ſuper Marcum aduerſitates habitas nihilominꝰ nūc aūt alias poterit ſpoliatio ſil̓r eſſe vtilis/ propter maliciā eccl̓iaſticoꝝ talibꝰ bonis abutentiū/ vt claudat̉ via malignantiū. ſpinis aduerſantiū ne cadāt in p̄cipitiū vitiorū. Iuxta qd̓ ait dn̄s. Sepiā viā tuā ſpi nis ¶ Nūc ad ꝓpoſitū ꝯcluſiōis ꝯſtat ꝙ ꝯtēplatiuꝰ vt ſic ꝓficit eccl̓ie in bonis ſpiritualibꝰ. qͣſi de ꝑ ſe ⁊ īmediate. actiuꝰ aūt in bonis tꝑalibꝰ. Un̄ moyſes plus ꝓfecit in monte adorādo dū alij p̄liarent̉. qͣꝫ mul titudo magna bellantiū. Sic deꝰ qͥ nō de ſtruxiſſet penthapolim peccatricē ꝓpt̓ de cem iuſtos ſi reꝑti fuiſſent. plꝰ miſeret̉ eccleſie ⁊ eidē parcit ꝓpter orōes paucoruꝫ ꝯtēplatiuoꝝ qͣꝫ facit ꝓpt̓ labores ⁊ diſcurſus ⁊ turbatiōes multoꝝ actiuoꝝ. Iuxta qd̓ dicebat Iero. de heremitis antiqͥs eoſ eſſe vitā mūdi. ⁊ ip̄m ꝑ eos ne corrueret ſta re. ¶ Hoc infert̉ cōtra illos qͥ terrena tm̄modo cogitātes dicūt iuriſtas ⁊ praticos terrena tractātes. ⁊ diuitijs vel edificijs l̓ epulis aggregandis occupatos vtiliores in eccl̓ia qͣꝫ ꝯtēplatiuos bone vite ⁊ ſpūali bus exercitijs intendētes qͦs deliros vel fantaſticos vel inutiles reputāt. qꝛ aīalis hō nō ꝑcipit ⁊c̄. Et allegāt ꝙ ſpūalia abſqꝫ tꝑalibꝰ diu ſtare nō pn̄t. qd̓ dictū abſqꝫ dubio niſi ſane intelligat̉ blaſphemiū eſt. Nunqͣꝫ enī eccl̓ia fuit melior qͣꝫ duꝫ vixit in pauꝑtate. qd̓ etiā Iero. poīt ī vita mal chi. ⁊ de Romano imperio dicunt hyſtorici ⁊ recitat Augꝰ. ⁊c̄. Potius ⁊ veriꝰ diceret̉ ecōtra/ ꝙ tꝑalia ⁊ p̄ſertim in eccleſia diu abſqꝫ ſpūalibꝰ eſſe nō pn̄t. Et certū eſt ꝙ cū eis nō adeſſe nō pn̄t. Alioqͥn falleret chriſtꝰ qͥ dixit. Primū q̄ri. re. dei. ⁊ hec oīa adij. vo. nō dixit ecōtra. primū q̄rite ditationē ⁊ poſt hec regnū dei ⁊ iuſticia eiꝰ vo bis adijciēt̉: īmo ſicut alias memini decla raſſe nimiū ſtudiū in multiplicatōe bono rū tꝑaliū ⁊ iuriſdictionū in eccl̓ia nō ꝑua cauſa eſt ſue deſolatōis tam in ſpūalibꝰ qͣꝫ tꝑalibꝰ ⁊ hͦ manuducebat̉ ꝑ ſil̓itudinē cor poris myſtici eccl̓ie total̓ ad corpꝰ verum hoīs. Nā intēdere nimis regimini ſenſualitatis. ſpreta directiōe rōis eſt vtrūqꝫ taꝫ ſenſualitatē videlicꝫ qͣꝫ rōem extinguere. Hinc eſt ꝙ multi ꝓboꝝ ⁊ ꝯtēplatiuorū in eccl̓ia/ parū curāt ſi depauꝑet̉ eccl̓ia vl̓ cō culcetur in tꝑalibꝰ iſtis vocatis bonis videntes tot vitia ⁊ abuſus ex his ꝓuenire ī cōuiuijs ſuꝑfluis. in venationibꝰ. in ſymonijs/ ⁊ predis ⁊ violentis. ꝓmotionibꝰ in digniſſimorū in ambitiōibꝰ p̄laturaruꝫ ⁊ beneficioꝝ in ſuꝑbijs diſſolutiſſimis. ī vo luptatibꝰ effeminatis. ceteriſqꝫ innumera bilibꝰ ⁊ nefandis abuſionibꝰ in qͥbus ſe re putant gerere vitā actiuā. dando onera gͣuia ⁊c̄. Et hec oīa ceſſarēt/ aut nō ita ſaltē abundarēt in pauꝑtate modeſta. Ampli us nō ita diuerterēt eccl̓iaſtici etiā de pr̄imonio chriſti dotati ad traditiōes ⁊ ad in uentiones hoīm ꝓ diuitijs cumulandis/ ſpreta lege chriſti ſicut nūc facere cōſpicimus. fornicatiōe quadā ſpūali ꝑnicioſiſſi ma. Et ad grandē tempeſtatē moderni tē poris ⁊ ſciſmatis. ꝯſolandā poſſent applicari q̄ omitto. qꝛ facile eſt ex p̄cedentibꝰ eli cere. ¶ Septima ꝯcluſio. Uita Io. bap. poſt vitā chriſti ⁊ mr̄is eiꝰ fuit angelica ⁊ inter viatores ſaltē qͦ ad aliqͥd ꝑfectiſſima Pro cuiꝰ declaratione aduertenduꝫ ꝙ vi ta ioh̓is p̄t cōꝑari ad vitā alioꝝ triplicit̓. Uel qͦ ad ꝓphetiā vel qͦ ad auſteritatē victus vel qͦ ad meritū interiꝰ. Si cōꝑemuſ ꝓphetiā ioh̓is ad ꝓphetias alioꝝ. qͦ ad hoc ioh̓es eſt ꝑfectior. qꝛ modo certiori ⁊ clari ori demonſtrauit chriſtū ꝓpter quē ꝓphe te oēs illuſtrati ſunt ⁊ ſuas ꝯtexuerūt ꝓphetias. Et hͦ forſan innuere volebat ip̄a veritas cū ait ꝙ inter natos ⁊c̄. Nec moue at aliquē ꝙ ioh̓es videbat certa exꝑientia chriſtū: ⁊ ob hͦ nō ꝓphetabat de eo. De cer tis enī ⁊ pn̄tibꝰ nō eſt ꝓphetiā. Fateor enī ꝙ aliqͣ in homīe illo videbat reſpectu qͦrū nō erat ꝓphetia. ſed ſcīa vl̓ exꝑientia. vt ꝙ hic eſſet vnꝰ homo ſic ambulans ⁊c̄. Sed alia erant que nō videbant̉ vt ꝙ talis homō eſſet deꝰ ⁊ meſſias in lege promiſſus ⁊ agnus dei qui tolleret peccata mundi ⁊c̄. Si dicat̉ vlteriꝰ ꝙ Iohānes interrogatꝰ reſpondit ſe non eſſe ꝓphetam. Dicūt aliqui euꝫ hoc dixiſſe ex humilitate non ex veritate. quaſi videlicet aliqͣ eſſet humilitas ſine veritate aut quaſi humilitas per mendaciū acqͥratur. Et ideo verius ⁊ aꝑtius dicit̉ ꝙ Ioh̓es negans ſe ꝓphetā rn̄dit ad intentionē querentiū iudeorū. ſciebant itaqꝫ iudei ſcriptū eſſe in lege eorum Deut. xviij. dicēte dn̄o. Prophetam tibi ſuſcitabo poſt me ⁊c̄. ¶ Sequūtur propoſi tiones eiuſdem de ſenſu lr̄ali ſacre ſcriptu re. Et de cauſis errantium.