Sancti anthoni io generali conſtan̄. cōcilio. dn̄m cancellari um eccleſie pariſienſis Anno dn̄i. Mccce xvij. die dn̄ica. xvij. Ianuarij qua die fuit feſtum beatiſſimi patris Anthonij Finit. Tractatus eiuſdeꝫ in quo ſoluit queſtiones in p̄cedenti ẜmo­ne motas et tunc breuitate temꝑis vrgen­te non ſolutas. Uptie facte ſunt in chana ga lilee/ et erat mater Ieſu ibi ⁊c̄ Aſſis et tu nobiſcum pia mater Ieſu qͣtūs te petente miniſtretur nobis hodie Ui num ſapientie ſalutaris ſancteqꝫ deuotio­nis qd̓ vt fiat te ſalutamus dicentes aue Nuptie ⁊c̄. Suꝑ quadriꝑtita thematꝭ hu ius deductione coram ſctā conſtan̄. ſyno­do tenuimus alias modū non dialogi ſo­lius ſed tetralogi quemadmodū quattuor eſſe filias ſacre ſapientie eo tunc notatum eſt quoꝝ nomina officia duplex hoc exa metrū pandit. Lr̄a geſta docet qͥd credas allegoria Moralis quid agas quo tēdas anagogia. Porro ſubintroducta eſt ſtudi­ſitas ſpeculatris ancilla ſapientie non in­duſtria que multas ab his ſororibus que­ſtiones ſuꝑ nuptijs hodiernis ab allego­ria p̄cipue potuerat Et quādo de glorioſiſ ſimo anachoritatum Anthonio cuiꝰ tunc celebris erat dies extorſit deuotio verbum fidei qm̄ inſuꝑ breuitatꝭ amor plurima dictata linquere iuſſit. repetit ſepe multū eadem ſtudioſitas auida ſciendi quatinus in medium ꝓdeant omiſſa. hinc morē ge­rere ꝑſuaſit familiaritas ſecū velut a puero traducta Erat autem ſextuplex ad alle­goriam ſtudioſitatis queſtio Prima qui­bus adornata eſt dotibꝰ eccīa ſponſa a xp̄o ſponſo ſuo: Altera qualis eſt habitudo cri ſti ſponſi ad eccīam ſponſam. Rurſus vice uerſa qualis eſt habitudo ſponſe huius ad ſponſum ſuum ad eius vicariū quem ap pellamus ſummū pontificem? Amplius quarto qualiter et qͣꝫ vtiliter deus carnale coniugium voluit huius ſpūalis ſignū. Subinde quo pacto materialis eccīa ſpi­ritualē ſignificat ſic vt mutuas ſibi laudes et noīa cōicēt. Demū ſexto quibꝰ modis et locis ſacre ſcripture figurātur he nuptie cri ſti eccleſie. Et quidem allegoria tradi­dit dotatam eccleſiam a xp̄o vini bonitate quod vinum eſt non materiale qd̓ multuꝫ potatum ſicut loquitur ſapiens irritatiōeꝫ et iram ruinas multas facit in nouiſſi­ mordebit vt coluber a quo ꝓpoſuit ſapi ens abſtinere carnem ſuam vt animū ſuuꝫ tranſferret ad ſapientiam Uinum igitur ta le ſed electiſſimum ſpūale theologicū ītel ligimus ꝓrſus optimum iocūdiſſimū ſa natiuum quod ſenſit ſemiuiuus a ſamari­tano curatus hoc eſt vinum ſacre ſcriptu­re recreans viuificans atqꝫ letificās cor ho minis mira iocunditate ſpūs. ſi fuerit in ſo brietate potatum iuxta monitiōeꝫ apoſto­li Non plus ſaꝑe qͣꝫ oportet ſape ſed ſape­re ad ſobrietatem que ſobrietas eſt humi­litas. Defecerat olim vinum iſtud ī nu­ptijs quas ab Abel iuſto īmo ab Adam deus ẜm ꝓpoſitum voluntatis ſue diſpoſu erat celebrare. ita vt iure dici poſſet vinum non habent habebant nec negamus pau­ciſſimi admodū vinum iſtud ſapientie ſa lutaris. Sed quid inter tot tantos illud erat: potabant paſſim plurimi vinum pre ſtitutionis de aureo calice babilonis quo meretrix illa magna vanitas ſecularis in a pocalipſi inebriabat reges terre De quo a pud moyſen fel inquit draconum vinū eo­rum et venenum aſpidum inſanabile. Et antea vna eoꝝ vna fellis botrus amariſ ſimus. Uinū iſtud ſi neſcis eſt ſapīe terre ne animalis diabolice mixtum erroribuſ impijs hereſibus blaſphemijs quaſi to­tidem reptilibus venenatis. cuius toxica­ta fex non eſt exinanita bibent ex eo omēs peccatores terre. Atuero dum aduenit xp̄s cum diſcipulis ſuis ad miſticas eccīe nup­tias/ dum affuit ibi mater Ieſu que illumi nata vel illuminatrix interp̄tatur ꝓpinatuꝫ eſt vinum bonuꝫ ſapīe que de ſurſum eſt reuelatiōem habitum qd̓ reſeruatum eſt vſ qꝫ adhuc. i. dum aduenit plenitudo tempo ris quando gratia et veritas Ieſum chri ſtum facta eſt quando p̄terea triſticie tri­bulationis aquam conuertit in vinum le­ticie ſpūalis Audi quomō. Sed quia in­quit hec locutus ſum vobis triſticia īple­uit cor veſtrum/ ecce ydrias plenas aqͣ vſ­qꝫ ad ſummū. Sequitur admiranda con­uerſio dum ſubiungit Sed triſticia veſtra conuertetur in gaudium hoc antea p̄dixe­rat ip̄e dum ait. Beati qui lugent quoniaꝫ ip̄i conſolabuntur. Hūc autem luctū has lacrimas inducit vinum ſacre ſapientie