¶ De conſiliis euangelicis caritatis/ ⁊ omniū virtutū. ¶ Prima pars patet quoniā ẜm theologicā doctrinā om nes virtutes pro loco ⁊ tꝑe ſunt in p̄cepto Cum enī virtutes neceſſario cōnexe ſint/ oꝑtet ſi vna ſit in p̄cepto ꝙ ⁊ oēs. ¶ In ſe cūda parte volo dicere/ ꝙ p̄ceptu caritatis claudit omnē ⁊ totā beatitudinē tam intēſiuā qͣꝫ extenſiuā dilectionis ⁊ amoris/ qͣn tūcunqꝫ ꝑfecta ⁊ intēſa fuerit iſta latitudo et ita de ceteris p̄ceptis imaginādū eſt que ſunt de virtutibꝰ vnde loquitur pſalmiſta Oīs ꝯſūmationis. hoc eſt oīs ⁊ totius ꝑfe ctionis/ vidi finē Quid? Latū mandatuꝫ tuū nimis. latitudinē videlicet nimiaꝫ vel multā/ extenſiue vſqꝫ ad dilectionē inimicorū et ꝑſequentiū nos. intenſiue vt q̄ totam perfectionē gradualē claudat dilectio nis ⁊ amoris. ¶ Corollarium iſtud ponit expreſſe beatꝰ Augꝰ. in libello de ꝑfectione iuſticie vbi ex introductōne determinat ꝙ perfectio iuſticie que eſt virtus generalis includens omnes virtutes eſt in p̄cepto. Cur enī inquit nō preciperet̉ homini iſta perfectio. qͣꝫuis eam nemo in hac vita habeat. Neqꝫ enī ait xp̄s recte currit̉/ ſi qͦ currendū eſt neſciat̉. Qūo autē ſciret̉ ſi nullis preceptis oſtenderetur: Manifeſte colligitur iſtud ⁊ ex forma precepti caritatis. Di liges dn̄m deū tuū/ ex toto corde tuo/ ex to ta anima tua/ totū aūt ⁊ perfectū idē ſunt. iij. ph̓icoꝝ. Et de proximo mandatuꝫ habemus. Diliges proximū tuū ſicut teip̄m. Maiorē aūt ⁊ perfectiorē dilectionē mandare nō potuit dn̄s/ qͣꝫ ꝙ eū ſicut nos diligamus. qui noſmetip̄os maxime amamꝰ. Quaꝓpter et ꝓpheta regius loquitur dn̄o. Tu mandaſti mandata tua cuſtodire nimis. Et iterū. Mandaſti iuſticiam tuam/ teſtimonia tua/ ⁊ veritatē tuā nimis. Ubi gloſa Auguſtini ⁊ aliorum. nimis hoc eſt multum/ valde ⁊ intenſe. Imo iuxta aliqͣs gloſas/ plusqꝫ etiaꝫ natura carnis patitur Unde ⁊ in hoc concordāt doctores theologici ꝙ ſoli beati implent preceptū carita tis in ſua ꝯſummatōe vel cōpletione. Nul lus autem inuentꝰ eſt qui diceret ꝙ ipſi ſic agentes faciant opus ꝯſilij ſed precepti/ n̄ quidē nouiter dati ſed a creatōe ſua ſignati ſuꝑ eos. ¶ Infero ſcd̓o ꝙ minꝰ ſufficiēs eſt imaginatio illoꝝ qui imaginati ſunt ꝙ p̄cepta dei ordinant̉ ad charitateꝫ/ ⁊ alias virtutes/ ſub aliqua certa mēſura minimo gradu. qd̓ aūt eſt ſupra illā mēſurā vel gra dum illū eſt ſub ꝯſilio. Apparet iſtud mīꝰ ſufficere. Primo ex ſtatim dictis. Scd̓o ex ip̄a forma p̄cepti que totalitatē mandat et ꝑfectionē ⁊ nullū gradū relinquit ſub cō filio. diliges p̄cepit ex totis viribꝰ. qui aūt totū diligit nihil excludit. ¶ Corollariuꝫ aūt iſtud eſt de intentione doctoris ſancti ſcd̓a ſcd̓e. q. clxxxiiij. ar. iij. Et ī libello ſuo de ꝑfectione vite ſpūalis. Preceptuꝫ inqͥt dilectionis nullis terminis coartat̉. ita vt recte dici poſſit ꝙ tanta dilectio ſit in precepto ꝙ nulla excedit limites p̄cepti. īmo vnicuiqꝫ mandat̉ vt deū quātuꝫ poſſit diligat. Poteſt ⁊ iſtud deduci. qm̄ precepta et ꝯſilia vt infra melius videbit̉/ hn̄t aliaꝫ et aliā materiā/ ſiue aliud ⁊ aliud obiectuꝫ. Si enī caderent ſuꝑ eandē materiā vel idē obiectū/ eſſet ea ꝯfundere. Dilectio aūt dei et proximi eſt materia circa quā cadit preceptū caritatis. igit̉ circa iſta nō eſt ꝯſiliū. Unde nuſqͣꝫ in tota ſerie ſcripture ſacrere peritur ꝙ aliquis gradus vel menſura ali qua dilectionis dei ⁊ proximi ſit in ꝯſilio. Sequit̉ tertio. Non modo dilectio que haberi pōt in via/ eſt ſub precepto. verum etiā dilectio ipſa beatifica. Iſtud ex intentione ponit beatus Aug. in libro de perfe ctione iuſticie ſicut iam allegatū eſt. Et ar guitur iſtud qm̄ mandatū dei eternū eſt ex tota materia ſua dilectio autē beatifica eſt de ip̄a materia. ergo nō exit limites p̄cepti Preterea ad dilectionē beatificā oēs obligamur tendere/ niti/ ⁊ conari. ergo illo mo do ſaltē eſt in precepto. Etiā qꝛ vt dictum eſt beati qui ꝑfecte ⁊ totaliter deū diligunt non faciūt opus ꝯſilij ſed magis precepti qm̄ maxme obligant̉ perfecte deū diligere ¶ Ex quo apparet vltra ꝙ illud qd̓ cadit ſub precepto poteſt diuerſimode impleri abſqꝫ culpa vel tranſgreſſione. Aliter enim diligunt deuꝫ viatores. aliter comp̄henſores/ alitet perfecti viri. aliter incipientes. ⁊ aliter proficientes: Et tamen minus peccant imperfecti ſi nō eque deū diligant velut perfecti iam in caritate firmati ⁊ radica ti. nec imputat̉ viatoribꝰ ad culpam ſi non eo amore vnitiuo deo hereant quo et ipſi beati. quanqͣꝫ ẜm Auguſtinū dilectio bea tifica ſit ſub precepto. Licet enī ſit ſub pre cepto/ non tamen eſt de neceſſitate precepti. Neqꝫ enī neceſſe eſt vt optimo modo diligatur deus. quinīmo ad euitandū culpam/ ſufficit appreciatiue plus eū diligere