Pars tertia meus ⁊ tamē ꝯtra abbatis voluntatem ſi forſan ꝓ cōmunimeceſſitate fratrū ſciret ab batem receptuꝝ q̄ poſſidet. abſconderet. Aut ſi bono modo nō poſſꝫ. inutilit̓ expo neret. ¶ Sexto obijciūt dicētes. ꝓpriuꝫ nō eſſe aliquid cuſtodire ꝓ neceſſitatibꝰ ſecretꝭ ⁊ potiſſime infirmitatis. Quos btūs Auguſtinꝰ ꝯfundit in eo ꝙ talibꝰ prouidere n̄ neglexit in regula cum dicit. Egrotantiuꝫ cura ſiue poſt egritudinē reficiendoꝝ/ ſiue imbecillitate laborantiū aliqua aut febribus vni alicui debet iniungi. vt de cellario petat qd̓ cuiqꝫ opus eſſe ꝑſpexerit. Siue ant qui cellario ſiue qui veſtibꝰ/ aut codici bus preponuntur ſine murmure ſeruiant fratibus ſuis. Incidis ergo in alteꝝ laq̄orum. quia vel patrē Auguſtinū. corrigis/ qͣſi non ſufficiēter prouiderit neceſſitatibꝰ ſingulorum/ aut de fidelitate diffidis fratrum dubitās ne circa egrotātes faciant de bitum ſuum. val quod veriſimiliꝰ de te ſolum cogitas/ cui parū aūt nihil cure eſt de ceteris. dūmodo tuip̄e prouiſus es. ¶ Audeo dicere ꝙ obiectio p̄dicta officit ea parte vnde ſanare putat. Quoniaꝫ ſi paupertatis obſeruaretur votū inter fratres lō ge feruidior arderet caritas fraterna ⁊ cura atqꝫ ſolicitudo maior eſſet infirmoruꝫ/ pietas intimior ⁊ viſitatio cordialior quoniam tūc vno infirmāte oēs infirmarentur. Iuxta illud. ij. Coꝝ. ij. Si patit̉ vnuꝫ mē brum compatiuntur ⁊c̄. Si propria nulla eſſent nemo alium expectaret ad iuuandum ⁊ ſuccurrendum fratri infirmāti. Nemo diceret hic qui infirmatur ſatis habet. vnde medicos habeat ⁊ cuſtodes. Tunc quiſqꝫ ſuccurrendo fratri exemplum daret quomodo vellet ſibi in ſimili caſu ſuccurri Septimo obijciunt antedicti defenſo res proprietatis dicentes neceſſarium pro prium pro feſtiuādis ⁊ ſuſcipiēdis amicis Reſponat̉ eis. ꝙ ad hoc eſt in ordine Auguſtini hoſpitalitas inſtituta. ⁊ prouidus frater eloquens ⁊ diſcretus eſt eligendus. qui ſciat amicos ⁊ benefactores eccleſie be nigne ſuſcipere ẜm facultatum poſſibilita tem. iuxta doctrinam Pauli ad Heb̓. xiij. Caritas fraternitatis inquit maneat in vo bis ⁊ hoſpitalitatis nolite obliuiſci. Quia per hāc qͥdam placuerūt ⁊c̄. Nec multū vti lis religioſis ꝯuerſatō frequēs amicoꝝ carnaliū/ qͥ reliquerūt mundū. Propter quod ait Augꝰ. filijs ſuis in regula circa finem. Nō carnalis ſed ſpūalis ſit inter vos dilectio. Quapropt̓ vero religioſo cui mūdus crucifixus eſt. nō multū affectāda eſt carna liū ꝓpinquo. viſitatio. Nā qui de terra eſt de terra loquit̉. Tractantqꝫ fabrilia fabri. Que om̄ia veris religioſis ſunt fagienda. īmo veriꝰ abomināda. Qui nō relinqͥt inqͥt xp̄s pr̄em ⁊ mr̄em ⁊c̄. nō pōt meꝰ eſſe di ſcipulus. ¶ Octauo obijciūt ꝙ paucioribus expenẜ eccl̓ie ꝓuidetur d̓ veſtiario dā do cuilibꝫ portionē pecunie qͣꝫ in cōmuni. Hoc nō eſt verū. Eſto tn̄ ꝙ ita ſit. tn̄ ꝓpter hoc tꝑale cōmodū paruū nō eſt frangēduꝫ votū. Quia nō ſunt facienda mala vt veni ant bona. ad Roman̄. iij. Prepoſterꝰ ordo vota poſtponere ꝑuo lucro. ſolem v̓ mibuſ nocte lucentibꝰ. aurū ⁊ gemmas carbonibꝰ An̄ ponere ditias ⁊ tꝑalia bona bonis ani me. abſurdū eſt ⁊ ordinē ꝑuertere ergo ⁊c̄. Nono obijciūt dicentes minorē occupa tionē fratrū eſſe dare vnicuiqꝫ ſūmaꝫ pecunie ꝓ veſtiario. Cū reuerētia dicentiuꝫ. nō eſt ita. īmo pautior eſt occupatio vni. aut duoꝝ/ qͣꝫ omniū ī officio veſtiarij. Hoc eti am ꝯſonat dicto ph̓i. Fruſtra fici per plura qd̓ p̄t ꝑ pauciora. In vnitate ſiqͥdē eqͣlitas ē caritas. pax cōcordia. ⁊ qd̓ ſuꝑ oē bonū eſt deus. In pluralitate aut ſingularitas. diuiſio. inuidia. rixa. ſuꝑbia. ⁊ oīs ma li fomentū. Et ꝯceſſo adhuc qͣꝫqͣꝫ ita non ē ꝙ occupatio maior adeſſet in cōi veſtiario ꝓuiſo ꝑ vnū aūt duos qͣꝫ ꝑ omnes ſingilla tim in ꝓprio. nihilominꝰ tn̄ minꝰ malū eſt occupatio/ qͣꝫ voti trāſgreſſio ⁊ regule cuiꝰ modi eſt ꝓprictas. Itē nō minꝰ abiurata c̄ ꝓprietas in veſtiario qͣꝫ in cellerario/ ꝑ regulā. Ergo ſi ꝓ cellario vnus ſolus īpedit̉ quare etiam vnus an duo ꝓ veſtiario non ſufficiūt/ vt obſeruet̉ regl̓a q̄ hoc toties iubet fieri. nā negari nō pōt qͥn occupatio vnius aut duorum minor ſit/ qͣꝫ omniū fratrū. Et ſic retorquet̉ obiectio in confuſionem obijcientiū. ¶ Decimo ⁊ vltimo ſubdunt̉ obiectiones ꝯtra voluntariā ꝓprietatem/ quas ponit ſanctus Thomas in. iij. ꝯtra gētiles. ¶ Hāc ſiqͥdeꝫ inuadit pͥmo. Uigilātiꝰ hereticꝰ ⁊ quidā ſeqͣces ſui n̄ intelligētes de qͥbꝰ loquūt̉ neqꝫ q̄ affirmant. Naturale ē inquiūt cuilibet aīali vt ſibi neceſſaria vite ꝓuideat. vn̄ n̄ qͣlibꝫ ꝑs āni apta ē frugibꝰ ⁊ ꝓuiſiōi ip̄oꝝ. Faciūt hͦ eſtate formice ⁊ apes vt ꝯgregēt vn̄ hieme viuāt Sꝫ hō ml̓tis īdiget q̄ non ſꝑ īueniri pn̄t. gͦ
