De oculo viſio dici poteſt. Obiectum carnalis oculi exterioris po­teſt percipi quādoqꝫ ſe abſente per ſpecieꝫ in ſenſu retentam/ ſine ſua ſpecie naturali ter non ſentitur. Nec proprie dicenduꝫ eſt obiectum intuitiue ſentiri ſe abſente qͣꝫuis ita reputetur Obiectum carnalis oculi interioriſ qui communis dicitur/ eſt ſenſatio cuiuſlibet ſenſus exterioris cuꝫ ſenſibilibus cōmuni­bus/ qui ſunt numeruſ qͣꝫtitas/ figura/ mo tus/ quies. Obiectum carnalis ocu li ſuperioris cogitatiuus vel eſtimatiuuſ dicitur/ vel rationatiuꝰ in hominibꝰ/ eſt fā­taſma vel imago/ vel forma vel ſpecies ab imaginatione cōiuncta ſenſui cōmuni re­cepta/ vel inſpecta auta memoria que po­ſterior eſt reſeruata. Obiectuꝫ carnalis oculi ſuperioris/ ē ſimplicit̓ ab vna reflexibil̓ ſpecie ſuſceptū ſed varias combinationes/ deductōes abſtractiones diuiſiones/ reſolutio­nes conſtitutum. Obiectum tam mentalis qͣꝫ carnalisculi/ ſic ſe videtur habere/ oculus perfe­ctior ſanior ipſum percipere poteſt nobi liori modo qͣꝫ imperfectior/ qui modus ꝑ­fectionis iuxta predicta diuerſus eſt mul tiplex. Ac perinde poteſt cognoſcere intel­lectus eminenter omnia que ſenſus viden do audiendo/ olfaciendo/ guſtando/ con­trectando/ ſuomodo/ qui nobilior eſt pu­rior/ pulcrior/ atꝫ ſuauior/ qͣꝫ in ſenſu/ ſicut ſenſus communis non cognoſcit que pro­prius omnis ⁊c̄. Iſio dei mentalis habetur tri­plex/ quia quedam eſt facialis intuitiua/ quedam ſpecularis abſtractiua/ quedā nubilaris et enigmatica. Conformiter ad triplicem do gnitionem meridianam/ matutinaꝫ/ veſ­pertinam. Prima vt ſol. Secunda vt lu­na. Tertia vt aurora. Addit̉ qͣrta quā poſ­ſumus anagogicam ſeu miſticam nomīa­re que conſiſtit in amoris vitali perceptio Uiſio dei facialis intuitiua ne. habetur a creatura angelica vel humana per naturam per gratuitam illuminatio­nem. Si vero ſit aliqua que mediat inter intuitiuam abſtractiuam noticiam que ſcilicet preſente obiecto ſit intuitiua/ ab­ſente ſit abſtractiua/ non eſt a probabilita te alienum. Uiſio dei facialis/ poſita eſt per docto­res tripliciter fieri. Uno modo deꝰ eſſet ipſa formalis viſio creature. Alio modo eſſet obiectum ſine alia media ſpecie. ſed viſio. Tertio modo eſſet obiectum im­mediatum/ tamen mediante ſpecie vide­retur cum lumine glorie potentiam eleuā­te ⁊c̄. Uiſio dei facialis haberi poteſt vel ad tempus vel ad perpetuum/ inter poſitio­nes de viſionis huius ſecunda prius enumerata probabilitatem magis habet. Uiſio dei ſpecularis ſincera/ que dici­tur abſtractiua non intuitiua/ vl̓ immedia ta. habita eſt ab angelis hominibus pro ſtatu nature pͥmitꝰ inſtitute an̄ collationē glorie/ licet diuerſimode in vtriſqꝫ Uiſio dei ſpecularis ſincera/ conceſſa eſt hominihus mundis corde per lumen gratie ſpecialis/ dum cognoſcitur deus ſi­ne motu ꝯtinuo. id eſt abſolute ſiue hic nūc/ aliquo fantaſmate/ ſed in conceptu proprio dei abſoluto. Uiſio dei ſpecularis ſincera/ non acqͥ­ritur ab hominibus modo naturali/ niſi uijs creaturarū viſionibus multis/ ab­ſtractionibus reſolutionibus multiplicit̓ factiſ/ ſtudio vehemēti/ immo talē poſſe haberi naturaliter pro ſtatu preſenti negāt ſicut nec lux pura videri poteſt niſi in cor­pore terminato. Uiſio dei ſpecularis ſincera/ longe fa­cilius acquiritur fidem/ ſpem/ caritateꝫ cum vita conformi/ purificante mentisculuꝫ/ qͣꝫ per ſolas phiſicas diſciplinas/ ac queritur poſtraptum/ qualis eſſe potuit viſio pauli reflexa ſuper actum/ quo intui­tiue vidit deum. Et a pulcerrima mulierū etiam dum hic viueret non videtur priuile gium hoc abneganduꝫ quā a nullo illuſtri um Damaſcenus dicit vinci. Uiſio dei ſpecularis ſincera/ non ha­betur cum certitudine ſine reſolutione ad exemplar primum/ quod eſt eſt deꝰ/ immo nec aliqua veritas aliter cognoſcitur infal­libiliter cōſtanter/ ẜm intentionē Augu­ſtini multis locis. Uiſio dei ſpecularis ſincera/ non ha­betur hic in via permanēter fixe/ quia vix hora dimidia fit in celo mētis ſilentiū. incurſu tot fantaſmatum turbatur cordis ſabbatum. confuſa ſunt hic omnia. ſpes metus. meror gaudium.