Transkription / 3 [259

¶ De illuminatione cordis 6 9 eſſentia non refertur ⁊ tū ꝑſona refert̉. quiā vicꝫ eſſentia non eſt per ſe primo modo et conuertibiliter idem cū perſona. non ꝙ ali qua non identitas vel diſtinctō ſit inter eſſentiam ⁊ patrem. ſed bene inter patrem et filium. nec in creaturis ſimile reperitur/ qꝛ nullam poſſibile eſt eſſe ſimpliciter vnam illimitatā/ ⁊ vſquequaqꝫ ꝑfectā. ¶ Uigor huius p̄cioſe margarite q̄ deus eſt/ ꝓducit libere ꝯtingenter tanqͣꝫ ad extra radios aliquos ⁊ fulgores. Et nullo modo neceſſita te finis vel agentis alioqͥn non eēt ens vſq̄ quaqꝫ ⁊ vniuoce perfectū/ ſi reqͥreret ad eē ſuum exiſtentiam creature. Et iteruꝫ/ ſi de neceſſitate agerer ad extra/ nihil poſſet eue nire ꝯtingenter/ ⁊ ceſſaret omnis religio. Immo ⁊ qd̓libet ens eſſet infinitum/ cum fieret naturaliter a potentia infinita. Hoc eſt ſtultum dei quod ſapientiꝰ eſt hominibus nolentibꝰ intelligere deū nō agere quo modolibet ex arbitrij libertate ſed neceſſitate naturali. Unde obſcuratuꝫ factum eſt inſipiens cor eoꝝ/ vt dicerent mundū eter num/ cum ceteris erroribus/ ⁊ blaſphemijſ infinitis ¶ Uigor huius p̄cioſe margarite candor ⁊ decor/ animos ꝯtemplantium ip̄am ſub noīe entis puriſſimi rapiūt ad agendum res mirabiles/ ⁊ ad ꝯgͦſcendū res ſuꝑnaturales/ ⁊ ad diligēduꝫ res ſpirituales cognitas in enigmate. ¶ Uigor huius margarite candor ⁊ decor/ mouent ⁊ attrahunt animos contemplantiū circulo quodam intelligibili miris modis/ vbi coincidunt tres cauſe. que ſunt efficiens ⁊ forma non quidem intrinſeca/ conſtituens ſed ex emplaris. ⁊ ip̄e finis qui mouet non vt for ma cognoſcentis ſed vt eſt res talis in ſeip ſa/ quia ip̄e mouet vt res appetitū non vtē cognitio ¶ Uigor huius margarite cādor ⁊ decor/ poſſunt allicere ⁊ afficere prius animos contemplantium/ ad dilectionem qͣꝫ ad intellectualem cognitionem. ſed non ſine miraculo ſpirituſſanctilſe per charitatem mirabiliter diffundentis/ ⁊ mentis apicem ſingulariter inflāmantis. quia ſcd̓m curſum naturalis vie intellectus non intel ligit non inſpecto fantaſmate. nec voluntas aliquid vult obiecto non ſibi prius ꝑ intellectum preſentato/ niſi loquamur de volitione tamtummodo naturali. ¶ Pre cioſior eſt margarita cognitionis entis pu ri/ qͣꝫ altera cognitō de deo que poſſet natu raliter adipiſci/ imo ⁊ certior eſt qͣꝫ altera q̄ uis noticia de qͥdditate ſubſtantiarum viſi bilium vel inuiſibilū naturaliter in hac vi ta/ de quibus hic intuitiue nihil ſcimus. et de accidentibus pauciſſima/ in quibus ali quando fallacia non contingat ¶ Precio ſitas ⁊ certitudo margarite non repugnat cognitioni fidei de diuinis neqꝫ meritum diminuit. Semper enim minor ⁊ obſcuri b̓r remanet cognitio vie qͣꝫ ſit illa quam ſpe ramus in patra recepturos ¶ Precioſitas huius margarite non obinde minuitur ꝙ ad praxim deduciturdiuine dilectionis et cultus ⁊ laudis. immo finis eius eſt huiuſ modi praxis. Apoſtolo teſte ⁊ chriſto reue lnate/ ꝙ finis legis eſt charitas/ que colere facit deum ex tota mente ſine obliuione. ex toto corde id eſt intellectu ſine errore. ex to ta anima. id eſt voluntate ſine contradictō ne ⁊ extota virtute ſine defectione. Et hec eſt felicitas initialis huius vie. pro qua ſi dederit homo omnem ſubſtantiam ſuam/ quaſi nihil deſpiciet eam. ¶ Precioſitas huius margarite non formatur in nobis de lege communi/ ſi nō ab inferioribus ſen ſibus aſcendamus ad intelligentiam/ qui eſt proprius locūs ⁊ matrix eiꝰ/ quāuis radicale ſeminarium deſcendat a rore celeſtiſ influentie/ in prima creatione rationalis anime. Secus de margarita fidei/ vel patrie glorioſe/ que ſupernaliter inuenitur/ at qꝫ gratis infuſa formatur ¶ Emitur hec p̄ cioſa margaritā tanto precio qͣꝫtum habet homo ſi prius illam tota ſolicitudine que ſierit in aquis ⁊ littoribꝰ magni maris naturalium ſtudiorum/ per foſſioneꝫ ⁊ depurationem vehementem/ ⁊ aſſiduam confri cationem ſanctarum meditationum: ¶ Emit̉ hec margarita ſi pͥus abeat homo ſe relinquens/ ⁊ vniuerſa que habet vendenſ ⁊ hoc ſcd̓m hominem exteriorem ⁊ humanam conuerſationem. Et ſi redeat homo interior conuerſus ad cor ſue mentis/ vbi gignat̉. nutriat̉. depuret̉. vegetet̉. ⁊ augeat̉. traſformatus de claritate in claritatem/ vſqꝫ ad perfectionem habendam in celis. ¶ Emitur hec margarita tanqͣꝫ ſufficiēs poſ ſeſſio cordis/ quia per eam et in ea poſſide tur non terra ſolum. non celum ſolum. ſed dominus terre et celi celorum. Qui ſi non ſufficit tibi. nimis auarus es. immo iam nihil es. ¶ Emitur hec margarita conuenientius in ſolitudine. conſeruatur illic in ſuꝑ ſuꝰ cādor aptiꝰ qͣꝫ in vrbiū tetra fuligie