¶ Epiſtole quedā 7 2 eorū. ⁊ domꝰ eorū lōge ſit a me. ¶ Ideoqꝫ frater dilecte nunqͣꝫ placeat tibi talia audire ⁊ multominꝰ credere velis Siue enī diabolus inſtigat ſiue hoīes fabulent̉. qd̓ incepiſti ī eo ꝑmaneas obſecro. Recurre ad euangeliū ⁊ optimū audies remediū. Qd̓ prodeſt homi ſi lucret̉ vniuerſum mūdūſeip̄m autē ꝑdat Hoc apud te ſemꝑ retine ⁊ cuiꝰ vis manꝰ pugnauerit cōtra te. ſcuto euāgelico vtere ¶ Sed ſolēt quidā hoīes ſine ſpū ⁊ ſcīa dei obijcere qn̄qꝫ ſecl̓o renū ciantibꝰ. Ergo qͥ in ſeculo ſunt ꝑibunt. et vos ſoli ſalui eritis. Aut nō p̄t aliqͥs veni re ad celū. niſi ita viuat ſicut vos viuitis. Quid fabulamī ſic iniuſte cōtra deū ⁊ ſeruos dei? Neqꝫ hoc xp̄s dixit. neqꝫ ſerui eiꝰ ita locuti ſunt. Bn̄facite iuſte viuite. ⁊ mā data dei cuſtodite. ⁊ nemo vobis ſalutem negabit. Ad hec illi iterato. Mandata in quiūt vellemꝰ ẜuare. ſed nō poſſumꝰ. ſi de bemꝰ lucrari victū ⁊ neceſſaria vite/ oportꝫ nos ſepe cōtraria agere. Qui cū ſeculo cō uerſamur ſecularia negocia quō cauebīꝰ Si iſta ꝑfecte cōſideratꝭ/ ⁊ ꝑicula atqꝫ fal lacias mūdi nō ignoratis/ qͥd ergo obloqͥ mini qꝛ ẜui dei mūdū fugiūt? ⁊ monaſteria deuotorū aūt cōgregatōnes intrāt; vt deo ſine tali impedim̄to ſeruiāt. Si imitari nō vultis aūt nō valetis ad minꝰ congaudere ⁊ adiuuare bonos ꝓ veſtra ſalutē deberetis. Sꝫ nō plus frat̓ de iſtis qꝛ nec tal̓r loq̄ntes excuſatōem hn̄t de pctīs ſuis Cōſtant̉ igit̉ age. xp̄s qͥ tibi inciꝑe donauit. ipſe ꝑficiet cōſolidabitqꝫ. in finē ꝓpoſitū tuū Ecce tꝑs breue. mors incerta. oīa caduca in mūdo ⁊ vana. Multi iam in ſe pulcrꝭ fetent qͥ diu ſe viuere eſtimabāt. Re ceſſerūt a mēoria hoīm qͥ in ore verſabant̉ oīm Colit mūdus pn̄tes. abſentes neſcit deſerit moriētes. Beatiꝰ ergo ꝯtēnere fallacē ⁊ ſeqͥ veritatē q̄ nob̓ ꝑit ꝯcedat vitā et̓. ¶ Epiſtola de pia memoria detunctorū. Ultū iam tꝑis p̄terijt dilecte frat̓; ꝙ decreuera aliqͥd ꝓ pia memoria defunctorū caritati tue inſinuare ⁊ maxīē ꝑntū noſtrorū ⁊ amicorū ſpecialiū. oīmqꝫ deuotorū quorū noīna deꝰ in li bro vite ſcribere dignet̉. ⁊ inter ſctōs ſuos collocare aīas eorū in celis ſicut ⁊ corpora apd̓ nos ſepulta ſunt in terris. ¶ Nos debemꝰ libēter ꝓ eis ⁊ pro oībꝰ fidelibꝰ defunctis orare. qꝛ hoc opꝰ ſumme caritatis eſt ⁊ mīe Sicut igit̉ nobis ſubuenire poſt mortē deſideramꝰ/ ita ⁊ eis quantū meliꝰ poſſumus dn̄o opitulāte ſubuenire labo remus. Qui enī ꝓ aīarū liberatōe fidelis ⁊ ſedulus fuerit. nimirū ⁊ ſibiip̄i plurimū proficit. cū pro talibꝰ orās neqqͣꝫ ſe ſpoliat fructu orōis. ⁊ inſuꝑ ſibi recordatiōem mortis adducit. ⁊ vix ſine ꝯpūctōnis grā ad ſolita redit; ſciens qꝛ oēs viaꝫ vniuerſe carnis ingreſſuri ſumus. ⁊ qd̓ illi iā exple uerūt/ certiſſime ſibi cōſtat futurū ¶ Ore mꝰ igit̉ ꝓ caris noſtris. qꝛ pꝰ modicū ip̄os ſeqͥmur. ⁊ cū meliꝰ habuerint. oīno in eadē neceſſitate recordabuntur noſtri Non ſit fides noſtra ore tenꝰ. neqꝫ q̄ ī facie ſunt reſpiciamꝰ. ſed dilectiōem faciamus ſiue pn̄tes ſiue abſentes corꝑal̓r fuerimꝰ Cari tas enī nunqͣꝫ excidit. ⁊ qͥ ſe in veritate diligūt/ ſeipſos obliuiſci nō poterūt. In ne ceſſitate probat̉ amicus fidel̓ Etenī impi um ⁊ crudele nimis/ ſi videas fratrē tuum aut cordis tui amicum. carceri traditū vel flammis iniectū/ nec moueris ad fletū. et cū manū porrigere poſſis nihil agis cari tatꝭ. at etiā ſi loqͥ aliqͥd ꝓ eius quiueris liberatōe clauſo ꝑtrāſeas ore. ¶ O fidelem ſamaritanū/ qui viſo hoīe vulnerato a latronibꝰ ⁊ expoliato/ mīa motꝰ eſt Heu heu pīcernarū magiſtro/ qͥ oblitus eſt ioſeph ſui interp̄tis/ cuꝫ de carcere eſſet eductus. Sic timeo ꝙ multotiēs cōtingit. cum ali qͥs amicorū obierit ⁊ ꝓ ſe inſtāter orare pe tierit ac fidei viuentiū ſe ꝯmēdauerit/ ꝙ n̄ nunqͣꝫ obliuionē accipit. aut ꝑuā ⁊ tardaꝫ ſentit aduenire expiatiōis hoſtiam qͣꝫ ſperaſſet Propt̓ qd̓ dilectiſſime. meip̄m et te pariter āmoneo vt pietatis oculū frequēter dirigamus ad memoriā defunctorū. ⁊ quicqͥd ꝓ eorū abſolutōe nouerimus pro deſſe/ deuota exeqͣmur feſtinatōne. ponde rātes qͣꝫ graui tenent̉ tormēto. ⁊ quia niſi purgati fuerint/ ad reqͥem trāſire nō pn̄t. Eorū etenī ꝯſolatio/ maxime in xp̄i meri tis ⁊ ſctōrū ſuffragijs ⁊ fideliū cōſtat obla tionibꝰ. Simus gͦ feruētes ad ſoluēda be neficia ſalutaria ⁊ deuote oremus pro eis general̓r ⁊ priuatī. Attente vigilias legamus libēter ⁊ ſepius ad miſſam mīſtremꝰ ⁊ cum ſacerdote vota labiorū noſtrorū in conſpectu veri ⁊ ſummi ſacerdotis offeramus. qui eſt hoſtia digniſſima ad exhauriendum oīm pctā. In illa hora dum xp̄s yy 3