Epiſtole quedā 7 2 eorū. domꝰ eorū lōge ſit a me. Ideoqꝫ frater dilecte nunqͣꝫ placeat tibi talia audi­re multominꝰ credere velis Siue enī dia­bolus inſtigat ſiue hoīes fabulent̉. qd̓ in­cepiſti ī eo ꝑmaneas obſecro. Recurre ad euangeliū optimū audies remediū. Qd̓ prodeſt homi ſi lucret̉ vniuerſum mūdū­ſeip̄m autē ꝑdat Hoc apud te ſemꝑ retine cuiꝰ vis manꝰ pugnauerit cōtra te. ſcuto euāgelico vtere Sed ſolēt quidā hoīes ſine ſpū ſcīa dei obijcere qn̄qꝫ ſecl̓o renū ciantibꝰ. Ergo in ſeculo ſunt ꝑibunt. et vos ſoli ſalui eritis. Aut p̄t aliqͥs veni re ad celū. niſi ita viuat ſicut vos viuitis. Quid fabulamī ſic iniuſte cōtra deū ſer­uos dei? Neqꝫ hoc xp̄s dixit. neqꝫ ſerui eiꝰ ita locuti ſunt. Bn̄facite iuſte viuite. data dei cuſtodite. nemo vobis ſalutem negabit. Ad hec illi iterato. Mandata in quiūt vellemꝰ ẜuare. ſed poſſumꝰ. ſi de bemꝰ lucrari victū neceſſaria vite/ oportꝫ nos ſepe cōtraria agere. Qui ſeculo uerſamur ſecularia negocia quō cauebīꝰ Si iſta ꝑfecte cōſideratꝭ/ ꝑicula atqꝫ fal lacias mūdi ignoratis/ qͥd ergo obloqͥ mini qꝛ ẜui dei mūdū fugiūt? monaſte­ria deuotorū aūt cōgregatōnes intrāt; vt deo ſine tali impedim̄to ſeruiāt. Si imi­tari vultis aūt valetis ad minꝰ con­gaudere adiuuare bonos veſtra ſalutē deberetis. Sꝫ plus frat̓ de iſtis qꝛ nec tal̓r loq̄ntes excuſatōem hn̄t de pctīs ſuis Cōſtant̉ igit̉ age. xp̄s tibi inciꝑe dona­uit. ipſe ꝑficiet cōſolidabitqꝫ. in finē ꝓpo­ſitū tuū Ecce tꝑs breue. mors incerta. oīa caduca in mūdo vana. Multi iam in ſe pulcrꝭ fetent diu ſe viuere eſtimabāt. Re ceſſerūt a mēoria hoīm in ore verſabant̉ oīm Colit mūdus pn̄tes. abſentes neſcit deſerit moriētes. Beatiꝰ ergo ꝯtēnere fal­lacē ſeqͥ veritatē nob̓ ꝑit ꝯcedat vitā et̓. Epiſtola de pia memoria detunctorū. Ultū iam tꝑis p̄terijt dilecte frat̓; decreuera aliqͥd pia memoria defunctorū caritati tue inſinuare maxīē ꝑntū noſtrorū amicorū ſpecia­liū. oīmqꝫ deuotorū quorū noīna deꝰ in li bro vite ſcribere dignet̉. inter ſctōs ſuos collocare aīas eorū in celis ſicut corpo­ra apd̓ nos ſepulta ſunt in terris. Nos debemꝰ libēter eis pro oībꝰ fidelibꝰ de­functis orare. qꝛ hoc opꝰ ſumme caritatis eſt mīe Sicut igit̉ nobis ſubuenire poſt mortē deſideramꝰ/ ita eis quantū meliꝰ poſſumus dn̄o opitulāte ſubuenire labo remus. Qui enī aīarū liberatōe fidelis ſedulus fuerit. nimirū ſibiip̄i plurimū proficit. pro talibꝰ orās neqqͣꝫ ſe ſpoli­at fructu orōis. inſuꝑ ſibi recordatiōem mortis adducit. vix ſine ꝯpūctōnis grā ad ſolita redit; ſciens qꝛ oēs viaꝫ vniuerſe carnis ingreſſuri ſumus. qd̓ illi exple uerūt/ certiſſime ſibi cōſtat futurū Ore mꝰ igit̉ caris noſtris. qꝛ pꝰ modicū ip̄os ſeqͥmur. meliꝰ habuerint. oīno in ea­ neceſſitate recordabuntur noſtri Non ſit fides noſtra ore tenꝰ. neqꝫ ī facie ſunt reſpiciamꝰ. ſed dilectiōem faciamus ſiue pn̄tes ſiue abſentes corꝑal̓r fuerimꝰ Cari tas enī nunqͣꝫ excidit. ſe in veritate di­ligūt/ ſeipſos obliuiſci poterūt. In ne ceſſitate probat̉ amicus fidel̓ Etenī impi um crudele nimis/ ſi videas fratrē tuum aut cordis tui amicum. carceri traditū vel flammis iniectū/ nec moueris ad fletū. et manū porrigere poſſis nihil agis cari tatꝭ. at etiā ſi loqͥ aliqͥd eius quiueris li­beratōe clauſo ꝑtrāſeas ore. O fidelem ſamaritanū/ qui viſo hoīe vulnerato a la­tronibꝰ expoliato/ mīa motꝰ eſt Heu heu pīcernarū magiſtro/ oblitus eſt ioſeph ſui interp̄tis/ cuꝫ de carcere eſſet eductus. Sic timeo multotiēs cōtingit. cum ali qͥs amicorū obierit ſe inſtāter orare pe tierit ac fidei viuentiū ſe ꝯmēdauerit/ nunqͣꝫ obliuionē accipit. aut ꝑuā tardaꝫ ſentit aduenire expiatiōis hoſtiam qͣꝫ ſpe­raſſet Propt̓ qd̓ dilectiſſime. meip̄m et te pariter āmoneo vt pietatis oculū frequē­ter dirigamus ad memoriā defunctorū. quicqͥd eorū abſolutōe nouerimus pro deſſe/ deuota exeqͣmur feſtinatōne. ponde rātes qͣꝫ graui tenent̉ tormēto. quia niſi purgati fuerint/ ad reqͥem trāſire pn̄t. Eorū etenī ꝯſolatio/ maxime in xp̄i meri tis ſctōrū ſuffragijs fideliū cōſtat obla tionibꝰ. Simus feruētes ad ſoluēda be neficia ſalutaria deuote oremus pro eis general̓r priuatī. Attente vigilias lega­mus libēter ſepius ad miſſam mīſtremꝰ cum ſacerdote vota labiorū noſtrorū in conſpectu veri ſummi ſacerdotis offera­mus. qui eſt hoſtia digniſſima ad exhau­riendum oīm pctā. In illa hora dum xp̄s yy 3