De ſenſū lr̄ali Ui aūt blaſphemauerit in ſpi ritūſanctū habebit remiſſi­onē in eternū. Sꝫ reꝰ erit eter­ni delicti. Mar. iij. Quedaꝫ ſunt in alijs lectōibꝰ ſuꝑ hac ꝑticula text̓ marci tercio q̄ſita expoſita. Expoſite ſūt inter cetera ſpēs peccati in ſpūmſctūꝫ a doctoribꝰ cōiter aſſignant̉ eſſe ſex: decla rata eſt ratio. Inter illas ꝟo ſpēs peccati qd̓ textꝰ nr̄ appellat eternū delictū: nume rat̉ impugnatio veritatꝭ agnite veri tas ſub rōne veritas poſſit a quoqͣꝫ im­pugnari/ plus qͣꝫ neqͥt ip̄a bonitas in ta­li a quoqͣꝫ ordiri/ neqꝫ enī hr̄et ꝟitas rōnem aliquā malicie vl̓ impugnabilita­tis. Contigit nihilominꝰ veritatē etiā co­gnitā impugnari: ſub alia rōne vt rōe di­centis habet̉ odio. vl̓ rōne effectꝰ ex veri­tate ꝯſeq̄ntis vt qꝛ eam ſit homī dānuꝫ aliqd̓ tꝑale vl̓ inhonoratio. Sic iudei ve ritatē de chriſto priꝰ cognitā impugnaue rūt poſtmodū ꝓpter odiū eius vehemens radicatā inuidiā. Et qꝛ veritas p̄di cata culpabat auariciā eoꝝ atqꝫ ſuꝑbiam audiebat inquit euangeliſtaꝝ vnꝰ: hec oīa phariſei deridebāt qꝛ auari erant.rant ſil̓r arrogātes ſuꝑbi. Et qm̄ no­ſtris prochdolor tꝑibꝰ videt̉ īualuiſſe ſpe­cies hec eterni delicti ſcꝫ eſt impugnatio veritatꝭ agnite/ ne in anglia: ne dum in ſcocia: ne in ſtudio p̄genſi almania. ſꝫ etiā qd̓ dolet pudꝫ in francia. Propoſui q̄daꝫ adducere valentia ad impugnatio­ doctrinalē ꝯſeq̄nter ad eradicationē iudicialē pc̄ti huiꝰ enormis/ qd̓ ha­bet remiſſionē in eternū. Ampliꝰ qꝛ ſe­minatores hereſum taliuꝫ impugͣtores veritatis quā agnoſcūt vl̓ agnoſcere debe­rent ſe catholicos profiteant̉ dicūt fun dare dicta ſua in ſcriptura ſacra eiꝰ ſen­ſu vero lr̄ali/ qͣꝫ ſolā ſcripturā aſſerūt ſe vel­le inſequi admittere: reiectis et nihilo habitꝭ qͥbuſcūqꝫ ꝯſtitutionibꝰ alijs vl̓ ſcri­pturis decretorū/ vel decretaliū: quas ap pellant apocrifas et chriſto aduerſas. Conſiderandū erit in primis: qͥs dicēduſ ſit ſenſus lr̄alis ſcripture ſacre qͣliter eſt inueſtigādus tenēdus. Conſiderādū erit proinde magꝭ in ꝑticulari de ip̄is erro­ribꝰ/ noſtro tꝑe vel inuētis vel renouatis. Et de cauſis cautelis eorundē. Sint igit̉ pro prima ꝯſideratiōe nr̄a principali ꝓpoſitiones ſequūtur. Propoſito pͥ­ma. Senſus lr̄alis ſacre ſcripture ſemper eſt verꝰ. Patet: qꝛ ex illo ſolo ſumi pōt effi­cax argumentuꝫ ẜm Augꝰ. Hiero. habēt negare etiā aduerſarij qͥbꝰ agen­duꝫ eſt. Oppoſitū huiꝰ eſt nuꝑ pariſiꝰ cō­demnatū. Et reputata eſt expoſitio vl̓ al­legatio diſtorta inducit ad illud apl̓i. Littera occidit ⁊c̄. Secūda. Senſus lr̄alis ſacre ſcripture accipiēdus eſt ẜm vim logice ſeu dyaletice. ſꝫ potiꝰ iuxta lo­cutiōes in retoricꝭ ẜmonibus vſitatas. iuxta tropos figuratas locutiōes quas cōmunis vſus cōmittit ꝯſideratōe cir cūſtantiarū lr̄e ex p̄cedentibꝰ et poſterius appoſitis. Habet ſcriptura ſacra ſicut moralis hiſtorialis ſciētia ſuā logicaꝫ ꝓpriam quā retoricā appellamꝰ. Unde Auguſtinꝰ ſuꝑ hac re librū ꝑutilem ele­gantem cōpoſuit quem intitulauit de do ctrina chriſtiana ī qͣttuor volumīa cōdi ſtinxit. Enumerauit inter alia ſeptem re­gulas tioni quas appellat claues ad elu cidationē expoſitionē ſacre ſcripture ne ceſſarias. De his ec̄ loqͥt̉ Ni. de lyra ī prin cipio poſtille ſue ſuꝑ bibliam. Tractauit inſuꝑ de hoc ſenſu lr̄ali mgr̄. H. de heuta in vna queſtione prologi ſuꝑ ſententias Tercia. Senſus ſcripture lr̄alis iudi­candus eſt prout ecccl̓ia ſpirituſancto in­ſpirata gubernata determīauit/ ad cuiuſlibet arbitriū vel interp̄tationē. Un de Auguſtinꝰ cōtra epl̓am fundamenti. Euangelio crederem ⁊c̄. Nota reſo­lutio finalis ſaltem declaratiua eſt ad ec­cleſiam/ ad conſiliū eam rep̄ſentās. qꝛ euangeliū marci ſit euangeliuꝫ chriſti/ pl̓ qͣꝫ euangeliū ſancti thome vel nichodemi. credimus ex traditione eccl̓ie. Un̄ apl̓s Si quis aliud euāgeliſauerit/ etiā ange­lus celo anathēa ſit ⁊c̄. Quarta. Sen ſus lr̄alis ſcripture p̄ſertim in ſermonibꝰ moralibus vtitur plerūqꝫ indefinita pro vniuerſali iuxta cōmunē modū accipien di. Utitur inſuꝑ alijs locutionibꝰ figura tis/ prout modo dicebat̉/ propterea talis indefinita locutio excuſat ſemꝑ aſſerē­tem a falſitate ſuppoſito ſit in aliquo ticulari caſu verū illud qd̓ indefinite poſi tum eſt. Quinta. Senſus logicalis ve rus in aſſertione theologica/ non excuſat aſſerentem/ quin talē aſſertionē debeat re­uocare/ ſi falſa ſit in ſenſu theologico litte­rali/ aut ſi ſit ſcandaloſa/ vel piarū auriū