¶ Liber Quartus 86 veritatis ita ꝓtexerit eū deus ꝙ timere nō habuerita timore nocturno/ a ſagitta volante in die; a negocio perambulante in te uebris/ ab incurſu ⁊ demonio meridiano. Demoniū plane meridianū dixerunt ſan cti qd̓ ⁊ fallit ⁊ ſub ſpecie tn̄ boni non qͣliſ cūqꝫ ſed magni boni fallaciā tegit. Hic eſt laq̄us magnoꝝ viroꝝ dū magni nō humi les ſunt in oculis ſuis. dum ꝓprie magis qͣꝫ aliēne innitunt̉ prudētie. dū extollūt ſe in cogitatōe ſua ſicut taurus. dū p̄t̓ea ſic agūt qͣſi facto et ſi nō verbo dicerēt/ manꝰ nr̄a ex celſa ⁊ nō dn̄s fecit hec oīa. quippe dū p̄ue nire monitōes ſuas arrogātia ſuꝑba/ non ſubſeqͥ in humilitate lachrymis ⁊ manſue tudine ſepiꝰ inueniunt̉. Deniqꝫ ſupra modū terribile eſt illud ſapiētis tonitruū. Eſt via que videt̉ hōi iuſta ⁊ nouiſſima eiꝰ du cūt ad mortē. Beatꝰ igit̉ vir ſapientis teſti monio/ qͥ ſꝑ eſt pauidꝰ qꝛ niſi in timore d̓i ſe inſtāter tenuerit/ cito ſubuertet̉ domꝰ ſua Noli ꝓpterea mirari monice ſi tales inter recordatōes poſitꝰ paueat ⁊ extimeſcat/ p̄ſertim cū ꝑfectā caritatem que foras mittit timorē/ nō ſe p̄ſumat adeptū/ vtinā habere ſe cognoſceret mīmā vel imꝑfectam. ¶ Monicus ¶ Exterruiſti me talia de timo re diſſerēs. ⁊ in hos me truſiſti ſcrupulos dubie q̄ſtionis ſi ꝓ ꝓſperitate reipublice. ſi ꝓ defenſione veritatis catholice. ſi ꝓ errā tiū vel delinquētiū correctōe qͥuis hoīm ſe debeat exponere ſed ſedere ſolitariū ⁊ repu tare ſapientē eſſe qͥ nō curat in cuiꝰ manu mūdꝰ ſit. Nā ſi bn̄ p̄cipiūt qui docēt nihil eſſe agēdū qd̓ dubiū eſt an bonū ſit/ exponūt enī ſe ꝑiculo. ⁊ qͥ amat ꝑiculū dicit ſapi ens ꝑibit in illo. Quis audeat ſub tāta rerum humanaꝝ incertitudīe quippiā dein ceps palā ꝓſequēdū amplecti. ¶ Uolucer ¶ Audebit ſi certꝰ fuerit ex doctrina ſacraꝙ fundata ſit in iuſticia fidei ꝓſecutio ſua pro qua certandū eſt vſqꝫ ad mortē corꝑis vel in aīa deterius moriendū. Primū metrū quar ti libri iambicū archilochiū trimetrū acatalecticū currit cū tertio metro tertij de ꝯſ. phi. qͥ ad primū eiꝰ verſuꝫ Quāuis fluēte. Ex in tabellis a deo binis olim Inſculpta petrinis ē/ ꝯtinēs decē Precepta nature. qd̓ idcirco fuitLegem ꝙ impreſſam per indelebile Lumen prius nr̄is in cordibꝰ. fuſcauerat. Nox criminū/ nubesqꝫ flagiciorum Obſcura. nec non ꝑtinax ſuetudo Que prima circa vera mentiri facit moribus/ ſecte docent hoc impie. Illuxit ergo ſummi velle/ per fidem Rurſus iubens ſignis ⁊ in miraculis Mandata ſerues hec dei vigil tuiSi non mori vel perire funditus vis Proſa ſecūda quar ti. ¶ Monicus. Ed cauēda ſunt o volucer ſcandala. ve enī hōi ꝑ quē ſcandalū venit. Obſeruādū eſt p̄terea in collectōe zizanioꝝ ne ſimul eradicet̉ ⁊ triti cuꝫ. Tolerari deniqꝫ mala iubent̉ q̄ ſi tolli quererent̉ deteriores afferrēt exitꝰ ſic ethni ci ſic ſaraceni ſic heretici plerūqꝫ dimittūt̉ nec impugnāt̉/ īmo ſic agere ꝯſiliū eſt vbi coītas ē in culpa. ne deterior ſciſſura fiat ¶ Uolucer ¶ Scādala phariſeoꝝ ꝯtēnēda docet veritas. Sinite eos inqͥt ceci ſunt ⁊ duces cecoꝝ talia quippe vitare nec poſſu mus nec debemꝰ. Sed neqꝫ deſerēda ē ve ritas aut vite/ aut doctrine/ vel iuſticie/ dū certū habemꝰ ꝙ ꝑiclitaret̉ nr̄o ſilētio/ ⁊ op poſita falſitas firmaret̉ iuxta regulaꝫ. Error cui nō reſiſtit̉ approbat̉. ¶ Monicꝰ Redit ecce ẜmo nr̄ ad materiam q̄ de zelo tractata eſt. Cadit p̄teręa in aliā difficulta tem qͣliter ⁊ qn̄ certi erimus ꝙ defenſio ca tholice veritatis nō plꝰ affert nocumēti qͣꝫ vtilis edificatōis/ qm̄ ſi plꝰ officit nōne te nēda erat iuſſio xp̄i ſuꝑius inducta. Nolite ſanctū dare canibꝰ? Cui parabola de zianijs nō tollēdis ꝯſona ē. ¶ Uolucer ¶ Adhibēda ē fateor ꝓ diſſolutōe difficultatis iſtius q̄ pluries incidit doctrinalis vna diſtinctio. Cuiꝰ vel ignorātia vel inaduer tentia/ multos etiā ph̓oꝝ atqꝫ theologorū ꝯturbauit. ¶ Itaqꝫ certitudo vna eſt ſuꝑnaturalis/ altera naturalis/ tertia moralis vel ciuilis. ¶ Certitudo ſuꝑuaturalis ita ſe hꝫ ꝙ nō ſtat aliquē ſic aſſentire ⁊ falli. Et hec iterū certitudo diuidit̉ qꝛ quedā eſt eui dentie clare ⁊ intuitiue in pr̄ia beatoꝝ. Al tera euidētie reuelate in illuſtratōe ꝓph̓aꝝ Tertia ſoliꝰ adherētie ī ſpeculo ⁊ ī enigma te/ q̄ nō euidētie rōnis innitit̉ ſꝫ auctorita ti diuine qͣlē certitudinē fides hꝫ ⁊ p̄ſtat in cordibꝰ fideliū. Eſt enī q̄libꝫ hmōi certitu do tāta/ ꝙ ꝑ nullā potētiā etiā diuinā ⁊ ab ſolutā fallax eſſe poteſt. alioqͥn deꝰ negaret cc 4