Seite
De illuminatione cordi­Hec dum cōfricata fuerit manibꝰ aſſidue meditationis caleſcit ⁊ ſcintillat ⁊ deuotō P nis igne flāmata refulget. Qua ſuꝑ me­taphora placet inſerere ꝯſideratiōes. xij. q̄ ſequūt̉. Scintilla ē modica ꝑs ab igne vel ignita re deciſa volitans ⁊ emicans. Scintilla ſe hꝫ ad fauillā vt res viuens ad corpus extinctū. ⁊ ſicut ad materiā forma. Sicut ignis trāſſumit̉ ad ſignificāduꝫ deū. ſic oīs creatura ſcintilla quedā dei ſim bolice dici p̄t. Sicut ignis trāſſumpti­ue dicit̉ lex ignita dei. ſic oīs ꝑticula legis dei q̄ lucet ⁊ ardet ſcintilla congrue noīat̉. Puriſſimū qd̓ in oī creatura p̄ſertim co gnoſcibis vel cognoſcitiua reꝑit̉ ſcintilla dici p̄t. Un̄ ſuꝑior ꝑs aīe rōalis ſinderiſis appellat̉. Rei cuiuſlibet ſua ſcintilla ma gnas ī ſuo genere vires hꝫ. Sicut ex igne ſcītillula deciſa/ magnā ſiluā incēdit. ⁊ ſcin tillātes ſpūs anīales magnos interius et exteriꝰ effectus on̄dunt/ maxime ꝑ oculos Duꝫ ſcinitilla rōnis vel intellectus ex­tincta ē cū igne ſuo cognitiuo/ ꝯſequens ē vt nihil ſcintintillare videat̉. Iuxta qͣli­tatē ſcintille cognitiōis lucētis ⁊ ardentis/ ſcintillationes reꝝ cognoſcibiliū ⁊ amabi­liū ſuſcipiunt̉. vident̉ ⁊ amant̉. Scintil lationes cognitionis ⁊ amoris lucētes ſcꝫ ⁊ ardētes fruſtra fiūt hn̄tibus extinctas pe nitus ſcintillas app̄henſiuas ⁊ affectiuas. iuxta illud. Fruſtra fiūt verba ſurdo. ſic de coloribꝰ ceco. ſic de amoribꝰ non amatiuo Scintillationes que videri vel ſentiri ī ſua puritate non poſſunt ab oculiſ ⁊ tactu debilibus/ debent ſub quodā moderamīe cuiuſdam interpoſitionis per obumbratō nem vel diſtantiā preſentari vel ſenſui oſtē di Scintillationes verboꝝ dei qͣꝫtum/ cunqꝫ lucentes vel ardentes mox extinguū tur dum ad congelatas ⁊ extinctas mentes ꝑuenerint/ niſi ſpūſſanctus afflet ⁊ fluent aque. Scintillationes amoris ex ſe vi­uaces non profert nec recipitꝭ frigidum de ſe pectus. ſed dominus eſt qui dat voci ſue vocem virtutis. alioquin totum fauilla eſt ⁊ cinis extinctus. Secus vbi p̄cioſe mar­garite candor per inflammationem rutilat charitate. Cuius lampades ſunt lāpades ignis ⁊ flāmarum/ qua aque multe non po terunt extinguere/ nec ex conſequenti mar­garire noſtre ſuccenſe claritatē penitus of­fuſcabunt. inſtar lapidis cuiuſdaꝫ qͥ ſemel accenſus nequit extingui Senſerat aliqͥd tale qui dicebat. Quia inflammatum eſt cor meum ⁊ renes mei cōmutati ſunt. Se quitur. Defecit caro mea ⁊ cor meum. deuſ cordis mei ⁊ pars mea. deus in eternum. O certe pars optima o vna illa quam peti it ⁊ queſiuit a domino rex propheta. Por ro hoc vnum eſt neceſſarium. hac vna pre cioſa margarita quam nobilis virguncu­la paſtoralis inter nutricis oues inuenit. quam proprio ſanguīe tinxit ⁊ cōparauit nomine margareta. cuiꝰ hodie celebritas agitur in edicula ſeu capella/ qua tanqͣꝫ lo­co celle ⁊ ſolitudinis vtitur exiguitas mea ſicut nicticorax cecutiens in domicilio. vel ſicut paſſer ſolitarius in tecto. Pro cuius virginis rememoratiōe notare fuit animꝰ pauculas curſim conſiderationes/ nō ape riendas omnibuſ ⁊ hͦ ſub metaphora mar garite/ tibi pater ⁊ frater qui margaritum ī deo chriſtianiſſimi regis francie vtputa cō feſſor eius rutilas precioſum. Bene vale. Scriptum lugduni die ⁊ loco predictis. Fuit. M. ccc.xxxiiij. Tractatus eiuſdeꝫ de oculo Auiſi ſūt diſcipl̓i viſo dūo/ qͥbꝰ an̄ di­xerat. Beati oculi qui vident q̄ vos videtis. Et nos de oculo multiplici quo vi derunt euꝫ diſſeramus aliqͣs ꝓpoſitōes ſeu ꝯſiderationes ſub nūero qͣdragenario ſue aſcēſionis temꝑi conſecrato/ quas poterit prolixius elucidare cōmentuꝫ. Et pͥmo de oculo in ſeipſo. Poſtmodū de ipſius obie iecto tandem de actu ſuo ⁊c̄. Oculus generaliter acceptus. eſt vis ꝑ­ceptiua rei ꝑ ſuā vel alteriꝰ illūiationē. qꝛ ſic̄ oē qd̓ manifeſtat̉ lumē ē ẜm apl̓um ſic omne qd̓ manifeſtatiōeꝫ ꝑcepit ocl̓us dici pōt qd̓ generaliter ſit tribꝰ modis/ intelle­ctualiter ſcꝫ ⁊ rōnaliter/ ⁊ ſenſualiter.( Oculus intellectualis eſt vis perceptiua ⁊ abſtractiua rerum ⁊ motu ⁊ materia/ hoc ē ab hic ⁊ nunc ⁊ a motu ⁊ ꝯtinuo/ ſine com plexiōe vel diſcurſu. Qui triplex eſt diuinꝰ angelicus/ ⁊ humanus. Diuinus eſt ille qͦ reſpexit deus humilitatem ancille ſue. De quo ſapiens oculi domini lucidiores ſuꝑ ſolem. Oculus ſenſualis eſt vis perceptiua re­rum/ per propriam vel alienam ſpeciem cū motu/ ⁊ continuo: hoc eſt cum hic ⁊ nunc­vel non ſine illis. Et hic triplex eſt/ exterior