Seite
De remiſſione quinquageſime nihil irrationabile nr̄os tradidiſſe ma­iores Lege moſayca vniu̓ſo ppl̓o genera lis ē ꝓmulgata p̄ceptio. decimas tuas ⁊ primitias offeres dn̄o deo tuo. Itaqꝫ qͥ ſubſtantiarū noſtrarū oīmqꝫ fructuum decimas offerre precipimur. multoma­gis neceſſe eſt vt ip̄ius quoqꝫ cōuerſati­onis noſtre et humani vſus operūqꝫ no­ſtrorū decimas offeramus. que profecto in ſupputatione quadrageſime euident̓ implentur. Omniū enī dierum numerꝰ quibus reuolutus in orbē annus inclu­ditur. triginta ſex ſemis dieruꝫ numero decimatur In ſeptē vero hebdomadibꝰ ſi dies dn̄ici et ſabbata ſubtrahantur. quinqꝫ ⁊ triginta ſuperſunt dies ieiu­nijs deputati. ſꝫ adiecta illa vigiliaꝝ die qua vſqꝫ in galloꝝ cantū illuceſcente do­minica ieiuniū ſabbati protelatur. non ſolum ſex ⁊ triginta dierū numerus adī­pletur. verūetiā ꝓ decimis quinqꝫ dieꝝ qui reſidui videbantur. ſi illud qd̓ ſuper eſt adiectū noctis ſpaciū cōputet̉. pleni­tudini totius ſumme omnino nō deerit Quomodo etiaꝫ primitias no­ſtras domino debeamus offer­ Cap. xxvi. re. Uid vero de primicijs dicam. quas ab om̄ibꝰ qͥ chriſto fidelit̓ famulāt̉ quotidie certū eſt exhi­beri? Nam cum experrecti a ſomno. et qͣ ſi rediuiua poſt ſoporē alacritate ſurgen tes. prius qͣꝫ motū ſenſus vlliꝰ corde cō­cipiāt. vel memoriā aut curā rei familia ris admittāt. cogitationū ſuarū ortꝰ atꝫ principia. diuinis conſecrant holocau­ſtis. quid niſi pͥmicias vere ſuorū fructu um. per ſummū ſacerdotē ieſum chriſtū pro vſu vite huius ⁊ imagine quotidia­ne reſurrectionis exoluūt? Quiqꝫ etiam a ſomno excitati. hoſtiā iubilationis ſue deo ſimiliter offerētes. primo lingue ſue motū ip̄m inuocant. ip̄ius nomē laudes qꝫ cōcelebrāt. atqꝫ ad canendos ei hym­nos. prima labioꝝ clauſtra reſerantes. ī­molant deo ſui oris officia. Cui etiā pa­ri deferūt modo pͥma manuuꝫ ſuarum greſſiumqꝫ libamina. cum ecubilibꝰ cō­ſurgētes in or̄oe conſiſtūt. ⁊ pͥus qͣꝫ in ꝓ­prijs cauſis mēbroꝝ ſuoꝝ fungātur offi cio. nihil ſibi de miniſterio eorū ante de­cerpūt. ſed ad ip̄ius honorē promouent greſſum. atqꝫ in eius laudatiōe defigūt. et ita cunctoꝝ motuū ſuorum primitias protenſione manuū. incuruatione genu­um. et totius corporis proſtratione per­ſoluūt. Illud enī qd̓ decantatur in pſal­mo alias implere non poſſumus. preue ni in maturitate ⁊ clamaui. et preuener̄t ocl̓i mei ad te diluculo vt meditarer elo­qͥa tua. et mane oratio mea preueniet te­niſi vt poſt quietē ſomni in hant lucē vt ſupra diximus. velute tenebris ⁊ imagi­naria morte reuocati. d̓ vniu̓ſis officijs mentis ⁊ corporis nihil om̄ino in noſtrꝭ preſumere neceſſitatibꝰ audeamꝰ. Nul­lus namqꝫ eſt alius quem aūt ꝓpheta p̄­uenerit matutinus. aut nos preuenire ſi­militer debeamus. niſi aūt noſmetip̄os. id eſt. occupationes noſtras ⁊ affectus. curasqꝫ mortales ſine quibus eſſe n̄ poſ­ſumus. aut ſuggeſtiones ſubtiliſſimas ī­imici quas nobis adhuc quieſcentibus ac ſopore demerſis. per fantaſias inani­um ſomniorum inferre conatur. quibus nos mox euigilaturos occupet ⁊ inuol­uat. vt primitiarum noſtrarum opima deflorans primus ipſe decerpat. Qua­obrem omni nobis cautione curandum eſt. ſi tamen vim predicti verſiculi opere volumus adimplere. vt ita primos ma­tutinarum cogitationū ortus ſollers vi gilantia tueatur. ne quid ex eis feſtina p̄­ſumptio liuentis attaminet inimici. no­ſtrasqꝫ primitias tamqͣꝫ viles iam atqꝫ communes a domino faciat reprobari. Qui ſi preuentus a nobis peruigili mē­tis circum ſpectione nō fuerit. anticipati­onis nequiſſimā conſuetudinem nō de­ponēſ. quotidie nos fraudibꝰ ſuis p̄ueni re n̄ deſinet. Et idcirco ſi placitas ⁊ acce­ptabiles deo pͥmitias ex fructibꝰ nr̄e m̄tꝭ optamꝰ offerre n̄ mediocrē ſollicitudinē