Seite
De oratione Amplius vero quidā obligant̉ aſſiſte­re tantūmodo faciētibus oratōnes voca­les quemadmodū ſunt layci/ vel etiaꝫ ali­qui religioſi nō obligati pro tūc cōuentū ſequi/ vel diſpenſatōne vel ex pia et cauta relaxatōne/ vt ad potiora ſe ſubleuēt. Illi tales/ oratōis temꝑe poſſunt in meditatō nibus meliꝰ quo poterūt ſe exercere. Tal̓ erat Auguſtinꝰ. qui delectabat̉ modo mi­rabili in cantibus eccleſie bene ſonātibꝰ. ⁊ influebant voces ille in aures ſuas. ⁊ eli­quendo illabebat̉ veritas in cor eius. niſi forte ipſe tūc erat magis dicēdus in con­templatōne qͣꝫ ſola meditatōne ſubleuatꝰ Amplius ſi quis fuerit exercitatꝰ in ali­quo ꝑticulari modo contēplatōnis circa diuinū aliquod vl̓ morale. tutius eſt ꝙ in illo ſemet exerceat. oratōnis vocalis tem­pore/ qͣꝫ ad nouā contēplatōis ſpeciē. per meditatōnis noue ſtudium ſe conuertat. Differat hanc ingerere ſe volentē cordis meditatōem/ in tēpus aliud ſuſpirās ⁊ ge mens ꝙ eā tunc admittere ſibi nō conce­ditur. ⁊ dicat ſibimetipſi: pauꝑ homūcio Melior eſt obedientia qͣꝫ meditatio. po­tens eſt deus reddere vicem maiorē in id­ip̄m. ⁊ ſi nō hic forte reddet. certiſſime ta­men in alio ſeculo vbi fiet vox laudis ſine ꝑturbatōe qualibet noſtri cordis/ ipſe re­tribuet. Deinde cognoſcant ⁊ obſeruēt om̄es tam clerici qͣꝫ laici/ quos oportꝫ di ebus dominicis ⁊ feſtiuis intereſſe diuīo ſeruitio. ꝙ non abſoluūtur ab hoc debito dū ſcienter fabulatōnibꝰ intendūt. ſed ml̓­tipliciori reatu ſe cōſtringūt quia nedum nō ꝯſeruant preceptū ſed ⁊ alios impedi­unt. ⁊ in eccleſia ſanctiſſimo dei taberna­culo/ ſcandalū inhonoratōemqꝫ faciunt. Stent igit̉ vel ſedeant. etſi non vocaliter orando/ ſaltem in modeſta quiete ⁊ ſilen­tio animaduertant/ conſiderātes nedum ea que dicūtur vel canūtur ſed que miſti­ceꝑagunt̉ in ritibꝰ ⁊ veſtibꝰ ſacris. q̄ prete­rea in picturis pn̄tant̉. ⁊ ita de reliquis Eniqꝫ attendat̉ pro p̄miſſis et alijs ſimilibꝰ dubijs reſolutiue diffinien­dis/ ꝙ doctores ſancti peiores/ vtentes re thoricis ꝑſuaſionibus in aggrauatōeꝫ vi­ciorū ⁊ laudē virtutū. non ita tradiderunt reſolutōeꝫ moraliū materiarū/ immo nec ſpeculabiliū/ ſicut doctores recentiores/ qui ꝑ queſtiones ⁊ argumenta proceſſer̄t ad vtrāqꝫ ꝑtem ⁊ ꝑ deciſiones Propterea magis inſiſtendū eſt illis doctrinis quā­tum ad eruditōem intellectꝰ. licet quantū ad inflāmatiōeꝫ affectus/ efficatiores alie iudicent̉ Addita hac ſapiētis admoni tione. q̄ tibi precepit deus illa cogita ſem­per. Quod nō obſeruant multi theologo rū noſtri temporis. qui de moralibꝰ quaſi de rudibus materijs/ ſtudere vel inqͣrere nō dignant̉. Sciemꝰ inquiūt talia cū vo­lumus. Cum tamen nulla ſit ad cogno­ſcendū bene et reſolute ſcientia difficilior propter circūſtantiarū innumeras varie­tates. Nec eſt aliquis tam excellētis inge nij. nec a puero in hac ſciētia tam exercita tus/ qui nō inueniat quod nouiter quoti die inueniat qd̓ prius nō ita plane ꝯgno ſcebat Sꝫ ⁊ neceſſaria eſt cognitorum dei preceptoꝝ impletio. alioquin defici­unt ſcrutātes ſcrutinio. iuſto dei iudicio. hoc ꝑmittēte Simil̓r ꝙ paſſionibꝰ ſit ali enus qui de moribus iudicat. Amen De decem conſide ratiōibus Eiuſdē cancellarij In orando deum ẜm decē dictōnes verſus. Oro patrē. ſanctosqꝫ. miſer. qꝛ mittor ⁊ vrgent. Officiū dana. debita vis pietas Pro ex affectu­Pio humili reuerēti­in fide ſpe caritate Patrēqui totꝰ eſt. Potens ſapiens clemens Qui factꝰ ē nobis Sapientia Iuſticia ſanctificatio. redemptio. via veritas vita. Sctōs in qͥbꝰ eſtę Proximitas officioſitas. caritas Diſer ex. cīpte Supra intra ſub ⁊ iuxta Mictor⁊ Ab eccleſia Aſanctis a petentibus viuis. a merētibꝰ mortuis. Urgēt ſub ꝯditō ne triplici ſi volo Non criminari Non damnari Sed ſaluari