¶ De orationein orando. vehementē tractū cogitatiōisbone ⁊ honeſte ſicut predicatōis faciendeaūt dum exteriꝰ inquirit̉ ab altero aliquoſuꝑ reſponſiōe ſibi facienda ſiue dum reidomeſtice vel officijs proprijs īminēs vrget vel trahit cōmoditas vt eidē protinusintendat̉. Poteſt orās in his ⁊ ſimilibꝰ caſibus vel cauſis. orōem verbalē intermittere. aliqn̄ diutius. aliqn̄ breuius. ⁊ redirepoſtmodū ad cōtinuatiōeꝫ. abſqꝫ vlla precedentiū iteratōe verboꝝ. quia ſtāte interruptione actus naturalis. moralis continuatio certa manet. neqꝫ fructū oratōnisprorſus aufert vel meritū. ¶ Porro ſi qͥsoratōem agere debeat in cōi ſicut in eccleſia fit. nō ſuppetit talis interruptōis actualis libertas. quoniā nō ita redire pōt adpaſſum quē deſeruit reſumēdū. Sufficittamē in caſibus multis bona quedā ⁊ piacauſa. que nō iterāda eſſe que fuerūt omiſſa ſatis excuſat Ut ſi vnū aūt duos vl̓ tresverſus alicuiꝰ pſalmi dimiſerit. ſi reſumere voluerit vndecūqꝫ turbabit̉ in alijs cōtinuādis. Et ideo eſt cōſultius. cū quadācordis penitētia vlteriꝰ progredi. ¶ Hocſpecialiter obſeruandū videret̉ apud religioſos ꝙ ſuꝑiores eorū. talem eis indulgentiā concederēt. immo ſuaderēt. ne iteratōem facerēt talem. que cōem oratiōemmagis turbaret qͣꝫ ſua reſumptio ſolicita;⁊ anxia ꝓficeret. qua data indulgētia. nulla fit trāſgreſſio. ¶ Addito ꝙ nō oportetin foro penitētiali dare formalē illius qd̓omiſſum eſt repetitōem. vt primā pro prima. tertiā pro tertia ⁊c̄. ſed ſufficit ꝙ aliqͥdequalens iniungat̉ ¶ Addito preterea ꝙnō leuiter debet orās formare ſibi ſcrupulos ſuꝑ obliuione illorū que ꝓtulit aūt ꝓferre debuit. qm̄ memoria ⁊ reminiſcētianō cadūt niſi ſuꝑ illa que ꝑ reflexionē ſuper actus noſtros vel cogitatōes conſiderauimꝰ qͣles reflexiōes nō fiūt ꝯtinue. necvt fiāt neceſſe ē Sufficit igit̉ad qͥetatiōeꝫſibi vnicuiqꝫ faciēdā/ ꝓbabilis ꝯiectura.Rationē deniqꝫ ſi quis illā dumtaxat que ſub p̄cepto cadit. ſcienter interrūpit. per actualē attentōem ad alia. eteuagatōem oratōnis attentōni contrariam ſciēter ⁊ cum ꝓpoſito. Sic ꝙ aduerterit huiuſmōi diſtractōem ⁊ eam nō curatrepellere. ſed vult progredi in oratōne. talis vel peccat. vel reſumere debet illud qd̓in tali voluntaria diſtractōne prolatū eſt¶ Nihilominus attēdendum videtur incaſibus nōnullis. ꝙ nō oportet orantemſemꝑ conari tota ſolicitudine ꝯtinere corſuum infra verba ⁊ ſenſum vocalis oratōnis. quin tolerari poſſit euagatio quedā.ſeu potiꝰ cordis laxatio. ſine forti conaturepreſſionis cogitatōnū. nūc hac nunc illac fluctuantiū. Et hoc vel propter laſſitudinem nature. ⁊ cerebri quādam turbatōnem. vel propter curſum velocem oratōnis. vel quia de ſenſu verborū illorū fortedifficilium. apd̓ ꝑitiſſimos theologos nihil intelligitur vel minus qͣꝫ continent¶ Sunt qui ꝑambulando fiūt minꝰ grauati vel deſides in oratōne regulariꝰ tamēobtīeri ⁊ cōtineri poteſt ſtabilitas cordisin oratōis attentōne. ſtando vel ſedendo.vel aliter honeſte quieſcendo. qͣꝫ corpusagitando.E Upereſt videſore de attentione que fit in affectuad deum vel ad ſpūalia aliqua. qualia nōſignificant verba oratōis que proferūtur¶ Ingerit quippe ſcrupulū apud nōnullos dictū Bernar. ſuꝑ cantica. vbi ꝓhibere videtur. attētionem quālibet ad alia qͣꝫad oratōnis ſignificata ⁊ verba. etiā ſi ſalutaria videant̉. ſicut exemplū dat de recogitatōne ſermonū ſuorū. Et addit ꝙ monachꝰ. debitor eſt omniū verboꝝ orōis q̄dicunt̉ vel cantātur ſiue a ſua ſiue ab altera parte ¶ Uident̉ hoc alij dicere ſub alijsverbis volentes ꝙ actualis attentio. coartetur infra terminos ⁊ limites oratiōis q̄dicitur. vt ſi dicat̉ Beatus vir qui nō abijtin conſilio impiorū. hoc ⁊ nō aliud cogitetur ¶ Et quāuis multa ſint in pſalmisque nullā vident̉ habere ꝯnexionē aūt apꝓpriatiōem ad oratōis materiā nihilominus oſtēdit Hugo de ſanc. Uicto. in tractatulo ſuo de oroe. cōpendioſiſſime ⁊ ſentētioſiſſime compoſito modos/ qͥbus oīatrahant̉ ad orōis formā ⁊ modū. ſꝫ nō omniū eſt doctrinā hanc ꝓmpte in practicādeducere ¶ Ueꝝ hꝰ inqͥſitōis determīatōdifficultatē habet pl̓imā propt̓ diuerſosorantiū mores. Et ne quilibet vſurpareſibi vellet ꝓ regula generali. illud qd̓ varios habet exitꝰ. duꝫ aliqͥ faciūt ⁊ facere poſſunt meritorie. id qd̓ apud alios in demeritū caderet ſiue in detrimentū.MNde prīo diciꝰ ꝙ cor aſſuetū ⁊ aſſcm̄