. Collatio VII abbatis Tereni tatū que in aereis poteſtatibꝰ exercētur. xxxiij Interrogatio vnde differētia ne­quitiarum celeſtium tanta proceſſerit. xxxiiij Dilatō ſuꝑ abſolutōne propoſi­te queſtionis. Expliciunt capitula. Incipit collatio prima abbatis Sere­ni de animę mobilitate et ſpiri­talibus nequitijs. Cap. i. Umme ſanctitatis con­tinētie virū nomi­niſqꝫ ſui ſpeculuꝫ abbatē Serenuꝫ quē ſingulari ſu­mus veneratione p̨̄ ceterꝭ ammirati. ſtu­dioſoꝝ mentibꝰ inſinuare cupiētes. alit̓ arbitram deſideriū nr̄m nos explere poſſe. quā ſi collatōes eiꝰ nr̄is libell̓ tem­ptauerimꝰ inſerere. Cui ſupͣ oēs ꝟtuteſ q̨̄ ſolū in eiꝰ actu vel moribꝰ: ſꝫ etiam in ip̄o vultu dei gr̄am refulgebāt. ita eſt peculiari bn̄ficio donū caſtitatꝭ infu­ſum. vt etiā ſe ne ip̄is qͥdeꝫ naturalibus incētiuis inqͥetari vel in ſopore ſentiret. Ad quā tn̄ carnis p̄cipuā puritatē quē admodū gr̄a dei ammīculante peruene rit. qm̄ ſuꝑ ꝯditioneꝫ nature videt̉ eſſe hūane. neceſſariū reor pͥmitꝰ explicare. Interrogatio p̄dicti ſenis ſuꝑ ſtatu cogitationū noſtrarum. Ic igit̉ interna cor. Ca. ij. dis atqꝫ aīe caſtitate nocturniſ diurniſqꝫ p̨̄cibꝰ. ieiunijs qͦꝫ ac vigilijs infatigabilit̓ inſiſtens. vidiſ­ſet or̄onuꝫ ſuaꝝ obtinuiſſe ſe vota. cun ctoſqꝫ eſtꝰ in cord̓ ſuo ꝯcupīe carnal̓ ex­tīctos. velut ſuauiſſimo guſtu puritatꝭ accēſus. in maiorē ſit ī celo caſtitatꝭ exar­ſit. intentioribꝰ cepit ieiunijs atqꝫ ob­ſecratōibꝰ incubare. vt mortificatō paſ­ſionis hꝰ q̨̄ interiori hoī ſuo dono dei fu­erat attributa. ad exteriorꝭ hoīs etiā pu­ritatē eatenꝰ ꝑueniret. vt ne ip̄e qͥdē vel illo ſimplici ac naturali motu etiaꝫ in ꝑuul̓ atqꝫ lactētibꝰ excitat̉ vlteriꝰ pulſa ret̉. indepti ſcꝫ munerꝭ exꝑim̄to qd̓ ſe no­uerat laboꝝ merito ſꝫ dei gr̄a ꝯſecu­ ardētiꝰ aīmatꝰ. ad qͦꝫ ſil̓it̓ obtinēdū credēs ml̓to faciliꝰ hos ſtiml̓os carnis ra dicitꝰ deū poſſe ꝯuellere qͦs etiā humāe artꝭ induſtria nōnūqͣꝫ ſolet qͥbuſdā po­cul̓ vel medicamētꝭ ſeu ferri ſectōe detra here. qn̄qͥdem illā ſpūs puritatē q̨̄ ſubli­mior eſt. quāqꝫ īpoſſibile eſt hūano labo­re vel ſtudio ꝯp̄hēdi ſuo munere ꝯtuliſ­ſet. Cūqꝫ petitōi cepte ſupplicatiōe iugi ac lachrymis īdefeſſus inſiſteret. adueni­ens ad angelꝰ in viſiōe noct̉na eiꝰ qꝫ velut aꝑiens vteꝝ qͣndam ignitā carniſ ſtrumā de eiꝰ viſceribꝰ euellēs ac ꝓijciēſ ſuiſqꝫ oīa vt fuerāt locis inteſtīa reſtitu ens. ecce inqͥt incentiua carnis tue abſci­ſa ſunt. obtinuiſſe te nouerꝭ hodierna die ꝑpetuā corporꝭ puritatē quā fidelit̓ popoſciſti. Hec de gr̄a dei mēorato viro peculiarit̓ attributa eſt breuit̓ dix. iſſe ſufficiat. Ceteꝝ de ill̓ ꝟtutibꝰ qͣs reliqͥs ſūmis virꝭ cōit̓ poſſidebat. aliqͥd cōmemorari ſuꝑfluū puto. ne ſpēal̓ ſuꝑ noīe huiꝰ iſta narratio alijs demere vi­deat̉ id qd̓ de ip̄o ſingularit̓ p̨̄dicatum fuerit: Hūc igit̉ ſummo deſiderio colla tōis eiꝰ atqꝫ inſtitutōnis. accēſi. diebꝰ qͣ­drageſime videre curauimꝰ. Qui a nob̓ de qͣlitate cogitationū nr̄aꝝ inte riorꝭ hoīs ſtatu traſqͥliſſima cōpellatiōe q̨̄ſiſſet. vel qͥd nob̓ ad eiꝰ puritatē tanti tꝑis heremi habitatio ꝯtuliſſet. his euꝫ q̄rimonijs adorſi ſumꝰ. Reſpoſio no­ſtra ſuꝑ aīę mobilitate Cap. iij. Upputatio tꝑm ac ſolitudīs habitatio cuiꝰ ꝯtēplatōe con­cis interiorꝭ hoīs ꝑfectōeꝫ nos ꝯſeqͥ debuiſſe ſolūmō ꝯtulit nob̓ vt di­ſceremꝰ qͥd eſſe neq̄ amꝰ. tn̄ fecit qd̓ eſſe ꝯtēdimꝰ. nec tn̄ aut deſiderate puri­tatꝭ fixā ſtabilitatem aut robur aliqd̓ fir­mitatꝭ nos hac ſcīa nouimꝰ aſſecutos. ſꝫ tm̄mō ꝯfuſionis aut pudorꝭ augm̄ta Eteī oīm diſciplinarū meditatio ad qͦtidianis ſtudijs exerceat̉ atꝫ ꝓficiat vt a trepidis rudimentꝭ ad ꝑitiā certam