bilitate aīe et ſpiritalibꝰ nequiciis ſauricāt ſibi ip̄i iram ⁊ indignationem in die ire ⁊ reuelatōis iuſti iudicij dei. in qͦ ꝟmes eorū nō moriēt̉ ⁊ ignis eoꝝ nō extīguet̉. Cōtͣ quos ꝓpheta velut anxiꝰ ꝓ afflictōne ſanctoꝝ videns eos erūnis varijs ac tēptationibꝰ ſubiacere. ⁊ econ tra peccatores nō ſolū abſqꝫ vllo humiliatōis flagello curſum mūdi iſtiꝰ ꝑtrāſire. ſꝫ etiā affluentia diuitiaꝝ ac ſūma reꝝ oīm ꝓſperitate gaudere. intolerabl̓i celo ac ſpūs ſui feruore ſuccenſus excla mat. Mei aūt pene moti ſūt pedes. pau lominꝰ effuſi ſunt greſſus mei. qꝛ celaui ſuꝑ iniqͦs: paceꝫ peccatoꝝ vidēs. qꝛ non eſt reſpectꝰ morti eoꝝ. ⁊ firmamentuꝫ in plaga eoꝝ. in labore hoīm nō ſunt. ⁊ cuꝫ homībꝰ nō flagellabūt̉. ſcꝫ in futuro cū demonibꝰ puniendi. qͥ in pn̄ti nō merue runt in ſorte ac diſciplina filioꝝ cū hoībus flagellari. Hieremias qͦꝫ cū deo ſuper hac impioꝝ ꝓſperitate diſceptās. licet neqͣqͣꝫ dubitare ſe de iuſticia dn̄i ꝓfi teat̉ dicēs Iuſtꝰ qͥdē tu es dn̄e. ſi diſpu tem tecū. Cauſaꝫ tn̄ huiꝰ tāte ineqͣlitat īqͥrēs ſb̓iūgit ⁊ dicit Uerūtn̄ ſi ita iuſta loqͣr ad te. Quare via impioꝝ ꝓſperat̉ bn̄ eſt omībꝰ qͥ p̨̄uaricant̉ ⁊ iniq̨̄ agunt. plātaſti eos ⁊ radicē miſerūt. ꝓficiunt ⁊ faciūt fructū. Prope eſto ori eoꝝ. ⁊ longea renibꝰ eoꝝ. Quoꝝ ruinā deflēte domīo ꝑ ꝓphetā. ⁊ ad eoꝝ curationeꝫ medicos atqꝫ doctores ſollicite dirigente. ⁊ qͦdammō eos ad planctū ſil̓em ꝓuocāte ac dicēte. ſubito cecidit babilō ꝯtrita eſt vlulate ſuꝑ eā. tollite reſinā ad dolorē eꝰ ſi forte ſanet̉. reſpōdēt vt deſperātes angeli. qͥbꝰ ſalutꝭ humane cura cōmiſſa eſt vel certe ꝓpheta ex ꝑſona apl̓oꝝ ſeu ſpi ritaliū viroꝝ atqꝫ doctoꝝ vidētiū duriciam mētꝭ eoꝝ ⁊ impenitēs cor. Curauimus babilonē ⁊ nō eſt ſanata. relīqͣm eā. ⁊ eamꝰ vnuſqͥſqꝫ in terrā ſuā. qm̄ per uenit vſqꝫ ad celos iudiciuꝫ eiꝰ. ⁊ eleua tum eſt vſqꝫ ad nubes. De iſtoꝝ igit̉ de ſꝑato lāguore ex ꝑſona dei loqͥt̉ yſaias ad hierl̓m. Aplāta pedis vſqꝫ ad ꝟticē nō eſt in ea ſanitas. vulnꝰ ⁊ linor et plaga tumēs nō eſt circūligata nec curata medicamīe neqꝫ fota oleo. De diuerſitate ſtudiorū ac voluntatū q̨̄ inaereis ptātibus exercentur. Capitulū.xxxij. Ut aūt eſſe immūdos ſpūs qͦt ī hoībꝰ ſtudia nō dubie cōprobant̉. Nam nō nullos eoꝝ qͦs etiaꝫ faunos vulgꝰ appellat ita ſeducto res ⁊ ioculatores eē manifeſtū eſt. vt cer ta q̄qꝫ loca ſeu vias iugit̓ obſidētes nequaqͣꝫ tormentꝭ eoꝝ qͦs p̄tereūtes potue rint deciꝑe delectent̉. ſꝫ de riſu tm̄mō et illuſione ꝯtenti fatigare eos potius ſtudeant qͣꝫ nocere. qͦſdam ꝟo ſolūmō ī nociuis incubatōibꝰ hoīm ꝑnoctare. alios ita eſſe furori ac truculentię deditos. vt nō ſint ꝯtēti illoꝝ tm̄mō corpora quos ſuppleuerint atroci dilaceratōe vexare. ſꝫ etiā irruere ſuꝑeminꝰ trāſeuntes atqꝫ affligere illos ſeuiſſima cede feſtinent. q. les illi in euāgelio deſcribunt̉. ob quoꝝ metū ꝑ viam illā trāſire iam nullus audebat. qͦs eorūqꝫ ꝯſil̓es bell̓ ſanguīs qͦꝫ effuſione ꝓ inſatiabili ferocitate gaude re nō dubiū eſt. Alios ita eorū corda qͦs ceperāt inani qͦdam tumore videmꝰ infeciſſe. qͦs etiā bacuceos vulgꝰ appellat vt ſemetip̄os vltra ꝓceritatē corporꝭ erigētes. nunc qͥdem ſe in qͦſdam faſtꝰ guturꝭqꝫ ſuſtollerēt. nūc velut acclines ad quēdā ſe tranquillitatꝭ ⁊ ad familiarita tis ſtatū cōmunes blādoſqꝫ ſb̓mitterēt eſſe velut illuſtres ⁊ circūſpectabiles oībus eſtimātes. nunc qͥdē adorare ſe poteſtates ſublimiores corporis inflexione monſtrarēt. nunc ꝟo ab alijs ſe crederēt adorari. ⁊ oēs motꝰ qͥbꝰ ꝟa officia aut ſuꝑbe aut hūilit̓ ꝑagunt̉ explerēt. Alios reꝑimꝰ nō ſolū ſtudere mēdacijs. ſꝫ etiā blaſphemias hoībꝰ inſpirare. Cuiꝰ rei etiā nos teſtes ſumꝰ qͥ audiuimꝰ aptiſſime demonem ꝯfitentē ꝑ arrium ⁊ eunomiū ſe impietatē ſacrilegi dogmatꝭ edidiſſe. Qd̓ etiā in qͣrto regū libro vnum ex iſdem ip̄is manifeſte legimꝰ p̨̄dicāteꝫ Egrediar inqͥt. ⁊ ero ſpūs mēdax in ore