Collatio xxi abbatis Theone quę gratie diſciplina atqꝫ ꝑfectio. vt cō ſequēter ex his. ſiue dn̄ationē pctī. ſiue expulſionē eius poſſimꝰ agnoſcere. Itaqꝫ lex pͥncipaliter iubet expeti copulā nu ptiarū dicēs. Beatus qui habet ſemē in ſyon. et domeſticos in hieruſalem. et ma ledicta ſterilis q̨̄ nō peperit. Econtrario gratia ad incorruptionis perpetue puri tatē. ⁊ caſtimoniā nos btē ꝟginitatis in uitat. Beate inqͥens ſteriles q̨̄ nō genue runt ⁊ vbera quę nō lactauerunt. et qui nō oderit patrē et matrē ⁊ vxorē: nō pōt meus eſſe diſcipulus. et illud apoſtoli. re liquū eſt vt ⁊ q̄ habēt vxores tamqͣꝫ nō habētes ſint. Lex dicit. decimas tuas ⁊ pͥmicias nō tardab̓ offerre. gr̄a āt dic̄. ſi vis perfectus eſſe: vade ⁊ vende oīa quę habes ⁊ da pauꝑibꝰ. Lex talionū cōuici orū ⁊ iniuriarū nō prohibet vltioneꝫ dicens. oculuꝫ ꝓ oculo. dentē ꝓ dente. gr̄a cōgēminatione iniuriarū vel cedis quę fuerint irrogate. noſtrā patientiā vult ꝓbari. et ad duplicis diſpendij tolerantiā paratos eſſe nos precipit. qͥ te ꝑcuſſerit īquiēs in dexterā maxillam prebe ei ⁊ alteram. et illi q̄ vult tecum iudicio cōtendere. et tunica tuaꝫ tollere. dimitte ei ⁊ pallium. Illa inimicos odio habēdos. hec ita diligendos eſſe decernit. vt ꝓ ip̄is d̓o ſemper cenſeat ſupplicandum. ¶ De eo ꝙ leuiora ſint euangelij precepta qͣꝫ legis. ¶ Cap. xxxiij. Um igitur quis hoc euangelice ꝑfectionis culmē aſcenderit iſte profecto ſupra omnē legem tantarū virtutū meritis ſublimatus. et vniuerſa q̨̄ per moyſen precepta ſunt qͣi parua deſpiciens. tantuꝫ ſub gratia ſaluatoris ſe eſſe cognoſcit. cuius adiutorio ſe ad illū ſublimiſſimū ſtatū intelligit ꝑ ueniſſe. Non ergo dn̄atur in eo peccatū. quia charitas q̄ diffuſa eſt in cordibus nr̄is. ꝑ ſpiritū ſanctū qui datus eſt nob̓ oēm alteriꝰ cuiusqꝫ rei excludit affectū. nec poteſt aut vetita cōcupiſcere aut imperata cōtemnere. cuius totū ſtudiū. totūqꝫ deſideriū diuino amori ſemper intentū. vſqꝫ adeo viliū rerū oblectatione nō capitur. vt etiā his q̄ cōceſſa ſunt nō vtatur. In lege aūt in qua cōiugiorū iura ẜuant̉. qͣꝫuis cohibita luxurie euagatio vni tantū femine mancipetur. tamen neqͣqͣꝫ poſſunt carnalis ꝯcupiſcētie aculei nō vigere. et difficile ē vt ignis cui eti am ſtudioſe pabula ſuggerūtur. ita prefixis terminis includatur. vt non etiā ex tra euagatus amburat quicqͥd attigerit Cui etiā ſi ſua illa ita ſꝑ occurrat obiectio. vt exeſtuare extrinſecus nō ſinatur tamē etiā dū cohibet̉ incendit. qͥa voluptas ip̄a culpabilis ē. ⁊ ad velociſſimos adulterioꝝ raptat̉ exceſſus conſuetudo cōcubitus. Ceterū quos gratia ſaluato ris ſancto incorruptionis amore flāmauerit. ita oēs carnalium deſideriorū ſpinas dn̄ice charitatis igne cōſumūt. vt no tepens fauilla vicioꝝ refrigeriū integritatis imminuat. Legis ergo famuli a licitoꝝ vſu ad illicita prolabūtur. gr̄e paticipes dū licita cōtemnūt illicita nō nouerunt. Sicut aūt viuit in cōiugij amore peccatū. ita etiā in eo qui decimas ſuas ⁊ primicias tantū eſt reddere contentus. neceſſe ē enī eū dum tardat aūt ne gligit. aut in qualitate earum. aut in qͣntitate. aut in qͦtidiana diſtributōe peccare. Qui enī iubetur ea que ſua ſunt infa tigabiliter indigentibus miniſtrare. qͣꝫ libet ea ſumma fide ac deuotione diſpen ſet. tamē difficile eſt vt nō laqueos pctō rum frequenter incurrat. In illis vero qͥ conſiliū dn̄i nō ſpreuerūt. ſed omnē ſubſtātiā ſuā pauꝑibꝰ p̄rogātes. ſūpta ſua cruce largitorē celeſtꝭ gr̄ę ſb̓ſequūt̉. pctm̄ nō pōt dn̄ari. Nō enī eū diſpenſantē ſa cratas iam chriſto opes et quaſi alienapia diſtributione pecunias. infidelis ſer uandi victus cura mordebit. nec elemoſyne hylaritatem abijcit meſta cūctatioquia quod ſemel totū obtulit deo. id iaꝫ alienum ſine proprie neceſſitatꝭ recorda tione aut anguſti victus timore diſꝑgit. qui certus eſt cū ad deſideratam perue nerit nuditatē. multomagis a deo ſe qͣꝫ
