Collatio VII abbatis Sereni de mo­oīm ꝓphetaꝝ eiꝰ. De qͥbꝰ apl̓s arguēs illos ab ip̄is decipiunt̉ ita īfert. Atten dentes ſpiritibꝰ ſeductoribꝰ doctrinis demonioꝝ in ypocriſi loquentiū mēda­cium. Eſſe aūt alia demonum genera id eſt mutoꝝ atqꝫ ſurdoꝝ euangelia te­ſtant̉. Incentores etiā libidinū atqꝫ lux urie qͦſdam ſpūs ꝓpheta commemorat. ſpūs inquiēs fornicatōis decepit eos. fornicati ſunt a deo ſuo Noct̉ nos qͦꝫ ſi ue diurnos ac meridianos demones ſi­milit̓ ſcripturarū auctoritas docet. De quoꝝ diuerſitate longū eſt ſi volumꝰ oīa ſcripturaꝝ volumīa ꝑſcrutātes ſin gillati ꝑcurrere. per ꝓphetam onocen­tauri. qui piloſi. q̨̄ ſirene. q̨̄ lamie. q̨̄ vlu le. qui ſtrutōnes. qui ericij deſignant̉. aſpis. baſiliſcus in pſalmo. qui leo. draco. quiue ſcorpius in euāgelio nun­cupet̉. pͥnceps mundi huiꝰ. rectores tenebraꝝ harū. q̨̄ ſpiritalia nequitię ab apl̓o nominent̉. Quę vocabula non ca ſu nec fortuitu indita illis debemꝰ acci­pere. ſꝫ ſignificatōne iſtaꝝ ferarum quę apud nos vel minꝰ noxie vel magis ꝑni­cioſe ſunt. illoꝝ ferocitates rabieſqꝫ di­ſtingui. ex ſimilitudine neqͥtię virulē­ ſeu pͥncipatus. quē iſtis int̓ ceteras fe­ras ſiue ſerpentes q̨̄dam excellētia mali­cię ſuę ꝯfert. illos qͦꝫ eoꝝ vocabul̓ nūcu pari. vt ſcꝫ alius qͥdem ob vehemētiam furoris rabiem ferocitatꝭ ſuę. quam pͥncipatum inter ceteras ſpiritales neqͥ­tias obtinuit leonis appellationē. Ali­baſiliſci ob illud mortiferū virus quod pͥuſqͣꝫ ſentiat̉ interimit. Aliꝰ vero ob te­porem malicie ſuęonocentauri aut eri­cij nomen ſtrutioniſue ſortitus ſit Interrogatio vnde differētia nequitiarū celeſtiuꝫ tanta pro­ceſſerit. Cap. xxxiij. Ermanus. qͥdeꝫ ambi­gimus illos qͦꝫ ordines quos apl̓s dinumerat ad iſtos refer­v ri. qꝛ eſt nobis colluctatio aduerſus carnē ſanguinem. ſed adu̓ſus pͥncipa­tus. aduerſus ptātes. adu̓ſus mūdi re. ctores tenebrarū harum. contra ſpirita lia neqͥtię in celeſtibꝰ. Uolumꝰ tn̄ noſſe vn̄ ſit hec tanta inter eos differētia. vel quemadmodū tāte neqͥtię extiterit gra­dus. An ad hoc creati ſint. vt hos ordi­nes malitie ſortirent̉. et quemadmodū huic nequitie militarēt. Dilatio ſuꝑ abſolutione ꝓpoſite q̄ſtionis. Erenus. Qqͣꝫ. Ca. xxxiiij. ꝓpoſitiones veſtrę totū tꝑs no­cturne quietꝭ ita nr̄is furentur obtutibꝰ. vt appropinquantꝭ aurore ne quaqͣꝫ viciniā ſentiamus. vſqꝫ ad or­tum ſolis inſatiabilit̓ collationis hui ꝟba contexere ꝓuocem̄. tn̄ qm̄ abſolu­tio propoſite queſtionis ceperit inda gari. in qd̓dam ampliſſimū ac ꝓfundiſ­ſimum nos educet pelagus queſtionuꝫ qd̓ pn̄tis hore breuitas ſinit trāſmea ri. cōmodius reor vt futurę noctꝭ in­dagini reſeruemꝰ. mihi ſb̓ huiꝰ que­ſtionis occaſione de vr̄o penſiori collo­quio lęticia ſpirtial̓ ac fructꝰ vberior ferat̉. ꝓpoſitarū queſtionū ſinus p̄bē­te nobis ſpūſancto ꝓſperos flatus libe­riꝰ penetrare poſſimꝰ. Ꝙͣobreꝫ ſoporis modicū deguſtātes diſcutiamus ob re­pentem oculis nr̄is vicina iam luce tor­porem. ac deinceps ꝑiter ad eccleſiā pro­cedentes qm̄ hoc facere dn̄ice diei ſolē­nitas cōmonet. reu̓ſi poſt ſynaxin. ea dn̄s ad inſtructionē cōmunē deſide­rio veſtro largitus fuerit duplicato gau dio conferamus. Explicit collatio prīa abbatis Sereni de animę mobilitate et ſpiritalibus nequitijs. Inci piunt capitula ſecude collatio­nis eiuſdem ſenis. Cap̄. primū. E humanitate abbatꝭ ſereni ij Secunda ꝓpoſitio de di uerſitate nequitiarū celeſtium iij Reſponſio de multiplici eſca ſcri pturarum ſanctarum. iiij De gemina ſententia ſuper inte­lectu ſcripturarum ſanctarum v De eo ꝓpoſita queſtio int̓ illa