Seite
& per ſincopam dicitur ætas quaſi auitas. A euum cum. æ. ſcribi in dictionibus græcis oſtendimus: atqꝫ teſte Apulegio ab ων latini traxerunt. u. quoqꝫ interiectantes hiatus cauſa. A mœnus cuꝫ. œ. diphthongo in penultima ſcribit̉:& teſte feſto ab amando deducitur. Vnde amœna inquit loca ſunt quæ ad ſe amanda alliciant. Seruius uero ab a quod eſt ſine:& mœnio quod eſt munio:& fructuꝫ capio: qui locus eſt iucundus:& ſine fructus captione. Arcera cum. æ. diphthongo ſcribitur:& ab arca deduci uidetur. Nam lex erat. xii. tabularū in hæc uerba: Si­in ius uocat: ſi morbus euitaſue uitium extitit qui in ius uocabit iumentum dato: ſi uolet arceram ſternito Et ſubdit Gellius libro. xx. noctium acticarum: lumentum quoqꝫ non id ſolum ſignificat quod nunc dicit̉: ſed uectabulum etiam quod adiunctis pecoribus trahebatur ueteres noſtri iumentuꝫ a iungendo dixerūt: arcera autem uocabatur ploſtrum tectum undiqꝫ& munitum: quaſi arca quædam magna ueſtimentis in­ſtrata: qua nimis ægri aut ſenes portari cubantes ſolebant. B alua cum. æ. diphthongo ſcribitur:& ut quidam ferunt a uaſtitate: alii a ualentia: alii a balatu deriuatū exi ſtimant: itaqꝫ a quocunqꝫ ſit a principali primam uocalem traxit. B leſus cū. æ. diphthōgo ſcribit̉:& ablactero natū ferūt: de quo ſupra in dictione blacterare diximus. Cecus cū. æ. diphthongo in prima ſcribitur: dicitur quaſi captus oculis: uel ut alii uolunt quaſi carens luce: atqꝫ ideo per. æ. diphthongum notatur. Cædo ꝓ incido quod in præterito facit cecidi ꝑ. æ. diphthongū in præſenti ſcribit̉ ut a cedo alio uerbo diffe­rat: quod eſt locum do.& in præterito facit ceſſi:& licet teſte Priſciano lib. i. diphthongus in præſenti uer­bo poſita: nunqͣꝫ in præterito cōmutet̉. ut hæreo hæſi: audio audiui: mœnio mœniui. excipit̉ cædo quod in præterito abſqꝫ diphthōgo facit cecidi:& ipſaꝫ. e. corripit atqꝫ penultimā ꝓducit: ut in ſequētibꝰ uidebimꝰ Sane cedo quod ponit̉ ꝓ dic quod abſqꝫ diphthōgo ſcribit̉& primā habꝫ breuē Iuuena. ī ſatyra: Credo pu diciā: poſt minor ē credas aliā: cedo ſi breui parui Sortita ē lateris ſpaciū breuiorqꝫ uidet̉ Virgīe pigmea. Celo pro ſculpo quidam latinum eſſe uolunt& cum. æ. diphthongo ſcribi ut differat a celo quod eſt abſcō­do:& ſine diphthongo ſcribitur. Alii uero a græco quod eſt κοιλου& ſignificat contauum deriuari uo­lunt: quia ſcilicet id neceſſario in ſculptura exigitur:& ob id cuꝫ. œ. diphthongo ſcribi uolunt: ut ſupra ui­dimus in dictione cœlum cum. œ. diphthongo. Celum ſimiliter cum. æ. diphthongo plures ſcribūt:& dictū aiūt eo ꝙ ſit cælatū.i. ſyderibꝰ ſculptum. Varro autem de lingua latina ſcribit cælū dictū a cauo: quod ſi a græco quod eſt κοιλον intelligere uoluit: cū. œ. diphthongo ſcribi debet. Sinuero a latino uerbo cū. æ. diphthongo ſcribendū eſt. Celſus cū. æ. diphthōgo ſcribit̉:& a cælo dictū aſſerūt. i. altus& ſublimis. Cælebs cū. æ. diphthongo ſcribit̉:& is eſt teſte Priſciano qui cæleſte uitam ducit: ubi. b. ꝓ. u. cōſonante in ul­tima apponi dicit: quia. u. cōſonās ante aliā cōſonantē locari nō pōt. Simili modo Feſtꝰ cælibē inꝗt dictū ex­ſtimāt: quod celo dignā uitā agat: in quo ſane hi nō ſignificationē exp̄ſſiſſe uident̉: ſed etymologiā eo mō quo apud Quītilianū. li. i. de inſtitutōe oratoria ingenioſe inꝗt uiſus ē Caninius cælibes dicere ueluti cæli­tes qd̓ onere grauiſſimo uacāt: idqꝫ græco argumēto innuit νι θεοῦς enī eandē cām dici affirmat. Nec cedit modeſtꝰ inuētōe. Nā ꝗa cælo Saturnꝰ gētalia abſciderit hoc noīe appellatos ꝗ uxore careāt ait. Itaqꝫ ut ex auctoribꝰ cōcæpimꝰ cælebs tam ē ꝗ caruit ſemꝑ uxore: qͣꝫ qui tūc caret. Vnde cælibatꝰ Plautꝰ in caſſina: Sed uirū nūc te cælebē eſſe magis liberū an maritū ſeruū ætate degere. Idē in mercatore: Si quē inꝗt ſcribimus ſeu maritū ſeu hercle adeo cælibē ſcortarier. Horatiꝰ epiſtola. i. Nil ait eſſe priꝰ meliꝰ nil cælibe uita. Si nō ē iurat bene ſolis eſſe maritis. Suetoniꝰ in Galbæ uita: Verū amiſſa uxore Lepida duobuſqꝫ ex ea liberis man­ſit in cælibatu: neqꝫ ſollicitari ulla cōditōe ampliꝰ potuit: ne Agrippina ꝗdē uiduitate morte Domiti: quæ maritū quoqꝫ adhuc necdū cælibē Galbā adeo oībꝰ ſollicitauerit modis. Itē in Claudii uita: Confirmauitqꝫ ꝓ cōcione apud prætorianos quoniā ſibi matrimonia male cederēt: ꝑmāſurū ſe in cælibatu: ex ꝗbꝰ oībus& qͣꝫplurimis exēplis cōſtat cælibē& maritū relatiua eſſe: ut apud Quītilianū: nam clarus an obſcurus magi­ſtratus an priuatus: ciuis an peregrinus: liber an ſeruus: maritus an cælebs: parēs liberorū an orbus ſit. Cæpe cum. æ. diphthongo ſcribitur:& a capitis magnitudine ductum dicitur. Vnde primā uocalē diphthō­gi teſte Apulegio aſſumpſit. Cæpi præteritum eius uerbi quod eſt capio cum. æ. diphthongo ſcribitur: quin& alia ab eodē præterito de­ſcendētia uel cōpoſita: ut ceptus: inceptus: deceptus: præceptor:& ſimilia: quæ a præſenti eius uerbi pri­mam diphthongi aſſumunt. At cœpi cum. œ. diphthongo a cæpio uerbo formant̉: quod apud antiquos erat in uſu:& incipio deſignabat. Cera cū. æ. diphthongo a noſtris ſcribi conſueuit qͣꝫqͣꝫ græcum ſit:& ſecundū græcam orthographiaꝫ abſqꝫ diphthongo ſcribi debeat: ut ſupra in dictione æthica late uidimus. Alii uero latinū putant:& a careo de­duci uolunt: eo ꝙ melli careat ꝑfuſione:& ob hoc cū diphthongo ſcriptitari aſſerūt. Cæſaries cum. æ. diphthongo ſcribitur:& a creba caſione deducitur. Cæſar cum. æ. diphthongo ſcribitur:& a cædo uerbo deducitur: hoc eſt cæſa matris aluo. Nam teſte Plini. li.