Collatio VII abbatis Sereni de mooīm ꝓphetaꝝ eiꝰ. De qͥbꝰ apl̓s arguēs illos qͥ ab ip̄is decipiunt̉ ita īfert. Atten dentes ſpiritibꝰ ſeductoribꝰ ⁊ doctrinis demonioꝝ in ypocriſi loquentiū mēdacium. Eſſe aūt ⁊ alia demonum genera id eſt mutoꝝ atqꝫ ſurdoꝝ euangelia teſtant̉. Incentores etiā libidinū atqꝫ lux urie qͦſdam ſpūs ꝓpheta commemorat. ſpūs inquiēs fornicatōis decepit eos. ⁊ fornicati ſunt a deo ſuo Noct̉ nos qͦꝫ ſi ue diurnos ac meridianos demones ſimilit̓ ſcripturarū auctoritas docet. De quoꝝ diuerſitate ꝑ longū eſt ſi volumꝰ oīa ſcripturaꝝ volumīa ꝑſcrutātes ſin gillati ꝑcurrere. qͥ per ꝓphetam onocentauri. qui piloſi. q̨̄ ſirene. q̨̄ lamie. q̨̄ vlu le. qui ſtrutōnes. qui ericij deſignant̉. qͥ aſpis. qͥ baſiliſcus in pſalmo. qui leo. q̄ draco. quiue ſcorpius in euāgelio nuncupet̉. qͥ pͥnceps mundi huiꝰ. qͥ rectores tenebraꝝ harū. q̨̄ ſpiritalia nequitię ab apl̓o nominent̉. Quę vocabula non ca ſu nec fortuitu indita illis debemꝰ accipere. ſꝫ ſignificatōne iſtaꝝ ferarum quę apud nos vel minꝰ noxie vel magis ꝑnicioſe ſunt. illoꝝ ferocitates rabieſqꝫ diſtingui. ⁊ ex ſimilitudine neqͥtię virulētę ſeu pͥncipatus. quē iſtis int̓ ceteras feras ſiue ſerpentes q̨̄dam excellētia malicię ſuę ꝯfert. illos qͦꝫ eoꝝ vocabul̓ nūcu pari. vt ſcꝫ alius qͥdem ob vehemētiam furoris ⁊ rabiem ferocitatꝭ ſuę. ꝑ quam pͥncipatum inter ceteras ſpiritales neqͥtias obtinuit leonis appellationē. Alibaſiliſci ob illud mortiferū virus quod pͥuſqͣꝫ ſentiat̉ interimit. Aliꝰ vero ob teporem malicie ſuęonocentauri aut ericij nomen ſtrutioniſue ſortitus ſit ¶ Interrogatio vnde differētia nequitiarū celeſtiuꝫ tanta proceſſerit. ¶ Cap. xxxiij. Ermanus. Nō qͥdeꝫ ambigimus illos qͦꝫ ordines quos apl̓s dinumerat ad iſtos referv ri. qꝛ nō eſt nobis colluctatio aduerſus carnē ⁊ ſanguinem. ſed adu̓ſus pͥncipatus. aduerſus ptātes. adu̓ſus mūdi re. ctores tenebrarū harum. contra ſpirita lia neqͥtię in celeſtibꝰ. Uolumꝰ tn̄ noſſe vn̄ ſit hec tanta inter eos differētia. vel quemadmodū tāte neqͥtię extiterit gradus. An ad hoc creati ſint. vt hos ordines malitie ſortirent̉. et quemadmodū huic nequitie militarēt. Dilatio ſuꝑ abſolutione ꝓpoſite q̄ſtionis. Erenus. Qqͣꝫ. Ca. xxxiiij. ꝓpoſitiones veſtrę totū tꝑs nocturne quietꝭ ita nr̄is furentur obtutibꝰ. vt appropinquantꝭ aurore ne quaqͣꝫ viciniā ſentiamus. ⁊ vſqꝫ ad ortum ſolis inſatiabilit̓ collationis hui ꝟba contexere ꝓuocem̄. tn̄ qm̄ abſolutio propoſite queſtionis cū ceperit inda gari. in qd̓dam ampliſſimū ac ꝓfundiſſimum nos educet pelagus queſtionuꝫ qd̓ pn̄tis hore breuitas nō ſinit trāſmea ri. cōmodius reor vt eā futurę noctꝭ indagini reſeruemꝰ. qͦ ⁊ mihi ſb̓ huiꝰ queſtionis occaſione de vr̄o penſiori colloquio lęticia ſpirtial̓ ac fructꝰ vberior cō ferat̉. ⁊ ꝓpoſitarū queſtionū ſinus p̄bēte nobis ſpūſancto ꝓſperos flatus liberiꝰ penetrare poſſimꝰ. Ꝙͣobreꝫ ſoporis modicū deguſtātes diſcutiamus ob repentem oculis nr̄is vicina iam luce torporem. ac deinceps ꝑiter ad eccleſiā procedentes qm̄ hoc facere dn̄ice diei ſolēnitas cōmonet. reu̓ſi poſt ſynaxin. ea q̄ dn̄s ad inſtructionē cōmunē ꝓ deſiderio veſtro largitus fuerit duplicato gau dio conferamus. Explicit collatio prīa abbatis Sereni de animę mobilitate et ſpiritalibus nequitijs. Inci piunt capitula ſecude collationis eiuſdem ſenis. Cap̄. primū. E humanitate abbatꝭ ſereni ij Secunda ꝓpoſitio de di uerſitate nequitiarū celeſtium iij Reſponſio de multiplici eſca ſcri pturarum ſanctarum. iiij De gemina ſententia ſuper intelectu ſcripturarum ſanctarum v De eo ꝙ ꝓpoſita queſtio int̓ illa