Sermo XX. In natali dn̄i Ser. XVI. ſine anima in chriſto hominis caro. Unde Matth̓..26. ait: Triſtis eſt aīa mea vſqꝫ ad mortē. Si verbū deus: homo caro: quid eſt aliud ver factū eſt caro: niſi qui deus erat factus ē homo? Ac hoc qui erat dei filius factus eſt homīs filius: Aſſumptiōe inferioris: ver ſione potioris. Accipiēdo ipſe qd̓ non erat: non amittēdo qd̓ erat. Nam quō in regula fidei cōfiteremur credere nos in filiū dei qui natus eſt ex virgine maria: ſi filius dei ſꝫ filius hominis natus eſt ex virgine maria? Quis enim chriſtianꝰ neget ex illa fęmina fi liū hominis natū: ſed tamen deum hominē Ioh̓. i. factū: ita hoīem deū factū? Deus em̄ erat verbū: verbū caro factū eſt. Cōfitendū eſt igit̉ qui filius dei erat: vt de virgine ma­ria naſceret̉ aſſumpta forma ſerui filiū homi nis factū: qd̓ erat manentē: qd̓ erat aſſu­Iob. 14. mentē. Eſſe incipientē quo minor eſt patre: Ioh̓. 10. ſemꝑ manentē in eo quo vnum ſunt ipſe pater. Nam ſi ille qui ſemꝑ eſt dei filius eſt ip̄e factus hominis filius: quomō de illo Phil̓. 2. dicit apoſtolꝰ: Qui in forma dei eſſet rapinā arbitratus eſt eſſe ſe ęqualē deo: ſed ſemetipſum exinaniuit formā ſerui accipiēs in ſimilitudinē hominū factus: habitu in­uentus vt homo? Neqꝫ em̄ alius ſed ipſe in forma dei ęqualis patri: qui eſt vtiqꝫ vnige­nitus dei filius ſemetipſum exinaniuit in ſi­militudinē hominū factus. Nec alius ſꝫ idē ipſe in forma dei ęqualis patri: hūiliauit aliū ſed ſemetipſum: factus obediens vſqꝫ ad mortē: mortē aūt crucis. Qd̓ totū non fe cit dei filius: niſi in ea forma quę eſt homīs. D Item ſi ille qui ſemꝑ eſt dei filius: eſt ip̄e factus homīs filius: quomō dicit apl̓us ad Ro. 1. Romanos: Segregatus ī euāgeliū dei: qd̓ ante ꝓmiſerat ꝓphetas ſuos in ſcripturis ſanctis de filio ſuo: qui factus eſt ei ex ſemīe dauid ẜm carmē? Ecce filius dei qd̓ vtiqꝫ ſꝑ erat: factꝰ ē ex ſemīe dauid ẜm carnē qd̓ non erat. Item ſi ille qui eſt dei filius eſt ipſe Gal̓. 4. factus filius hominis: quomō miſit deus fi­lium ſuū factū ex muliere? Quo nomine ẜm hebręā linguā virgineū decus negat̉: ſed fęmineus ſexus oſtēdit̉. Quis em̄ a patre ē miſſus: niſi vnigenitus dei filius? Quomō ergo ex muliere factus: niſi qꝛ idem ipſe qui erat apud patrē dei filius: miſſus factus eſt hominis filius? De patre natus ſine tēporiſ die: de matre natꝰ hodie. Ita enim diē quē creauit in quo crearet̉ elegit: ſicut factus eſt de matre quā fecit. ipſe dies a quo de­inceps incrementū lucis accipit dies: opus chriſti ſignificat: ī quo interior homo noſter renouat̉ de die in diem. Eterno quippe crea­tori in tempore creato ille dies debuit eſſe natalis: cui creatura cōgrueret temporalis: cui honor imperiū per infinita ſęcula ſęcu­lorum: Amen. In eodem feſto: Sermo XVI Odiernus dies ad habendaꝫ ſpem A h vitę ęternę: magnū contulit gaudiū generi humano. Primus em̄ homo Gen̄ 3. quo cadente oēs cecidimus: cuius ruina eſt mortalitas noſtra: eſt natus ſed factus: patre nullo: nulla matre: ſed deo operante. Hęc eſt hominis pͥma conditio: adam de ter ra. Secūda conditio eſt homīs: qua creauit Gen̄. 2. fęminā de latere viri. Tertia cōditio eſt ho­minis: qua natus eſt homo ex viro fęmīa. Quarta cōditio eſt dei homīs: qua natꝰ eſt Lucꝭ. 2. chriſtus ſine viro de fęmina. In iſtis qͣttuor cōditionibus vna ſola nobis vſitata eſt: cę­terę tres ſunt in oculis carneis: ſed ī fide cordis. De terra factū hominē ſine patre et matre nouimꝰ: nunqͣꝫ vidimus: lecta et au­dita credimus. Tertia illa vſitata eſt nobis ipſa quotidiana. De cōplexu maris fęmīe quotidie naſcunt̉ homines. Iam ergo erat vna ſine viro fęmina: iam erat tertia de vi ro fęmina: quarta reſtabat ſine viro de fę­mina: Sꝫ iſta qͣrta liberauit tres. Prima et ſecūda ruerūt: tertiā de ruina generauerūt: in quarta ſalutē inuenerūt. Exultent virgi­ B nes: virgo peperit chriſtū. Nihil in ea quod vouerūt putent exterminatū: manſit virgo poſt partū. Exultent viduę: infantē chriſtū Lucꝭ. 2. vidua Anna cognouit. Exultent cōiugatę: naſciturū dominū ieſum chriſtum heliſabet Lucꝭ. i. maritata ꝓphetauit. Nullus gradus p̨̄ter miſſus eſt: de non haberet teſtimoniū ſalꝰ omniū. Nūquid em̄ ſolę virgines ad regnū cęloꝝ ꝑueniūt? Perueniūt viduę. Magni meriti fuit illa vidua ſancta anna q̨̄ a ꝟgini tate ſua ſeptē annis vixerat cum viro ſuo: Quo defūcto vſqꝫ ad ſenilē ętatē ꝑuenerat ſenectute ſācta expectabat infantiā ſalua­toris: vt paruū videret annoſa: paruū agno ſceret anicula: intrantē in mundū ſaluatorē videret itura. Et in maſculino ſexu tria ipſa genera cōmendata ſunt. Ipſe chriſtus puer natꝰ ē: exultēt pueri: cōtinētiā vouētes pue­ro. Ip̄e ꝟo integritatē pueritię cōſecrauit: c 4