¶ De ſenſū lr̄ali Ui aūt blaſphemauerit in ſpi ritūſanctū nō habebit remiſſionē in eternū. Sꝫ reꝰ erit eterni delicti. Mar. iij. ¶ Quedaꝫ ſunt in alijs lectōibꝰ ſuꝑ hac ꝑticula text̓ marci tercio q̄ſita ⁊ expoſita. Expoſite ſūt inter cetera ſpēs peccati in ſpūmſctūꝫ q̄ a doctoribꝰ cōiter aſſignant̉ eſſe ſex: ⁊ decla rata eſt ratio. Inter illas ꝟo ſpēs peccati qd̓ textꝰ nr̄ appellat eternū delictū: nume rat̉ impugnatio veritatꝭ agnite nō ꝙ veri tas ſub rōne qͣ veritas poſſit a quoqͣꝫ impugnari/ plus qͣꝫ neqͥt ip̄a bonitas in eē tali a quoqͣꝫ ordiri/ neqꝫ enī hr̄et ꝟitas hͦ mō rōnem aliquā malicie vl̓ impugnabilitatis. Contigit nihilominꝰ veritatē etiā cognitā impugnari: ſub alia rōne vt rōe dicentis qͥ habet̉ odio. vl̓ rōne effectꝰ ex veritate ꝯſeq̄ntis vt qꝛ ꝑ eam ſit homī dānuꝫ aliqd̓ tꝑale vl̓ inhonoratio. Sic iudei ve ritatē de chriſto priꝰ cognitā impugnaue rūt poſtmodū ꝓpter odiū eius vehemens ⁊ radicatā inuidiā. Et qꝛ veritas ꝑ eū p̄di cata culpabat auariciā eoꝝ atqꝫ ſuꝑbiam audiebat inquit euangeliſtaꝝ vnꝰ: hec oīa phariſei ⁊ deridebāt eū qꝛ auari erant. Erant ſil̓r arrogātes ⁊ ſuꝑbi. ¶ Et qm̄ noſtris prochdolor tꝑibꝰ videt̉ īualuiſſe ſpecies hec eterni delicti q̄ ſcꝫ eſt impugnatio veritatꝭ agnite/ ne dū in anglia: ne dum in ſcocia: ne dū in ſtudio p̄genſi ⁊ almania. ſꝫ etiā qd̓ dolet ⁊ pudꝫ in francia. Propoſui q̄daꝫ adducere valentia ad impugnationē doctrinalē ⁊ ꝯſeq̄nter ad eradicationē iudicialē pc̄ti huiꝰ tā enormis/ qd̓ nō habet remiſſionē in eternū. ¶ Ampliꝰ qꝛ ſeminatores hereſum taliuꝫ ⁊ impugͣtores veritatis quā agnoſcūt vl̓ agnoſcere deberent cū ſe catholicos profiteant̉ dicūt fun dare dicta ſua in ſcriptura ſacra ⁊ eiꝰ ſenſu vero lr̄ali/ qͣꝫ ſolā ſcripturā aſſerūt ſe velle inſequi ⁊ admittere: reiectis et ꝓ nihilo habitꝭ qͥbuſcūqꝫ ꝯſtitutionibꝰ alijs vl̓ ſcripturis decretorū/ vel decretaliū: quas ap pellant apocrifas et chriſto aduerſas. ¶ Conſiderandū erit in primis: qͥs dicēduſ ſit ſenſus lr̄alis ſcripture ſacre ⁊ qͣliter eſt inueſtigādus ⁊ tenēdus. ¶ Conſiderādū erit proinde magꝭ in ꝑticulari de ip̄is erroribꝰ/ noſtro tꝑe vel inuētis vel renouatis. Et de cauſis ⁊ cautelis eorundē. ¶ Sint igit̉ pro prima ꝯſideratiōe nr̄a principali ꝓpoſitiones q̄ ſequūtur. ¶ Propoſito pͥma. Senſus lr̄alis ſacre ſcripture ſemper eſt verꝰ. Patet: qꝛ ex illo ſolo ſumi pōt efficax argumentuꝫ ẜm Augꝰ. ⁊ Hiero. ⁊ hͦ n̄ habēt negare etiā aduerſarij cū qͥbꝰ agenduꝫ eſt. Oppoſitū huiꝰ eſt nuꝑ pariſiꝰ cōdemnatū. Et reputata eſt expoſitio vl̓ allegatio diſtorta q̄ inducit ad hͦ illud apl̓i. Littera occidit ⁊c̄. ¶ Secūda. Senſus lr̄alis ſacre ſcripture accipiēdus eſt nō ẜm vim logice ſeu dyaletice. ſꝫ potiꝰ iuxta locutiōes in retoricꝭ ẜmonibus vſitatas. ⁊ iuxta tropos ⁊ figuratas locutiōes quas cōmunis vſus cōmittit cū ꝯſideratōe cir cūſtantiarū lr̄e ex p̄cedentibꝰ et poſterius appoſitis. Habet eī ſcriptura ſacra ſicut ⁊ moralis ⁊ hiſtorialis ſciētia ſuā logicaꝫ ꝓpriam quā retoricā appellamꝰ. Unde Auguſtinꝰ ſuꝑ hac re librū ꝑutilem ⁊ elegantem cōpoſuit quem intitulauit de do ctrina chriſtiana ⁊ ī qͣttuor volumīa cōdi ſtinxit. Enumerauit inter alia ſeptem regulas tioni quas appellat claues ad elu cidationē ⁊ expoſitionē ſacre ſcripture ne ceſſarias. De his ec̄ loqͥt̉ Ni. de lyra ī prin cipio poſtille ſue ſuꝑ bibliam. Tractauit inſuꝑ de hoc ſenſu lr̄ali mgr̄. H. de heuta in vna queſtione prologi ſuꝑ ſententias ¶ Tercia. Senſus ſcripture lr̄alis iudicandus eſt prout ecccl̓ia ſpirituſancto inſpirata ⁊ gubernata determīauit/ ⁊ nō ad cuiuſlibet arbitriū vel interp̄tationē. Un de Auguſtinꝰ cōtra epl̓am fundamenti. Euangelio nō crederem ⁊c̄. Nota ꝙ reſolutio finalis ſaltem declaratiua eſt ad eccleſiam/ ⁊ ad conſiliū eam rep̄ſentās. qꝛ ꝙ euangeliū marci ſit euangeliuꝫ chriſti/ pl̓ qͣꝫ euangeliū ſancti thome vel nichodemi. credimus ex traditione eccl̓ie. Un̄ ⁊ apl̓s Si quis aliud euāgeliſauerit/ etiā angelus d̓ celo anathēa ſit ⁊c̄. ¶ Quarta. Sen ſus lr̄alis ſcripture p̄ſertim in ſermonibꝰ moralibus vtitur plerūqꝫ indefinita pro vniuerſali iuxta cōmunē modū accipien di. Utitur inſuꝑ alijs locutionibꝰ figura tis/ prout modo dicebat̉/ propterea talis indefinita locutio nō excuſat ſemꝑ aſſerētem a falſitate ſuppoſito ꝙ ſit in aliquo ꝑ ticulari caſu verū illud qd̓ indefinite poſi tum eſt. ¶ Quinta. Senſus logicalis ve rus in aſſertione theologica/ non excuſat aſſerentem/ quin talē aſſertionē debeat reuocare/ ſi falſa ſit in ſenſu theologico litterali/ aut ſi ſit ſcandaloſa/ vel piarū auriū