Seite
De canticordo 79 planxiſtis. Secūdū opuſculū Puſculum iſtud de canticordo id eſt de cantico cordis hꝫ tres o thomos.i. diuiſiones vel tonos pͥncipales cum notis et notulis Note ſunt conſiderationes ſpeciales. No­tule vero particule ſingulares Primus tomus continet ꝓhemium cum deſignatio ne quale fuiſſet monocordum in ſtatu īno­centie. et quale eſt in ſtatu virtutis ꝑſcē vt ī Chriſto fuit et Maria ꝑ nouem notulas. Ponit vlterius differentias cantici cordiſ ad canticum oris/ cum diſtinctione canti­ci noui hominis ad veterem ꝑ. x. notas ſeu notulas. Ponit conſequēter dubitatiōes multas circa p̄ſentia que ſoluuntur ꝑ reli­quas. xxxiiij. notulas Secundus tomꝰ deducit pͥncipaliter ꝙ eſt ponendum can­ticordū docens quid ſit deſcriptiue. ⁊ quē­admodū habere debet ſuum gamma. et qͣli ter fuit in chriſto ⁊ maria. Continet. xij. no tas ẜm cōſiderationes totidem ſpāles pͥn­cipales et in vniuerſo notulas. xviij. ſingu lares Tertius tomus inſtituit nō abſqꝫ circuitu qualiter gamma formetur pro cā­ticordo continens notas et notulaſ. que ſe legentibus offerunt ſatis plane. Thomus primus Eati qui audiunt verbum dei ⁊ cuſtodiunt illud. Uerbum ha­bituri de canticis per theoriam et praxim. Modo p̄cipue de cā­ticordo quod eſt verbum dei in cordibus noſtris. Quale potuimus exordium cōue nientius aſſumere/ qͣꝫ a verbo verbi dei/ qͣꝫ a principio de principio/ qͣꝫ a dei ſapiētia ꝑ quā condita ſunt omnia et ſine qua face re non poſſumus quicqͣꝫ. Que ludēs erat cum patre/ dum cuncta componeret cū ip­ſum laudarentaſtra matutina Hec eſt ſapi entia quā auris bona audiet cum omni cō cupiſcentia. Aperiat igitur aures noſtras ſonet et expediat verbum dei cuius totienſ iſta fuit exhortatio. Qu ī habet aures audi endi audiat. Auris itaqꝫ cordis intelligēs Quibꝰ non aꝑtis/ ſumus(iuxta ꝓuerbiū) Aſinus adlyram. qꝛ nullā in armonia ver bi dei dulciorem ſuꝑ mel et fauum ſuauita tem inueniemus. Porro ſi repletum fuerit cor noſtrum verbo dei. fiet quod ab eo dici tur. Ex abundantia cordis os loquit̉. abū det igitur bone Ieſu cuiuſ os hic loquitur et eructat cor iſtud verbum bonum. Abū­det igitur obſecro ſpūs tuus bonꝰ in pau­perculo corde meo et impleat illud vt det̉ ſermo in aꝑtioue oris mei ⁊ ſemper ſit lauſ tua in ore meo. compleatur in me monitio tube apoſtolice/ que afflatu tuo abūdāter ī pleta/ nobis omnibus inſonuit et cecinit hortans docens et interp̄tans verbum xp̄i ait. Habitet in vobis abundanter in om̄i ſapientia cōmonentes et docentes voſmet ip̄os in pſalmis et himnis et canticis ſpūa libus in gratia cantantes in cordibꝰ veſtrꝭ domino. O verbuꝫ chriſti. īmo verbū xp̄s quod erat in pͥncipio apud deuꝫ et deꝰ erat verbum. et verbum caro factum eſt. Ueni domine Ieſu habites in corde abundāter et ſi non in in omni ſapientia ſaltem per fi dem que ꝑ dilectiōem operetur. vt docere ⁊ cōmonere valeam me pͥmitus. deinde pro­ximos meos filios tuos/ in pſalmis/ et de pſalmis himnis et canticis ſpūalibuſ. vt ſi mus in gratia cantantes tibi dn̄o in cordi bus noſtris et gratias agentes ꝓ omnibuſ tibi et patri. Cantet ecce quotidie vocibꝰ crebris vehementer auribꝰ noſtris ſpiritꝰ tuus bonus ꝑ ora ꝓph̓arum. tua organa ꝑ ſonans. Can. do. can. no. Et rurſus. Can tate et exul. ⁊ pſallite. Et iteꝝ. Pſallitę deo nr̄o pſallite. pſallite regi noſtro pſallite. I Quoniam rex oīs ter. deus pſal. ſapi. Hec auteꝫ exhortatio milies repetita/ nullo mo do prorſus exequi poterit os noſtrū niſi pͥ mitus impletis cordibus veſtris. Quoni­am ex abundantia cordis os loquit̉ in can ticis. Quāfelix illa ciuitas in qua iugis ſo lerinitas vbi vna vox letantium et vnꝰ ar­dor cordium que plena modulis in laude et canore iubilo. vacat. videt. amat. cantat in eternum pleno corde toto ore. Felix ni­hilominus homo qui factus eſt rectus. ſi non immiſcuiſſet ſe peccando queſtionibꝰ infinitis. non de paradiſo voluptatis ⁊ cā­ticis angelorum detruſus eſſet in valleꝫ la crimarum in ve lamentationis et planctū Qui iam comꝑatus iumentis inſipienti­bus et ſurdior illis factus. cor fere ſicut na buchodonoſor habet vt audiens nō audi at et intelligens nō intelligat. Formane rat itaqꝫ dei ſapīa ad ſil̓itudine maiorꝭ mū di corꝑalis/ corpus hoīs. in cuiꝰ medio po ſuit cor inſtar ſol̓ in celo. Cōpoſuerat illd̓ Gg 5