. Collatio VII abbatis Tereni tatū que in aereis poteſtatibꝰ exercētur. xxxiij Interrogatio vnde differētia nequitiarum celeſtium tanta proceſſerit. xxxiiij Dilatō ſuꝑ abſolutōne propoſite queſtionis. Expliciunt capitula. ¶ Incipit collatio prima abbatis Sereni de animę mobilitate et ſpiritalibus nequitijs. ¶ Cap. i. Umme ſanctitatis ⁊ continētie virū nominiſqꝫ ſui ſpeculuꝫ abbatē Serenuꝫ quē ſingulari ſumus veneratione p̨̄ ceterꝭ ammirati. ſtudioſoꝝ mentibꝰ inſinuare cupiētes. alit̓ arbitram deſideriū nr̄m nos explere nō poſſe. quā ſi collatōes eiꝰ nr̄is libell̓ temptauerimꝰ inſerere. Cui ſupͣ oēs ꝟtuteſ q̨̄ nō ſolū in eiꝰ actu vel moribꝰ: ſꝫ etiam in ip̄o vultu ꝑ dei gr̄am refulgebāt. ita eſt peculiari bn̄ficio donū caſtitatꝭ infuſum. vt etiā ſe ne ip̄is qͥdeꝫ naturalibus incētiuis inqͥetari vel in ſopore ſentiret. Ad quā tn̄ carnis p̄cipuā puritatē quē admodū gr̄a dei ammīculante peruene rit. qm̄ ſuꝑ ꝯditioneꝫ nature videt̉ eſſe hūane. neceſſariū reor pͥmitꝰ explicare. ¶ Interrogatio p̄dicti ſenis ſuꝑ ſtatu cogitationū noſtrarum. Ic igit̉ ꝓ interna cor. ¶ Ca. ij. dis atqꝫ aīe caſtitate nocturniſ diurniſqꝫ p̨̄cibꝰ. ieiunijs qͦꝫ ac vigilijs infatigabilit̓ inſiſtens. cū vidiſſet or̄onuꝫ ſuaꝝ obtinuiſſe ſe vota. cun ctoſqꝫ eſtꝰ in cord̓ ſuo ꝯcupīe carnal̓ extīctos. velut ſuauiſſimo guſtu puritatꝭ accēſus. in maiorē ſit ī celo caſtitatꝭ exarſit. ⁊ intentioribꝰ cepit ieiunijs atqꝫ obſecratōibꝰ incubare. vt mortificatō paſſionis hꝰ q̨̄ interiori hoī ſuo dono dei fuerat attributa. ad exteriorꝭ hoīs etiā puritatē eatenꝰ ꝑueniret. vt ne ip̄e qͥdē vel illo ſimplici ac naturali motu qͥ etiaꝫ in ꝑuul̓ atqꝫ lactētibꝰ excitat̉ vlteriꝰ pulſa ret̉. indepti ſcꝫ munerꝭ exꝑim̄to qd̓ ſe nouerat nō laboꝝ merito ſꝫ dei gr̄a ꝯſecutū ardētiꝰ aīmatꝰ. ad hͦ qͦꝫ ſil̓it̓ obtinēdū credēs ml̓to faciliꝰ hos ſtiml̓os carnis ra dicitꝰ deū poſſe ꝯuellere qͦs etiā humāe artꝭ induſtria nōnūqͣꝫ ſolet qͥbuſdā pocul̓ vel medicamētꝭ ſeu ferri ſectōe detra here. qn̄qͥdem illā ſpūs puritatē q̨̄ ſublimior eſt. quāqꝫ īpoſſibile eſt hūano labore vel ſtudio ꝯp̄hēdi ſuo munere ꝯtuliſſet. Cūqꝫ petitōi cepte ſupplicatiōe iugi ac lachrymis īdefeſſus inſiſteret. adueniens ad eū angelꝰ in viſiōe noct̉na eiꝰ qꝫ velut aꝑiens vteꝝ qͣndam ignitā carniſ ſtrumā de eiꝰ viſceribꝰ euellēs ac ꝓijciēſ ſuiſqꝫ oīa vt fuerāt locis inteſtīa reſtitu ens. ecce inqͥt incentiua carnis tue abſciſa ſunt. ⁊ obtinuiſſe te nouerꝭ hodierna die ꝑpetuā corporꝭ puritatē quā fidelit̓ popoſciſti. Hec de gr̄a dei ꝗ mēorato viro peculiarit̓ attributa eſt breuit̓ dix. iſſe ſufficiat. Ceteꝝ de ill̓ ꝟtutibꝰ qͣs cū reliqͥs ſūmis virꝭ cōit̓ poſſidebat. aliqͥd cōmemorari ſuꝑfluū puto. ne ſpēal̓ ſuꝑ noīe huiꝰ iſta narratio alijs demere videat̉ id qd̓ de ip̄o ſingularit̓ p̨̄dicatum fuerit: Hūc igit̉ ſummo deſiderio colla tōis eiꝰ atqꝫ inſtitutōnis. accēſi. diebꝰ qͣdrageſime videre curauimꝰ. Qui cū a nob̓ de qͣlitate cogitationū nr̄aꝝ ⁊ inte riorꝭ hoīs ſtatu traſqͥliſſima cōpellatiōe q̨̄ſiſſet. vel qͥd nob̓ ad eiꝰ puritatē tanti tꝑis heremi habitatio ꝯtuliſſet. his euꝫ q̄rimonijs adorſi ſumꝰ. Reſpoſio noſtra ſuꝑ aīę mobilitate Cap. iij. Upputatio tꝑm ac ſolitudīs habitatio cuiꝰ ꝯtēplatōe concis interiorꝭ hoīs ꝑfectōeꝫ nos ꝯſeqͥ debuiſſe hͦ ſolūmō ꝯtulit nob̓ vt diſceremꝰ qͥd eſſe neq̄ amꝰ. nō tn̄ fecit eē qd̓ eſſe ꝯtēdimꝰ. nec tn̄ aut deſiderate puritatꝭ fixā ſtabilitatem aut robur aliqd̓ firmitatꝭ nos hac ſcīa nouimꝰ aſſecutos. ſꝫ tm̄mō ꝯfuſionis aut pudorꝭ augm̄ta Eteī cū oīm diſciplinarū meditatio ad hͦ qͦtidianis ſtudijs exerceat̉ atꝫ ꝓficiat vt a trepidis rudimentꝭ ad ꝑitiā certam