De conſiliis euangelicis caritatis/ omniū virtutū. Prima pars patet quoniā ẜm theologicā doctrinā om nes virtutes pro loco tꝑe ſunt in p̄cepto Cum enī virtutes neceſſario cōnexe ſint/ oꝑtet ſi vna ſit in p̄cepto oēs. In ſe cūda parte volo dicere/ p̄ceptu caritatis claudit omnē totā beatitudinē tam intē­ſiuā qͣꝫ extenſiuā dilectionis amoris/ qͣn tūcunqꝫ ꝑfecta intēſa fuerit iſta latitudo et ita de ceteris p̄ceptis imaginādū eſt que ſunt de virtutibꝰ vnde loquitur pſalmiſta Oīs ꝯſūmationis. hoc eſt oīs totius ꝑfe ctionis/ vidi finē Quid? Latū mandatuꝫ tuū nimis. latitudinē videlicet nimiaꝫ vel multā/ extenſiue vſqꝫ ad dilectionē inimi­corū et ꝑſequentiū nos. intenſiue vt to­tam perfectionē gradualē claudat dilectio nis amoris. Corollarium iſtud ponit expreſſe beatꝰ Augꝰ. in libello de ꝑfectione iuſticie vbi ex introductōne determinat perfectio iuſticie que eſt virtus generalis includens omnes virtutes eſt in p̄cepto. Cur enī inquit preciperet̉ homini iſta perfectio. qͣꝫuis eam nemo in hac vita ha­beat. Neqꝫ enī ait xp̄s recte currit̉/ ſi cur­rendū eſt neſciat̉. Qūo autē ſciret̉ ſi nullis preceptis oſtenderetur: Manifeſte colligi­tur iſtud ex forma precepti caritatis. Di liges dn̄m deū tuū/ ex toto corde tuo/ ex to ta anima tua/ totū aūt perfectū idē ſunt. iij. ph̓icoꝝ. Et de proximo mandatuꝫ ha­bemus. Diliges proximū tuū ſicut teip̄m. Maiorē aūt perfectiorē dilectionē man­dare potuit dn̄s/ qͣꝫ ſicut nos dili­gamus. qui noſmetip̄os maxime amamꝰ. Quaꝓpter et ꝓpheta regius loquitur dn̄o. Tu mandaſti mandata tua cuſtodire ni­mis. Et iterū. Mandaſti iuſticiam tuam/ teſtimonia tua/ veritatē tuā nimis. Ubi gloſa Auguſtini aliorum. nimis hoc eſt multum/ valde intenſe. Imo iuxta aliqͣs gloſas/ plusqꝫ etiaꝫ natura carnis patitur Unde in hoc concordāt doctores theo­logici ſoli beati implent preceptū carita tis in ſua ꝯſummatōe vel cōpletione. Nul lus autem inuentꝰ eſt qui diceret ipſi ſic agentes faciant opus ꝯſilij ſed precepti/ quidē nouiter dati ſed a creatōe ſua ſigna­ti ſuꝑ eos. Infero ſcd̓o minꝰ ſufficiēs eſt imaginatio illoꝝ qui imaginati ſunt p̄cepta dei ordinant̉ ad charitateꝫ/ alias virtutes/ ſub aliqua certa mēſura minimo gradu. qd̓ aūt eſt ſupra illā mēſurā vel gra dum illū eſt ſub ꝯſilio. Apparet iſtud mīꝰ ſufficere. Primo ex ſtatim dictis. Scd̓o ex ip̄a forma p̄cepti que totalitatē mandat et ꝑfectionē nullū gradū relinquit ſub filio. diliges p̄cepit ex totis viribꝰ. qui aūt totū diligit nihil excludit. Corollariuꝫ aūt iſtud eſt de intentione doctoris ſancti ſcd̓a ſcd̓e. q. clxxxiiij. ar. iij. Et ī libello ſuo de ꝑfectione vite ſpūalis. Preceptuꝫ inqͥt dilectionis nullis terminis coartat̉. ita vt recte dici poſſit tanta dilectio ſit in pre­cepto nulla excedit limites p̄cepti. īmo vnicuiqꝫ mandat̉ vt deū quātuꝫ poſſit di­ligat. Poteſt iſtud deduci. qm̄ precepta et ꝯſilia vt infra melius videbit̉/ hn̄t aliaꝫ et aliā materiā/ ſiue aliud aliud obiectuꝫ. Si enī caderent ſuꝑ eandē materiā vel idē obiectū/ eſſet ea ꝯfundere. Dilectio aūt dei et proximi eſt materia circa quā cadit pre­ceptū caritatis. igit̉ circa iſta eſt ꝯſiliū. Unde nuſqͣꝫ in tota ſerie ſcripture ſacrere peritur aliquis gradus vel menſura ali qua dilectionis dei proximi ſit in ꝯſilio. Sequit̉ tertio. Non modo dilectio que haberi pōt in via/ eſt ſub precepto. verum etiā dilectio ipſa beatifica. Iſtud ex inten­tione ponit beatus Aug. in libro de perfe ctione iuſticie ſicut iam allegatū eſt. Et ar guitur iſtud qm̄ mandatū dei eternū eſt ex tota materia ſua dilectio autē beatifica eſt de ip̄a materia. ergo exit limites p̄cepti Preterea ad dilectionē beatificā oēs obli­gamur tendere/ niti/ conari. ergo illo mo do ſaltē eſt in precepto. Etiā qꝛ vt dictum eſt beati qui ꝑfecte totaliter deū diligunt non faciūt opus ꝯſilij ſed magis precepti qm̄ maxme obligant̉ perfecte deū diligere Ex quo apparet vltra illud qd̓ cadit ſub precepto poteſt diuerſimode impleri abſqꝫ culpa vel tranſgreſſione. Aliter enim diligunt deuꝫ viatores. aliter comp̄henſo­res/ alitet perfecti viri. aliter incipientes. aliter proficientes: Et tamen minus pec­cant imperfecti ſi eque deū diligant ve­lut perfecti iam in caritate firmati radica ti. nec imputat̉ viatoribꝰ ad culpam ſi non eo amore vnitiuo deo hereant quo et ipſi beati. quanqͣꝫ ẜm Auguſtinū dilectio bea tifica ſit ſub precepto. Licet enī ſit ſub pre cepto/ non tamen eſt de neceſſitate prece­pti. Neqꝫ enī neceſſe eſt vt optimo modo diligatur deus. quinīmo ad euitandū cul­pam/ ſufficit appreciatiue plus diligere