¶ De probatione ſpirituū lia ſomniātes patiuntur. Habet preterea quelibet paſſio profundata/ ſuam leſionē ſuam ebrietatem. ſuum vt Origenes loqͥtur demonium. Patet in philocaptis. in zelotipis ⁊ iracūdis. ī inuidis/ et auaris. Unde poeta. An qui amant ſibi ſomnia fingunt. Queritur ergo ſi ꝑſona ſit nouitia in zelo fidei. quia nouitius feruor cito fallitur ſi regente caruerit/ preſertim in adoleſcētibus ⁊ feminis quarum eſt ardor nimius. auidus. variꝰ. effrenis. ideoqꝫ ſu ſpectus. Rurſus plurimū refert attendere qualis ſit ⁊ fuerit ꝑſona. qualiter erudita. quibus aſſueta. quibꝰ delicata. cū quibus cōuerſata. ſi diues vel egena. In prīa ſuꝑ biam vel ſecretam voluptatem. in altera fictiōem timebimus. Hoc ſuꝑ om̄ia conueniet obſeruare/ ne lateat interior ſuperbia ſpūalis quā Bernardus vere nominat ſubtile malum/ quoniā ⁊ hec de humi liatione ſua naſcitur de ſordibuſ ⁊ cilicio de ieiunijs ⁊ virginitate. īmo ⁊ de ſua morte ſuoqꝫ cōtrario trahit originē. Quid igitur erit tutum a ſuꝑbia cū nec ip̄a virtus tuta ſit ab ea. Eſt autem ſuꝑbia quedā in ītellectu dum nō vult ſubijci alieno iudicio ſed innititur proprio. Quedā in volū tate/ dum renuit obedire. ⁊ hec citius dep̄ henditur ideoqꝫ facilius corrigitur qͣꝫ pri ma. ¶ Probatio ſpirituū reſpicit ne duꝫ ꝑſonam que viſiones patitur. ſed viſionū qualitatem ſi vera ſunt om̄ia etiā vſqꝫ ad minimā propoſitionē. quoniaꝫ in ſpiritu veritatis falſitas non eſt. in ſpiritu autem mendacij mille quādoqꝫ ſunt veritates aperte vt in vnica latenti falſitate decipiat Hac ratiōe prohibuerūt a teſtimonio ve ritatis quā fatebantur chriſtus demonia cos/ et paulus phitoniſſas. Si p̄terea ſit in viſionibꝰ ſapiētia/ que de ſurſum eſt cū ſuis titulis quoſ Iacobus enumerat. pri mū inquit pudica eſt. deinde pacifica. mo deſta. ſuadibilis. bonis cōſentiens. plena miſericordia ⁊ fructibus honis. iudicanſ ſine ſimulatiōe. Si rurſus excedāt he viſi ones cōmunē intelligēdi modū/ vel ī ſcriptura ſacra poſitū/ vel in ratione naturali vel morali collocatū. quia ſi nō videretur illud aſſcribi fruſtra reuelationi. Quod ī ſcriptura ſemel locutus eſt deꝰ/ ſicut Iob loquitur idip̄m nō repetit. Oueroſuꝫ qͥp pe eſſet ne dicamꝰ vanū viſiones ſuꝑ viſio nes in immēſum multiplicatas debere recipere tanqͣꝫ ab ore dei prolatas/ ac deind̓ certiſſima fide credēdas. Sicqꝫ demū no ſtra fides noſtraqꝫ religio quaꝫ deus/ teſte Auguſtino voluit ſub pauciſſimis conti neri articulis redderetur plus abſqꝫ vlla cōꝑatione qͣꝫ lex vetus oneroſa. Hinc cla re memorie magiſter Henricus de haſſiacomprimendā eſſe tot hominū canoniſationem ſcripſit. Hinc alia ratio ſumiturꝙ omiſſo diuinarū ſcripturaꝝ ſtudio/ ma gna pars chriſtianorū ad has viſiones iō placentiores. quia recentiores cōuerterēt oculos et aures prurientes ſicqꝫ neceſſaria neſcirent. quia iuxta Senece verbum ſuperuacua didiciſſent. Sint oportet in omi reuelatione Moyſes ⁊ Helyas hͦ eſt ẜm venerabilem Richardum teſtimonia legis ⁊ prophetarū/ ꝑ totum alioquin ſuſpecta eſt. Et inde ſit perſpicuum qͣꝫ neceſ ſarij ſint theologi in canoniſationibꝰ ſanctorum/ ⁊ examinatione doctrinarum. ¶ Probatio ſpirituuꝫ requirit vt ꝑſona cui ꝑviſiones huiuſmodi recitantur habeat ſe prudenter ⁊ cautiſſime. preſertim in principio cōſideret acriter quare mouetur hec perſona ſecretum ſuum pandere. ſuꝑ quo fiet iſta cōſideratio. Caue ergo qͥſqͥs eris auditor aūt ꝯſultor. vt n̄ applaudas tali ꝑſone. nō obinde laudes eam. nō mireris quaſi ſanctam/ dignamqꝫ reuelationibus atqꝫ miraculis. Obſiſte potiꝰ. increpa dure. ſperne eam. cuius ſic exaltatum eſt cor ⁊ elati ſunt oculi/ vt ambulet in magnis et mirabilibꝰ ſuper ſe vt digna ſibi videatur que nō humano alioruꝫ more operetur ſa lutem ſuam/ per doctrinam ſcilicꝫ ſcriptu rarum ⁊ ſanctorū/ cum dictamine ratiōis naturalis. niſi conſilium habere p̄ſumat. ⁊ putet nedum ab angelis ſed a deo nedū ſemel in neceſſitatibꝰ ſed pene iugiter velut in quotidianis collocutionibꝰ. Talem admone non ſublime ſapere. ſed ſapere ad ſobrietatem. quoniā veriſſime ait qͥ dixit. Superbia meretur illudi. ⁊ eo dignius qͦ inſtar phariſei latentem herentemqꝫ oſſibus ſuꝑbiam/ ſicut nec phiſicus febrilem calorem/ ſuꝑbus attendit. Quid enim facilius qͣꝫ ſe viliſſimū peccatorem dicere: ſꝫ veraciter ſimpliciterqꝫ ita ſentire ex intimis hoc diuini muneris. nō humani ſolius exercitij. Enarrent̉ exēpla ſanctoꝝ patrū qͥ curioſitatē hmōi viſionū vl̓ miraculoꝝ ꝑnicioſiſſimā fallaciſſimāqꝫ refugerūt
