu brachæ: quas induebāt hiſtriones in ludis. Iu­uenalis in ſatyra Credo pudiciciā: Perſonā thyrſumqꝫ tenent:& ſubligat acci. Cicero de officiis libro primo Scænicoꝝ quidē mos tantū habet ueteri de diſciplina uerecundia: ut in ſcenā ſine obligaculo ꝓdeat nemo Veret̉. n. ne ſi quo caſu euenerit: ut corporis partes quædā aperiant̉: aſpiciant̉ nō decore. Subleuo: quod a leuo pro aleuio cōponit̉. Nam eſt auxiliū defenſionēqꝫ præſto. Cicero Zophirus qui ſe naturam cuiuſqꝫ ex forma proſpicere profitebat̉: deriſus a cæteris eſt: qui illa in Socrate uitia nō agnoſcere ab ip̄o aūt Socrate ſubleuatus: cū illa ſibi ſigna ratiōe a ſe deuicta diceret. Nōnunqͣꝫ uero ſignificat alleuo: quod eſt ſurſum to­lo. Suetonius in Veſpaſiani uita: Dūqꝫ ſurgit ac nitit̉ inter manus ſubleuantiū extinctus eſt. Si uero compo­natur ſub cū dictionibus incipientibus ab. m. tranſit. b. in. m. ut ſummitto: ſummergo: ſumminiſtro: quāqͣꝫ apud aliquos ſeruet̉. b. At cū dictionibus incipientibus ab. n. integra ſemꝑ remanet: ut ſubnecto: ſubnixus. Si aūt dictiones cōpoſita cū ſub incipiant a. p. tranſit. b. in. p. ut ſuppono ſupplico: quod a ſub& plico com ponit̉: eo quod genu poplitemqꝫ plicamus: cū a potentiore aliquo magnū aliquod precamur. ſuppeto: hoc eſt ſubminiſtro: a quo ſuppetias deriuat̉: quod ad auxiliū ꝑtinet:& auxiliū ipſum deſignat. ad auxiliū quidē ut Cæſar libro. xxii. commētarioꝝ:& nuntiebant̉ auxilia magna equitatus oppidanis ſuppetias uenire.& in eodē libro: Suiſqꝫ rebus timēs: elephantiſqꝫ triginta relictis ſuis finibus oppidiſqꝫ ſuppetias ꝓfectus eſt. Et iteꝝ in eodē: atqꝫ ſuis fugientibus ſuppetias ire contēdit. Auxiliū uero ut Suetonius in uita Veſpaſiani: Le­gatū inſuper ſyriæ conſularē ſuppetias ferentē rapta aquila fugauerūt. Plautus in Oedippo: Sed memēto ſiquid ſæuiunt ſenes ſuppetias mihi cū ſorore ferre. Idē in eodē neſcio uiſus eſt. Cum ait auxilia mihi:& ſuꝑ petia ſunt domi. Supplodo ex ſub& plodo: quod eſt plaudo cōponit̉:& eſt pedē terræ incutere. Cū. r. ue­ro in quibuſdā integra manet. ut ſubruo. In nōnullis uero tranſit. b. in. r. ut ſurripio auctore Priſciano. At cū. s. ſemꝑ remanet. b. littera integra: ut ſubſidiū ſubſiſto: ſubſtātia: ſubſellia: quæ ea ut ita dicā ſcamna ſunt in quibus audiētes poetas recitantes uel alios magiſtros ſedere conſueuerāt: erātqꝫ etiā tribunoꝝ: triū uiro­rū: quæſtoꝝ:& huiuſmodi minora iudicia exercētiū: ꝗ nō in ſellis curulibꝰ nec ī tribunalibꝰ ſꝫ ī ſubſellius cō­ſedebāt. Iuue. ī ſatyra Et ſpes& ratio: inꝗt de Statio: Sed cū frægit ſubſellia uerſu Eſurit intactā paridi ni uē dat agauen. Gellius libro. xiiii. noctiū atticarū: cū a prætoribus ſe in iudicē lectū enarraſſet: ut iudicia: quæ appellant̉ priuata ſuſciperet inquit: Sed.n. ego homines illos cū conſiderabā alteꝝ fidei alterū ꝓbri plenum nequaqͣꝫ adduci potui ad abſoluendū. Iuſſi igit̉ diē diffundi: atqꝫ inde a ſubcellis perago ire ad Phauorinū philoſophū. At ſuſtineo ſine. b. ſcribit̉: quia nō a ſub ſed a ſurſum componit̉& teneo. ſimiliter& ſuſpiro ſi ne. b. ſcribitur:& ſimili modo a ſurſum& ſpiro cōponit̉ i. cū ex imo pectoris ſurſum ſpiro aliquid cupio.& cōſtruit̉ cū accuſatiuo. Iuuenalis in ſatyra Atticus eximie: Suſpirat longo nō uiſam tꝑe matrē. Cōſeruat etiā ſub ſuum. b. auctore Priſciano: ſi cū dictionibus incipientibus a. t. componat̉: ut ſubticui: ſubtrahō: ſubtel: quod ex ſub& talo compoſitū dicūt. Nam eſt τύκοιλοντουποδός.i. cauum pedis: quod ut cauū manus quidam etiam uolā dicunt. Sed hæc& alia ut ſupra uidimus quidam per. p. ſcribi uolunt& non. b. Alii ue­ro non ſcribi. p. ſequente. t. ſed magis. b. ſono ipſius. p. proferri. De ſyllabis deſinentibus in. c. Vnc ad reliquas conſonantes per ordinem procedentes: dicimus auctoribus Papyriano& Priſcia­nō nullā antecedetē ſyllabā in. c. litterā deſinere: niſi ſequēs quoqꝫ. a. c. uel. a. q. īcipiat: ut bacca quæ cū duplici. c. ſine aliqua aſpiratione ſcribit̉:& continet intra nominis ſui ambitū fructus diuerſorū geneꝝ lauri oliua corni myrti lentiſciqꝫ& alioꝝ: ut in ſequētibus oſtendemꝰ. Eſt etiā lapis precioſus: ut quo nitido preciū cortice bacca daret. Et inde baccatus ſine aliqua aſpiratione quaſi baccis. i. precioſis lapillis or­natus. Virgilius libro ænei. primo: Colloqꝫ monile baccatu. At ſi cū aſpiratiōe ultimū. c. ſcribat̉: aliud ſigni­ficat: ut uidebimus in dictione Bacchus. Bucca ſimiliter abſqꝫ aliqua aſpiratiōe cū duplicato. c. ſcribit̉. Et a bucco uerbo: quod eſt inflo deriuat̉: atqꝫ idē eſt quod os. i. ip̄a cōcauitas unde uox ꝓcedit: nō ora labiorum. Vnde Iuuenalis: cū ait in tertia ſatyra: Bucca foculū excitat nō de extremitate oris: ſed de interiori parte di­xit: quæ inflari ſolet: uentūqꝫ concipere. Vnde idē poeta in eadē ſatyra de cornicibus loquēs inquit: Notaqꝫ per oppida buccæ. Vbi nō de labris: quæ latent cū tuba canit: ſed de illa deformi utrinqꝫ inflatione intellexit tubā inflantiuꝫ. Similiter cū inquit Horatius: Vt iuppiter ambas Iratus buccas inflet: nō de labris locutus ē quæ inflari nō poſſunt: ſed de ip̄a oris inflatione. Nā genæ quoqꝫ aliud quiddā ſignificāt: ut in ſequentibus oſtendemus. Vtimur etiam in plurali buccas: ſed in ſingulari oratores frequentius utunt̉. Bucula uero quæ per unicū. c. ſcribitur: diminitiuū eſt bouis: quaſi parua bos. Baccar per duplex. c.& abſqꝫ aſpiratiōe ſcribit̉ generis eſt