Seite
Nō. ꝙ fructuariuſ edifi Ed ſi quid qum qd̓ poſuit nō poreſt tollere ⁊ facit ad qōnem de emphiteota ꝙ edi ficium a ſe poſitū non poſſis eleuare ꝓhibete do muino anteꝙͣ elleuat ẜm Bar. ⁊ adde quod noͣ. in ſpec. de lo ca.§. nunc aliqua. v̓. clviij. ⁊. v̓. ſeq. ⁊ iſta eſt queſtio nunc de facto hoc dicit. tͣ. Nō. n prin. que dicunt̉ ſufficiē Sufficient ua veſſimenta ꝙ facit pro veſte mentis monachorū ⁊ tene mēti ꝓbat̉ et ꝑ huc tex. ꝙ abbas dꝫ eſſe melius veſtius ꝙͣ monachus qꝛ dignior monachus melius ꝙͣ conuerſus. ⁊ magiſter in theologia melius ꝙͣ qui libet ſacerdos ꝗ ſit inter fratres nota ēt ꝙ dominus debet veſtire familiam. In tex. ibi n̄ Et ſi ueſtimentorumsetur. Nō. ꝙ ꝗs dꝫ vti re in loco ſuo ⁊ contrario. In glo. que incipit ſi in fi. Proprieſ atis Nsͣ. opumā gl. ꝙ latior fit interpretatio in legato vſuſfructus ꝙͣ ꝓprietatis ⁊ facit. sͣ. .e. l. ſi fundi.§. ſeminarius autem. Nō. ꝙ nō habꝫ Ocum Ex eoua liberū vſufru ctuarius in vſumfructū ſicut hꝫ ꝓprietatem libe raꝫ ꝓprietarius qꝛ ius eſt fortius ⁊ magis abra dicatum hoc dicit. Onus appo Roculus putat̉ ctum ampliar interpretationē verborū actus depoſituri. h. d. vel ſic modus ⁊ forma traditus a diſponēte de clarat mentē diſponētis. ⁊ ex ea auget̉ effectus hoc dicit. ⁊ iſte caſus nō reperit̉ alibi in ꝓpria forma. Nec obſtat ꝙ heredi inſti. l. ex facto ēt aſtitatio ⁊. l. hereditas aſtatio vbi modus vel condictio. vel onus non includit di poſitionē. qꝛ hic diſpoſitō erat p̄miſſa ibi obmiſſa totaliter ⁊ ſic nō obſtat teneas mēti. qꝛ ſunt valde vtilia. Noͣ ꝙ teſtator pōt edi bus legatis imponere ẜuitutē altius non tollēdi. ⁊ ſi eaꝫ im ponit vr̄ legare ꝓprietatem lꝫ dicat lego vſumfructū ⁊ hoc eſt ꝑꝑ naturā inſerti oneris. ſeu appoſite ẜuitutis que aliter nō caderet in vſufructu formali. Intelligunt̉ ergo de vſu fructu cāli qui eſt annexus ꝓprietati. ⁊ ꝓprietas ſibi ꝙ eſt noͣ. dignum. ⁊ vide Iac. jͣ. de heredi. inſti. l. lutius ⁊ eſt arg. ꝙ ſi teſtator legat vxori vſumfructū fundi hoc addito ꝙ ip ſa non poſſit fundū vendere vel alienare ꝙ videt̉ ſibi lega re penā ꝓprietatē. Immo eſt hoc expreſſum ꝓhibitio quā doqꝫ ampliat. qꝛ dꝫ aliquid operari. ad id p̄ſtat ar. jͣ. de vſu ris. l. ſi ſtippulatus tene mēti. In glo. que incipit ⁊ ita ibi .l. ſpēs ⁊. jͣ. de dona. l. donationes in cōcubinā in.§. ſpēs vbi dicit̉ ꝙ ſi donat̉ res alicui ad vſum. qꝛ videt̉ donari ꝓprie tas. qꝛ ille modus eſt inſertus vera contēplatione legatarij. ⁊ iō non hꝫ diminuere legatū. vt. jͣ. de cōdic. ⁊ demon. l. titio ceniū in prin. ⁊ adde quod dixi ſupra de tranſact̉. l. cum hij .§. ſi vni hoc dicit. Qui admouet impedimctuꝫ n̄ Sl ar PO2 ES dicitur aduerſarium vti. h. d. Qui legat fructus ānuos Iquis it agdet̉ legare vſumfructuꝫ formalē. h. d. ⁊ eſt notanda. l. ⁊ adde quod dixi in. l. neceſſario.§. fi. sͣ. de pericu. ⁊ como. rei vē di. ⁊. jͣ. de euict̉. l. vace. In gl. que incipit ꝗ ibi. ⁊. l. fundi ſimile in p̄diali ẜuitute. qꝛ aliqn̄ eſt ꝓprie ẜuitus aliqn̄ vid̓ tur ſeruitus. ⁊ non eſt. ſꝫ obligatio ꝑſonalis. vt. jͣ. de ẜui. ru. p̄di. l. pecoris. ⁊. jͣ. de ẜui. l. vt pomū. Et nō valde hanc gl. ꝙ qn̄ teſtator legat fructus aut dirrigit verba exacutiua ad legatā. ⁊ eſt vſuſfructus. qꝛ ſunt verba dirrecta. Aut ad heredē. ⁊ non eſt vſuſfructus. qꝛ ſunt verba obliqua cū d̓be at capere de manu alterius non tn̄ aperit glo. ꝗd iure in du bio vt puta dicit teſtator lego fructus nā hic teſtator nō ap ponit aliqd̓ verbū executiuū ſed ſolum diſpoſitiuum tn̄ hic ſoluit̉ ꝑ. l. que in dubio iudicat hoc verbū dirrectū. nā dicit ꝙ eſt vſuſfructus formalis qd̓ ē noͣ dignum ēt hēs ſimilem diſtinctionē. jͣ. de le. ij. l. lutio. Et hoc quottidie trahit̉ in ar. ad maͣm ſubſtitutionū vt dicat̉ ſubſtitutio dirrecta qn̄ quis capit ꝑ ſeipſum. nā ita ē de natura dirrecte vt de acquir. he redi. l. ex ꝑte obliqua vero qn̄ quis capit de manu alterius ⁊ ſic ꝑ queadmodū nā illud dicitur obliquū qd̓ eſt mediuꝫ. ⁊ illud dicitur dirrectum quod non eſt dare medium. ⁊ fa cit quod nota. in. l. eam quam. C. de fideicommiſſa. In dubio etiam videtur quod ſubſtitutio debeat interpretari dirreta ar. huius. l. ad hoc notatur. jͣ. de vulg. ſub. l. verbis ciuilibus. Et hēs etiam in. c. ſi pater de teſta. li. vj. nec ob. l. ij. C. coīa dele. vbi dicitur ꝙ nō refert inter verbū obliquū ⁊ dirrectuꝫ qꝛ vbi loquitur in legato proprietatis non ī ma teria vniuerſalis ſubſtitōnis. Item ibi accipit verbum dirre ctum ⁊ obliquum alio mō ꝙͣ accipiatur in materia ſubſtitu tōnū. Et adde quod noͣ. ꝑ dy. jͣ. de le. ij. l. lutius.§. filiā ⁊ ad trebel. l. cogi.§. generaliter. Ex p̄dictis apparet ꝙ mod inttus exectōi diſpoſitionis tacite vel expreſſe reddit eā dir rectam vel obliquam hic noͣ. Nō. diſtingui cuiꝰ Ed et ſi quid ꝯemplatōe aliquid fiat non tn̄ diſtinguitur vnde prima noticia ꝓ ceſſerit illud eſt nimis a remotis ⁊ non eſt cā ꝓ pinqua ⁊ facit. jͣ. ꝓ ſocio. l. ſocium qui meo. in fine. ⁊ eſt ar. ad qōnem de monacho vnius poſẜo ab alio monaſterio ꝙ ſi ꝗd acꝗrit diſtinguitur cuiꝰ monaſterij cōtemplatōe ⁊ dic̄ Inno. in. c. cauſa olim de priuille. ꝙ iura loquentia in ſeruis habent locum in mōachis Caue tam̄ qꝛ ſi eſſet hereditas re licta ſeruo reꝗrit̉ additō ſerui. ſecus in monacho qꝛ non hꝫ plus iur̄ ꝙͣ vnus alius de collegio ⁊ eſt rō qꝛ monachus ē ſpoliatus voluntate ꝑꝑ virtutem ⁊ potentiaꝫ ꝓfeſſionis vn̄ nō hꝫ velle vl̓ nolle ſꝫ ſeruꝰ bn̄ retinet ea q̄ ſi volūtat̉ vt īſti. de ſtip. ẜuo.§. ſꝫ cū ſc̄ꝫ ⁊. C. d̓ hr̄di. īſti. l. cū ꝓponas ꝙ noͣ. Demet ſi Quoniam Argumentum ꝙ maritus poſſit cogere vxoreꝫ ad oꝑandū. ar. j. de oꝑ. li. l. ſicut. Item eſt ar. ꝙ ſi famulus tuus nō vult oꝑari ꝙ tu potes euꝫ caſtigar̄ mo derate. dico qꝛ familiaris inimicus peſſima peſtis eſt. bal. Nō. ī fi. I quis donaturusꝝ quo ge neralis cōſuetudo eſt quod nōrius alteri ſtipul letur ſe ſaltem ex generali cōſuetudine dꝫ vallei ſtippulatō per rōneꝫ huius lr̄e de qͦ dixi. jͣ. de vr̄is. l. gaiꝰ Ed et ſi quis. Interdū Acꝗſitō dn̄ij qn̄ꝫ eſt inpendenti rōne ꝑſone acc rentis ⁊ cāe prīcipalis hoc. d. vel ſic vbi pēdet cā pendet cātum hoc. d. Nō. in iſto.§. interdum cāum ī ꝗ vera ſolutio p̄tij acꝗritur ad tranſlationem dominij. dic̄ ꝙ iſtud non eſt veꝝ ꝙͣtum ad principiū tranſlatōis ſed ꝙͣtum ad efficaciam induratōnis ⁊ adde quod nō. sͣ. de neg. ge. l. ſi ego Baldus. Nō. ꝙ fictio non reꝗrit duo ex Quid er go rema habilia argumentum. jͣ. ad .l. acꝗl. l. huic ſcripture ſꝫ ibi fictio de nouo induc̄. hic induc tum declarat. Bal Nō. ꝙ pretium poteſt ſolui nu Qui tamē ſtmuerando ⁊ iſte numerus eſt act­ſucceſſiuus ⁊ habꝫ in ſe prius ⁊ poſterius ⁊ ideo diſtingui tur ꝑ prius. Item poteſt ſolui ſimul in ſaculo nec vr̄ ſolui vt corpus ſed vt ꝙͣtitas qn̄ ſoluitur ꝑ modum p̄tij vt. l. hec venditio. jͣ. de cōtrahē. emp. ⁊ facit ad notata in. l. ij. jͣ. ſi cer. pe. Oltīo nō rōne incertitudinis totum viciari. Nō. ꝙ ſtipullatō pro parte tem Sl O Pe̓ AS poris acquiritur ꝓprietario ⁊ ꝓ f f i