Seite
Cuius filius ſimiliter Dionyſius in tyrānide ſucceſſit: uir omni turpitudine repletus: qui tandē teſte Cicero de li. iii. quæſtionū tuſculanaꝝ ſyracuſis pulſus: corinthi pueros docuit: ſicqꝫ imperio carere nō potuit: de quo Ouidius libro. iiii. de ponto ait. Ille ſyracuſia modo formidatus in urbe. Vix humi duram reppulit arte famem. De quo Iuſtinus li. xix. ſui epitomatis tractauit. D īpelus cum. i. latino& unico. l. ſcribit̉: fuit Sycli frater:& ambo teſte Pli. in creta inſula geniti medis impe­rātibꝰ: hoc ē prius qͣꝫ Cyrus in perſas regnare inciperet Olympiade circiter quinquageſima. ii. eodem Pli. teſte primi omnium marmore ſculpendo claruere. D ipſas cum. i. latino ſequente. pſ. ſcribit̉ apud nos dicit̉ ſitis:& ponit̉ a græcis& latinis ꝓ ſerpente ē genere aſpiduꝫ: cuiꝰ morſu incredibilis inducit̉ ſitis. Vnde Lucanꝰ li. ix. In mediis ſitiebāt dipſades undis: de quo plura habentur in eodem libro. Diphthongus prima cū. i. latino: ſequēs cū. ph.&. th. aſpiratis ſcribit̉:& ē diphthongus duaꝝ uocalium uim ſuā ſeruantiū in eadē ſyllaba cōplexio: ut es: præs:& ſimiles. Nā ſi iudex aut uolo dicimꝰ: cū nec. i. in prima nec. u. in ſecunda ſonū ſuū conſeruet: diphthongū nō fecimꝰ:& cōponit̉ diphthōgus ex dis quod nos bis dicit̉:& φογος qui uocalis eſt ſonus: Sunt igit̉ latinæ eloquētia diphthongi quattuor: quibꝰ noſtri au­ctores in ſcriptura noſtra uſi ſunt: uidelicet au. æ. eu. œ. præter nōnullas græcas: quas quinqꝫ ſcripſerūt: ut in præceptis oſtendimꝰ: ex barbaris uero acceperūt: nōnulli poetizantes ai: ut Rainaldus raimūdus Aimo. Itē uo: ut Voldericꝰ. Itē ui: ut Vilielmꝰ Vido: quibꝰ moderniores. g. præponere conſuerūt: ac dicere Guili elmꝰ Guido: ſꝫ his omiſſis ſolū ad eas: ꝗbus antiꝗ poetæ linguæ noſtræ patroni utunt̉: redeūdū duximꝰ. Ex illis igitur quattuor hæ duæ. au. eu. nullā in ſcribendo ābiguitatem ingerunt: ſꝫ litteris ſuis: ut ꝓferunt̉: ſic quoqꝫ& ſcribunt̉. Sed id ſane dubiū nōnunqͣꝫ efficit: quod diphthongꝰ in illis litteris aliquādo eſſe uidet̉ cū diuiſa ſint& ſeꝑata ſyllabæ: nec ulla mihi ē diphthongꝰ: ad quod utiqꝫ diſceruendū hæc ſubiici regula ualet: Vbicūqꝫ. a. uel. e. in omnibus ante us finalē reperiunt̉: fere ubiqꝫ. a.&. u. uel. e.&. u. ab inuicē ſūt diui ſæ: ut Nicolaꝰ. Archelaus: alueus: cæreꝰ. excipiunt̉ in latinis dictōibꝰ laus: fraus: heus. in quibꝰ diphthōgus eſt. In græcis uero dictionibꝰ nōnunqͣꝫ mutatōe illoꝝ in ſimilibus dictōibꝰ diphthongos in fine habemus: ut Orpheꝰ. Virgilius in buccolicis: Orpheus in ſiluis: inter delphinas orion: Simili modo Tydeus. Et hæc de au& eū diphthongis dicta ſufficiant. Porro de. æ.&. œ. diligentius diſſerendū eſt. Nā cū hæ diphthon­gi ꝓlatione diſcerni nequeāt: ſcribunt̉ enī& nō niſi ſono ipſiꝰ: e. ꝓferunt̉: difficultatē nō paruam quādoqꝫ cum in ſcriptura hoc ē quādo ſcribi diphthongꝰ: uel nō ſcribi debeat: tū etiā in tempore ingerūt: hoc ē an longa ſint uel breues eſſe poſſint. Sed de ſcriptura primitus ꝓſequentes de tēpore in fine tractatu li huius diſſeremꝰ. Omnis igit̉. æ. diphthōgus aut prīcipalis eſt dictionis ſyllaba: ut equor: aut finalis ut muſa: aut media ut coruus. De principali uero& media hoc ē diphthongo ſignari habent: generalis regula dari nō pōt. At de finali quoqꝫ regula dat̉. Omnis genitiuus ſingularis noīs in prima declinatiōe: datiuus ſingula­ris& noīatiuus: ac uocatiuus pluralis. æ. diphthōgo terminant̉. Quæ ſane regula nunqͣꝫ fallit.& hæc de. æ. diphthongo at de. œ. hoc quoqꝫ generaliter an notari pōt. Nullaꝫ ſane dictōem. œ. diphthongo ſcriptura recta aut ꝓbatione terminari poſſe. ſꝫ ſupra in medio: aut principio dictiōis cōperiri. De ꝗbus ut diximus cū generalis regula dari nō poſſit: latinas quaſdā dictōes ꝑ alphetū annotabimus: quæ in initio uel medio ſuo ordine diphthōgant̉. Nā græcaꝝ quoqꝫ dictionū orthographiā in toto noſtro uolumīe explicabimus Nec ex græcis hoc in loco niſi pauculas illas tātūmodo cōtingemus: quæ in frequētiori latinoꝝ uſu habēt̉. A e diphthongus ante. a. in latinis dictōibus cōperiri nō pōt. In græcis uero reperit̉: ut æs: quod nomē eſt ꝓ­priū fluui: ut ſupra uidimus: ſimiliter ante. b.&. e. eadē diphthongo non utimur. Nec ante. f. repperitur. Non etiā ante. h. i. x.&. p. nec etiā ante. o. in latinis dictōibus illaꝫ habemus. In græcis uero utimus Aeolus: & ab eo deſcēdentia. At ante alias litteras comperi ualet: ut per ordinem oſtendemus. A edes cum. æ. diphthongo ſcribit̉:& ab edo uerbo. quod ſine diphthongo eſt teſte Varrone.& Seruio tra­hitur: eo ꝙ in illa ſacrificantes edere conſueuerint. Nam teſte Seruio ſuper ſecundum georgicorum quæ­dam ſunt nomina quæ in initio diphthongantur:& a uerbo non diphthongato deſcendunt: ut ædes& eſ­culus: quæ cum. æ. diphthongo ſcribuntur:& ab edo uerbo: cuius prima breuis eſt:& ſine diphthongo ſcribitur: deſcendunt. Similiter cælatum quod eſt abſconditum cum. æ. diphthongo ſcribi dicit:& a celo celas ſine diphthongo aſſerit deriuari. Significat autem ædes in ſingulari templum: ut Cicero philippica­rum libro primo: ex eo inquit die quo in ædem Telluris conuocati ſumus: in quo templo quantum in me fuit ieci fundamenta pacis. In quo templo dixit ideſt in qua æde Telluris:& fere ſemper cum adiectione ꝓ fertur: ut in æde louis: Mercurii. Mineruæ: in æde Concordia: Telluris: Honoris: Virtutis in æde ſacra. At in plurali ſecundum adiectionem.& priuatam domum ſignificat:& templum: ut ædes meas: ædes Mar celli non aliter quam pro domo mea:& domo Marcelli accipere poſſumus: etiam ſi egregias aut pul­chras ædes. aut abſoluta ædes nos dicimus domum tantummodo deſignare ſolemus: Vt Virgilius li­bro georgicorum primo: Mane ſalutatum totis nomet ædibus undam. Si uero addimus aliquid