Seite
De remiſſione quinquageſime volucrem celi eſſe paſcendum. Econtra rio is qui ſubſtantiam retinens mūdia­lem. aut decimas fructuū ſuoruꝫ atqꝫ pͥ­mitias. aut partem pecuniarum conſtri­ctus legis antique ſanctione diſtribuit. licet peccatorum ſuorum ignem maxime elemoſine rore reſtinguat. impoſſibile ta men eſt. quantauis opes ſuas magna­nimitate diſpenſet. vt ſe ad plenū eruat a dn̄atione peccati. niſi forte per gratiaꝫ ſaluatoris. cum re etiam ip̄m affectuꝫ de poſuerit poſſidendi. Pari modo nō po teſt nō cruento peccati imperio famula­ri. quicumqꝫ oculum pro oculo. dentem pro dente. ex precepto legis eruere. aut ī imicuꝫ ſuum odio mauult habere. quia neceſſe eſt eum dum talionis viciſſitudi­ne vlciſci ſuam optat iniuriam. dum cō tra inimicos odij amaritudinē ẜuat. fu roris atqꝫ ire perturbatione ſemper accē di. Quicunqꝫ vero ſub euāgelice gratie illuminatione verſatur. ac malum nō re­ſi ſtendo ſuperans. ſed ferendo dexteram percutienti maxillam. etiam alteram pre bere voluntarius nō moratur. et volen­ti aduerſum ſe de tunica litigium cōmo­uere remittit et pallium. quiqꝫ diligit in­imicos ſuos. et orat pro calumniātibus ſibi. h̓ peccati r̄pulit iugū ac vīcula diru­pit. Non enim viuit ſub lege. quę nō in­terimit ſeminaria peccatorum. vnde nō immerito de ip̄a beatus apoſtolꝰ. repro batio inquit ſit precedentis mandati ꝓ­pter infirmitatē eius et inutilitatē. nihil enī ad perfectum adduxit lex. et dominꝰ per prophetam. et dedi inquit eis prece­pta non bona. et iuſtificationes in qͥbus nō viuuent in eis. ſed viuit ſub gratia. q̨̄ non ramos tantum nequitie amputat ſed ip̄as penitus radices noxie volunta­tis euellit. Quēadmoduꝫ quis probetur eſſe ſub gratia. Cap̄. xxxiiij. Uiſquis ergo perfectioneꝫ euā gelice ſtuduerit tenere doctrine hic ſub gratia conſtitutus pec­cati dn̄atione non premitur. Hoc eſt. n. eſſe ſub gratia. quę a gratia mandantur implere. Quicunqꝫ vero perfectōis euā gelice plenitudini ſubiectus eſſe nolue­rit. non ignoret ſe qͣꝫuis baptizatus ſibi videatur ac monachus nō eſſe ſub gra­tia. ſed legis adhuc vinculis prepedituꝫ peccati pondere pregrauari Propoſitū namqꝫ eſt eius qui omnes a quibus re­ceptus fuerit gratia adoptōnis aſſumit non deſtruere ſed ſuperedificare. nec eua cuare ſed adimplere moſaycas ſanctio­nes. Quod nōnulli penitus ignorātes et conſiliorum atqꝫ exhortationū chriſti magnificentiam negligentes. ita p̄ſum­ptiua libertatis ſecuritate ſoluuntur. vt nō ſolum chriſti precepta tanqͣꝫ ardua n̄ attingant. verumētiam ip̄a illa quę illis incipientibus paruulisqꝫ moſayca lege­mandata ſunt. velut antiquata contem nant. illud quod apoſtolus execratur no­xia libertate dicentes. Peccabimꝰ. quia non ſumus ſub lege ſed ſb̓ gratia: Qui ergo nec ſub gratia ē. quia nequaqͣꝫ ad dominice doctrine culmen aſcendit. nec ſub lege. quia etiam ip̄a illa paruula le­gis madata nō ſuſcepit. hic duplici pec­catorum oppreſſus imperio ob hoc ſoluꝫ gratiam chriſti percepiſſe ſe credit vt per noxiam libertatem ab eo fieret alienus. ī illud incidens qd̓ apoſtolus petrus ne ī curramꝰ enūciat. Quaſi liberi inqͥt agi­te. et non quaſi velamen habentes mali­cie libertatem Beatus quoqꝫ apoſtolus paulus. vos enim inqͥt in libertatem vo­cati eſtis fratres. id ē. vt abſoluti ſitꝭ a do­minatione peccati. tantum ne libertateꝫ in occaſionem detis carnis. id eſt. fruſtra tionem legalium mandatorum credatis eſſe licentiam viciorum. Hec vero liber­tas. quia nuſqͣꝫ niſi ibi ſit tantuꝫ vbi do­minus cōmoratur. paulus apoſtolꝰ do­cet. Dn̄s inquiens ſpiritus eſt. vbi autē ſpiritus domini. ibi libertas. Quapro­pter neſcio vtrū hunc beati apoſtoli ſen­ſum ſicut hi qui experti ſunt ſapiunt. ex­primere atqꝫ elucidare potuerim. vnum ſcio apertiſſime illum etiam ſine expoſiti