Seite
De octo principalibus vitijs egyptiorū. moyſes vel per ip̄m dn̄s in de uteronomio loquebat̉. Quę figura ī no bis quoqꝫ rectiſſime ſtare deprehēditur qui de ſeculi laqueis expediti. caſtrimar­gię. id eſt. ventris vel gule vicio caruiſſe cognoſcimur. Et habemus iā cōtra ha­reſiduas ſeptem gentes ſimili rōe confli­ctum. prima ſcilicet q̨̄ iam deuicta eſt mi nime cōputata. Cuius etiā terra in poſ­ſeſſionē iſraeli nō datur. ſꝫ vt deſerat eaꝫ perpetuo. ⁊ egrediatur ab ea. dn̄i p̄cepti on ſancitur. Et idcirco ita ſunt mode­rāda ieiunia. vt nō neceſſe ſit per immo­derationē cōtinētie. q̨̄ defectione carnis vel infirmitate ꝯtracta ē. reuerti rurſus ad egyptioꝝ terrā. id eſt. priſtinā gule et carnis ꝯcupiſcentiā. qͣm cū mūdo huic abrenūciaremus abiecimus. Qd̓ figu­raliter illi perpeſſi ſunt. qͥ egreſſi in ſolitu­dine ꝟtutū. rurſus deſiderauerūt ollas carniū ſuper quas ſedebāt in egypto. Cur vna gens quidem deſeri ſe­ptem vero iubetur extingui. Cap̄. xix. Uod aūt illa gens in qua nati ſunt filij iſrael nō penitus extin­gui. ſꝫ tantummodo deſeri eius terra precipit̉. he vero ſeptē vſqꝫ ad īter netionē iubētur extingui. hec rō eſt. ꝙ qͣꝫ tū libet ardore ſpūs ſuccēſi heremū ꝟtutū fuerimus ingreſſi. in ciuitate ac miniſte­rio caſtrimargie. et quodāmodo quoti­diano eius cōmertio neqͣqͣꝫ carere pote­rimus. Semꝑ enī in nobis edulij ⁊ eſca­rū vt ingenitus ac naturalis viuit affe­ctus. licet amputare ſuperfluos eius ap­petitus ac deſideria feſtinemus. q̨̄ ſicut per om̄ia deleri nō poſſunt. ita debent qͣ dam declinatione vitari. De hac enī di­cit̉. Et carnis curā ne feceritis in deſide­rijs. Dum huius ergo cure quā pręcipi­mur non per om̄ia abſcidere. ſed abſqꝫ deſiderijs exhibere retinemus affectum. euidenter egypti dn̄ationē non extingui mus. ſꝫ ab ip̄a quadā diſcretiōe ſepara­mur. nō de ſuꝑfluis ſeu lautioribꝰ epul̓ cogitātes. ſꝫ ẜm apoſtolū. victu quotidi­ano indumentoqꝫ ꝯtenti. Qd̓ figuralit̓ etiā in lege mādatur Nō abhominaberꝭ egyptiū. qꝛ fuiſti incola ī terra eius. Ne ceſſariꝰ eī victus corpori. nō ſine vl̓ ip̄iꝰ pernicie vel aīę ſcelere denegatur. Illaꝝ vero ſeptē ꝑturbationū velut omnimo­dis noxiarū. de receſſibꝰ aīę noſtrę peni­tus exterminādi ſunt motus. De his eī ita dicit̉. Om̄is amaritudo ira ⁊ indigͣ­tio. ⁊ clamor ⁊ blaſſemia. tollat̉ a vobis cū om̄i malicia. Et iterū. Fornicatio au tē ⁊ om̄is īmūdicia ⁊ auaritia nec noīet̉ in vobis. aut turpitudo. aut ſtultiloqͥū­aut ſcurrilitas. Poſſumus ergo horuꝫ q̄ nature ſuꝑinducta ſunt radices abſ­cidere vicioꝝ. vſum ꝟo caſtrimargie ne­quaqͣꝫ valebimus amputare. Nō eniꝫ poſſumus qͣntūlibet ꝓfecerimus. id non eſſe qd̓ naſcimur. Qd̓ ita eē tā nr̄a qͥ ſu mus exigui. qͣꝫ oīm perfectoꝝ vita ⁊ con uerſatiōe mōſtratur. qͥ cum reliquarum paſſionū reciderit ſtimulos. atꝫ heremū toto mētis feruore ⁊ corporis expetāt nu­ditate. nihilominus quotidiani victus ꝓuidentia ⁊ annui panis p̄paratiōe ne­queunt liberari. De natura Caſtrimargie ad ſi­militudine aquile comparade. Cap̄. xx. Uius paſſionis figura qua ne­ceſſe ē qͣꝫuis ſpiritalē ſummūqꝫ monachuꝫ coartari. ꝓprie ſatis aqͥle ſimilitudīe deſignat̉. Quę cū excel ſiſſimo volatu vltra nubiū fuerit altitu­dinē ſublimata. ſeſeqꝫ ab oculis cūctoꝝ mortaliū. ac a facie terrę totius abſcōde­rit. rurſus ad valliū ima ſubmitti. et ad­terrena deſcendere. ac morticinis cada­ueribꝰ implicari vētris neceſſitate cōpel litur. Quibꝰ manifeſtiſſime cōprobatur caſtri margię ſpiritū neqͣqͣꝫ poſſe vt cete­ra vitia reſecari. vel ꝑ om̄ia ſimiliter extī­gui. ſꝫ aculeos eius ac ſuperfluos appeti tus ꝟtute animi retūdi tm̄ atqꝫ cohiberi De perſeuerātia Caſtrimargie aduerſus philoſophos diſpu­tata. Cap. xxi.