Seite
legere poterit. P ropina cum. i. latino ſcribitur: apud græcos uero. ei. diphthongus: cuius abiecta. e. retinemus. i.& iuxta cō poſitionem græcam dici poteſt ante famem. Nam componitur ex pro quod apud nos dicit ante:& πέινα fames. Et(ut nonnulli aſſerunt) locus erat iuxta thermas& balnea publica: ubi poſt lauacrum a fame ⁊ ſiti reficiebantur: unde& alii quidam ex latina præpoſitione pro:& dictione græca compoſitum potius uolūt qͣꝫ ex ambabus græcis: ita ut id quod datur pro eſurire indicet ſiue eſculenta ſint: ſiue poculenta: unde uer­bum propino deducitur: quod indicat eſculentum tibi porrigo uel poculentum. Iuuenalis in ſecūda ſaty­ra: Quando propinat byrrho tibi ſummitqꝫ tuis contacta labellis Pocula ideſt porrigit tibi uinum: quod ip̄e prius ſuis labellis attigit. P ropheta cum. t. exili ſcribitur: dicitur latine uates:& deſcendit a ϖρόφημι quod eſt exprimo uel profero. P roſcenia cum. c. exili&. æ. diphthongo a latinis ſcribitur: qui ſcænam ex qua componitur cum diphthon­go teſte Priſciano ſcribūt: apud græcos uero ſine diphthongo ut in ea dictione uidebimꝰ: Et ſunt proſcæ­nia teſte Seruio ſuper. ii. georgicorum: pulpita ante ſcænam in quibus ludicra exercentur. P roſelytos cum. e. abſque diphthongo&. y. græco in penultima&. t. exili ſcribitur: dicitur a noſtris aduena P roſelenus cum. e. abſqꝫ diphthongo& unico. l. ſcribit̉: ſignificat apud nos ante lunam: ut Cicero in fonda­na: arcades cōmemorat ꝗ ſe proſelenos eſſe aſſerunt: ut uidimus in dictione arcadia. Nam cōponit̉ ex pro quod eſt ante& σελήνη luna. P roſeucha cum unico. s.&. ch. aſpirato ſcribitur: dici poteſt latine obſecratio uel oratio. Id enim dictio græ­ca quæ eſt προσευγή indicat. poni tamen uidetur a Iuuenale pro loco ubi precibus& obſecrationibꝰ ali­qui a tranſeuntibus mendicabant: ut iuuenis ille petulans ad illum: quem acriter pulſauerat ad Iuuenalem ait in. iii. ſatyra: Ede ubi conſiſtas in qua te quæro ꝓſeucha. P roſerpina cum. i. latino ſcribitur: apud græcos uero non cum. i. ſed cuꝫ. o. περσεφόνη ſcribitur: fuit Iouis filia ex ſorore Cerere. Nam cum Pluto teſte Quio in quarto faſtorum& quinto metamorphoſeos: ex in­feris emerſiſſet: ut fundamenta trinacria conſpiceret: quæ cum Typhœus ingentibus uiribus ſuperimpo­ſitam ſibi inſulam abiicere conaretur aperiri uiſa ſunt:& lucem uſqꝫ ad inferos demittere luſtrans ſiciliam Proſerpinam conſpexit in campis ætneis cum Cyane nympha& ſirenibus flores legentem: quam rapuit& ad inferos ſecum duxit: ac matrimonio ſibi copulauit. Hanc mater Ceres accenſis facibus maximo cum ulu latu perquirens ab Arethuſa certiorata eſt illam apud inferos degere: unde frægit aratra& cætera ruralia inſtrumenta:& apud Iouem conqueſta obtinuit eam poſſe retrahere: ſi nil apud īferos comediſſet: quæ Aſ­calapho accuſante comperta eſt ſeptem grana malepunici comediſſe. Quapropter ad leniendum Cere­ris dolorem ſtatuit Iuppiter ut ſex menſibus anni cum marito apud inferos: ſex cum matre apud ſuperos degeret. Quæ diuus Auguſtinus in ſeptimo de ciuitate dei:& alii nonnulli interpretantur ut Proſerpina fœcunditatem ſeminum indicet. Et a proſerpendo Proſerpina ipſa dicatur:& filia Cereris ideſt terra: quæ cum quodam tempore defuiſſet apud inferos rapta dicebatur: unde ceſſauerunt aratra& ruralia inſtrumē ta. Sed cum luctu publico celebrata rediſſet fœcunditas: fuerunt præ gaudio ſolennia quædam illi inſtituta quæ apud athenienſes nobiliſſima habita ſunt. Solinus uero dixit in ficilia campum ætneum eſſe floriduꝫ & ſemper uernantem: ubi& demerſum foramen aſpicitur: per quod Ditem ad raptum Proſerpina exeun­tem fama eſt hauſiſſe lucem. Euſebius autem libro temporum dixit Proſerpinam ſpecioſiſſimam fuiſſe uir­ginem Cereris filiam& Sicani regis uxorem: quam ob famam pulchritudinis ſingularis Orcus moloſſo­rum rex rapuit:& matrimonio ſibi copulauit. At Varro in quinto de lingua latina: Proſerpinam inquit lunam eſſe: quæ ut ſerpens modo in dexteram: modo in ſiniſtram: modo in ſuperiorē: modo in inferiorem partem cæli moueatur. Et ipſa luna apud ſuperos& inferos æquis temporum ſpaciis cōmoratur. P roſopis cum. i. latino ſcribitur: inſula eſt teſte Herodoto in delta nili hoſtio: in qua eſt atarbechis ciuitas. P roſopopœia cum. œ. diphthongo in penultima ſcribitur:& ad uerbum dicitur perſona factiua. Nam com ponitur a ϖρόσοπον quod eſt perſona:& ποια facio: figura eſt uel quando inanimatum ad animatū lo­quitur: ut apud Ouidium in initio libri de ſine titulo: ut. Qui modo naſonis fueramus quinque libelli. uel animatum ad inanimatum: ut Horatius in epodo: Quid amplius: o mare:& o terra ardeo. uel quando etiā ad inanimatum ipſum quoqꝫ inanimatum loquitur: ut apud eundem in ſecūdo metamorphoſeos: terra& maria loquntur& flumina. P roſodia cuꝫ. œ. diphthongo in ſecunda ſcribi deberet: ſed ut idem ſeruetur ſonus apud nos qui apud græ­cos: conuerſa eſt diphthongus in. o. longam:& cum. i. latino in penultima ſcribitur. Dicique poteſt latine accentus: qui lex eſt ſiue regula ad eleuand deprimendamque ſyllabam uniuſcuiuſque particula oratio­nis accōmodata. Et alio nomine apud græcos τόνοσ dicit̉. Nā antiquos noſtros accētꝰ etiā uocaſſe tonores Quintilianus eſt auctor declinato ut ait uerbo a græcis ꝗ tonos dicūt quos nos accētus ꝓprie nominamus. Et ſunt tā apud græcos: qͣꝫ apud latinos tres: acutꝰ: grauis:& circūflexꝰ. Nā hi ſoli denotāt ubi quæqꝫ ſylla­ba eleuari deprimiue debeat: quod ex maxima uocū cōſonantia perceptū ē. Ideoqꝫ dicebat. Quītili. li. prīo