Collatio xxi. Abbatis Theonedebemus impendere. vt om̄es noſtri corporꝭ ſenſus. matutinis precipue horꝭ tanqͣꝫ ſacroſancta dn̄i holocauſta in omnibus illibata atqꝫ intacta ẜuemus. Qd̓deuotionis genus multi etiam ſecularium ſumma cautione cuſtodiunt. qui ante lucem vel diluculo conſurgentes. neqͣqͣꝫ familiaribus ac neceſſarijs mūdi huius actibus implicātur. prius qͣꝫ cunctorum actuū ſuorum operationūqꝫ primitias. ad eccleſiam cōcurrētes diuino ſtudeant conſecrare conſpectui.¶ Cur diuerſo dierum numero qͣdrageſima a plerisqꝫ obſerue¶ Cap̄. xxvij.tur.Orro quod dicitis. diuerſo more. id eſt. ſex vel ſepteꝫ hebdomadibus per nōnullas ꝓuinciasquadrageſimā celebrari. vna quēadmodum diximus ratio idemqꝫ ieiuniorummodus diuerſa hebdomadarū obſeruatione cōcluditur. Hi enī ſibi ſex hebdomadarū obſeruantiā prefixerūt. qui putant die quoqꝫ ſabbati ieiunandū. Sexergo hebdomadas ieiunia perſoluunt.qui eoſdeꝫ ſex ⁊ triginta dies per ſabbata ſexies reuoluta cōſummant.¶ Quare vocetur qͣdrageſima cūtriginta et ſex tantum modo diebus ieiunetur. ¶ Cap. xxviij.Nā ergo quemadmodum diximus ratio. idemqꝫ eſt ieiunioꝝmodus. licet in hebdomadarūnumero diſcrepare videatur. Sed profecto cum rationē huius rei hūana obliteraſſet incuria. tempus hoc quo anniuerſarie vt dictū eſt decime deo trigītaſex ſemis ieiunijs offerūtur. quadrageſime nomen accepit. qd̓ fortaſſe vel ꝓpterhoc viſuꝫ ſit hͦ vocabulo debere cenſeriꝙ moyſes vel helyas vel ipſe dn̄s noſterieſus chriſtus quadraginta diebus ieiunaſſe traduntur. Ad cuius numeri ſacramentuꝫ illi quoqꝫ quadraginta anni qͥbus iſrael eſt in ſolitudine cōmoratus. ⁊quadraginta ſimiliter māſiones quibꝰeam myſtice pertranſiſſe deſcribit̉. nō incogrue coaptantur. Et fortaſſe ip̄a decimatio recte quaſi ab vſu telonei qͣdrageſime nomē accepit. Ita enī illa publica vulgo vocatur exactio. ex qua tāta lucri portio regis cōmodis deputatur. qͣntum ⁊ a nobis a rege omniū ſeculorū provſu vite noſtre legitimū quadrageſimevectigal exigit̉. Sane licet hͦ ad ꝓpoſitānō ꝑtineat queſtionē. tn̄ qꝛ ſe obtulit narrationis occaſio. nec hͦ quidē pretereundū puto ꝙ frequētiſſime ſeniores noſtriidcirco illis diebus maxime impugnariomne monachorum genus antiqua inimice gentis conſuetudine teſtabanturet ad tranſmigrandum de ſuis ſedibusacrius perurgeri. eo ꝙ ẜm illam ſimilitudinem qua tūc egyptij filios iſrael violentis afflictionibus opprimebant. nuncquoqꝫ verum iſrael. id eſt. monachorumplebeꝫ intellectuales egyptij duris ac lutulētis oꝑbꝰ īcuruare conēt̉. ne ꝑ amicād̓o qͥetē t̓rā egyptiā deſerēteſ. ad heremūꝟtutū ſalubriter tranſeamus. ita vt adu̓ſum nos pharao infremēs dicat. Ocioſiſunt. et idcirco vociferātur dicentes. eamus ⁊ ſacrificemus dn̄o deo noſtro. Opprimātur laboribus ⁊ ſolliciti ſint in oꝑibus ſuis. et nō ſint ſolliciti in verbis vanis. Naꝫ vtiqꝫ vanitas impiorū ſanctūdn̄i ſacrificium qd̓ nō niſi in heremo liberi cordis offertur. ſummaꝫ eſſe aſtruitvanitatem. abhominatio eſt enī peccatori religio.¶ Ꝙ perfecti ſupergradiātur legem qͣdrageſime. Cap̄. xxix.Ac igit̉ quadrageſime lege quiiuſtus atqꝫ perfectus eſt. non tenetur. nec exigui huiꝰ canonisſubiectione contentus eſt. queꝫ profectoillis qui per totum anni ſpaciuꝫ delicijsvel negocijs ſecularibus implicantur eccleſiaruꝫ principes ſtatuerūt. vt vel haclegali quodāmodo neceſſitate cōſtrictihis ſalteꝫ diebus vacare dn̄o cogerent̉.ac dierum vite ſuę quos totos quaſi fructus quoſdam fuerant voraturi vel decimas domino dedicarēt. Ceterum iuſti
