¶ De ornatu ſpūaliū nuptiarū cut prius. quippe nō haberet aliud eſſe et viuere qͣꝫ habuit ab eterno in arte diuina. In quo eſſe ſicut erat ab eterno anima q̄libet etiā damnata vita diuina erat beati tudo ſua. Porro corpus humanū nō poſ ſet in gloria reꝑire animā ſuā ad ſui viuifi cationē formalē aut ſi poſſet iā anima nō eſſet ꝑdita. qͣliter ip̄e loquit̉. Alie demū ſequerent̉ innumerabiles abſurditates. qͣs ꝑſequi longū eſſet. ¶ Sꝫ videbit̉ fortaſſis ꝓ iſta aſſertione facere illud apl̓i ꝟbuꝫ Qui adheret deo vnꝰ ſpūs eſt. Et multa I xp̄i dicta ſūt in hanc ſententiā imp̄cantis patrē. vt fideles vnū ſicut pater ⁊ filiꝰ ipſi ſunt vnū. Dudū vero certa eſt ſanctoꝝ patrum ſuꝑ his expoſitio dicentiū illā vnitatem nō eſſe eſſentialē nec ꝑ p̄ciſam ſimilitudinē: ſꝫ ſola ibi notat̉ aſſimilatō ⁊ par ticipatio. quēadmodū dicit lucas ꝙ mul titudinis credentiū erat cor vnū ⁊ anima vna. Et de duobꝰ amicis itidem dici vul garis vſus habꝫ. Quēadmodū etiā carbo ignitꝰ ⁊ aer illuminatꝰ vnū appellant̉ cuꝫ ſuo igne ⁊ lumine. Hoc tropo ꝓbat boeti us hoīeꝫ bonū eſſe deū iuxta illd̓ pͣs. Ego dixi dij eſtis nō quidē ꝑ veritatē ⁊ vnita tem diuine eſſentie ⁊ locutionē ꝓpriā ſed participatiue ⁊ aſſimilatiue imitatiue et nūcupatiue Ꝙ ſi autor iſte pari modo re ſpōderet ſe dicta ſua intellexiſſe d̓ vnifica tione ſpūs cū deo. nō ꝯtendo neqꝫ ꝯtradi co cōtra intentōeꝫ ſꝫ explicationē alit̓ ſonare nō dubito. qm̄ p̄terea nihil magnuꝫ diceret de contemplātibꝰ vltra om̄es generaliter qui ſūt filij dei ꝑ gratiā adoptōnis Miraberis forte pater in xp̄o dilectiſſime miraberis hec audiens. quo pacto in talem errorem vel inſciciā vir tam deuotꝰ ⁊ inſtructꝰ corruerit. Noli ſolū mirari ſed time ⁊ humiliter ſapere iugiter ſtude. quā do audis nō iſtū tantūmodo ſed alios innumeros qui non parue videbant̉ ſancti tatꝭ circa veritatē deuiaſſe quoꝝ aliquos ipſe autor iuſte reprehendit in fine ſecūde partis qui blandiebātur tamē ſibi de ſub limitate cōtemplationis legis. quēadmo dum ꝓbat eos a demonio meridiano fuiſſe ſeductos. Erat aūt de ſecta begardoꝝ que olim ꝑ eccleſiaſtica decreta damnata eſt. Erat ſicut eſtimo autor iſte proximuſ eorum tempori. potuitqꝫ fieri vt cōtra ſuam imaginationē de beatifica viſione vel cōtemplatiua que forte tunc cōmunis ſibi erat cū multis decretalis expreſſa con dita ſit. conſtituens beatitudinem in duo bus actibus. Preterea nō eſt neceſſe vt iu dicetur fuiſſe pertinax hereticus ante huiuſmodi determinationeꝫ ſi tunc ⁊ poſtea ſemꝑ paratus erat audire eccleſiam. nunc vero ſecꝰ eſſet in alijs. ¶ Poſtremo attendamus precor quo pacto ſibi cauere habent om̄es in ſacris lr̄is non ſatis imbuti neqꝫ eruditi ꝑ diuturnū ac vehemēs ſtudi um vl̓ ne talibꝰ tractatulis inſolitꝭ nimis adhereāt quāqͣꝫ ml̓ta vera ſint. Nō em̄ ꝑſuadet demon falſa ſine ꝑmixtione veroꝝ Ne ſubinde p̄ſumant ip̄i theologicas arduaſqꝫ materias nouis ꝟbis ⁊ ꝓ ſua eſtimatione affectioneqꝫ repertis ꝑtractare. Nobis em̄ ad certam regulā loqui fas eſt inquit Auḡ. alioquin ſecus agentes facilem ad precipiciū ſibi viā ſternūt. Ad tali um itaqꝫ queſtionū determinationeꝫ aut ad eas plane intelligēdas vel explicanda nō ſufficit ꝙ homo ſit deuotꝰ ⁊ ſit adeptꝰ illā ꝯtemplatōis ſpeciē ſanctiſſimā ꝓrſus ⁊ optimā que verſat̉ in affectōe ⁊ feruore charitatis quādo ſcilicet homo tranſit in affectum cordis ad virtutes. Hanc enim ſpeciem contemplationis adipiſci ⁊ condeſcendere ſas habent etiam ipſe mulier. cule ⁊ ydiote ſine litteris preſuppoſita fide ſimplici ⁊ plerunqꝫ facilius qͣꝫ viri ma gno ingenio ⁊ litteris ſacris prediti qui ī altera contemplationis ſpecie longe precellunt. Hec autem ſpecies altera contēplationis verſari ponitur in perſcrutatio ne diuinarum virtutum per quas fides ſaluberrima ſicut ait Auguſtinus gignitur. nutritur. defenditur. roborat̉. Ꝙ em̄ ſecari poſſint ab inuicem he contemplati onis ſpecies ⁊ experiētia doctrix eſt ⁊ hugo ſignificat dicens. ſepe amor intrat vbi cognitio foris ſtat. Nullus tamen ꝓprio vocabulo dici debꝫ ꝯtemplatiuꝰ vl̓ ſapiēſ ⁊ ꝑfectꝰ theologꝰ qͥ prima ꝯtemplationis ſpecie caruerit Uult ergo aliqͥs eſſe ⁊ dici vere ſapiens habeat vtrāqꝫ ꝯtemplatōis ſpeciē. illaꝫ videlicet affectꝰ q̄ ſaporē dat. ⁊ illam intellectus que ſcientie luminoſitatē p̄ſtat vt cōſtituat̉ ſapiētia id ē ſapida ſcientia. Ꝙ ſi altera carendum eſſet eligibilius iudicaretur cōmunicare in prima qͣꝫ in ſecunda ſicut optabilius eſt habere bb 5
