![]()
Sermo IX Feria ſexta poſt do. in. L. Ser. II Matth̓. 6. claudētes oſtia: orate inqͥt ad patrē veſtrū ī abſcondito. Parū eſt intrare in cubicula ſi oſtiū pateat importunis: ꝑ qd̓ oſtiū ea q̨̄ foris ſunt improbe ſe īmergūt et interiora nr̄a aperiūt. Foris aūt dicimꝰ eſſe oīa tꝑalia ⁊ vt ſibilia: q̨̄ ꝑ oſtiū: id eſt carnalē ſenſū in cogitatiōes nr̄as penetrant: ⁊ turbę vanoꝝ fantaſmatū orātibꝰ obſtrepūt. Claudēdū eſt gͦ oſtiū: id eſt carnali ſenſui reſiſtendū: vt oratio ſpiritalis dirigat̉ ad patrē q̨̄ ſit in intimo cordis vbi orat̉ pr̄ in abſcōſo. Qui ꝟo vult orationē ſuā volare ad deū: faciat illi duas alas: id ē elemoſynā ⁊ ieiuniū ⁊ aſcēdat celeri ter ⁊ exaudiet̉. Et pr̄ tuus qͥ videt ī abſcōſo reddet tibi: Et hͦ tali clauſula t̓minādū fuit. Nō em̄ monet nūc vt oremꝰ ſed quō oremꝰ: neqꝫ vt ſuꝑius vt elemoſynā faciamꝰ: ſꝫ quo aīo faciamꝰ: qm̄ de corde mūdādo p̨̄cipit qd̓ nō mūdat niſi ſimplex intentio: in ęternā vi tam ſolo et puro amore ſapiētię In eadē feria: de eo qd̓ ſcriptu eſt in euāgelio ẜm Matthęū: Neſciat ſiniſtra tua qͥd faciat dextera tua ⁊c̄. iini Ser. LX. Sermo Uangelica lectio fratres chariſſimi e quę nobis modo recitata eſt: videt̉ mihi ꝙ ẜm litterā non poſſit intelligi: ⁊ ideo deo auxiliante requiramus qualiter ad eius ſpiritalē ſenſum peruenire poſſiMatih. 6. mus. Sic em̄ ait dn̄s: Attendite ne iuſticiā veſtrā faciatis corā hominibꝰ: vt videamini ab eis. Et iterū: Cum facis elemoſynā ne ſciat ſiniſtra tua quid faciat dextera tua: vt ſit elemoſyna tua in abſconſo. Quomō hoc ẜm lrām accipere poſſumꝰ: cū ipſe dn̄s iterū Matth̓. 5. dicat: Sic luceat lux vrā corā homībꝰ vt vi deant vr̄a bona oꝑa: ⁊ glorificent patrē vr̄m qͥ in celis eſt? Quō hic dicit: Neſciat ſiniſtra tua qͥd faciat dextera tua: cū alibi dicat: Sic luceat lux vr̄a corā homībꝰ vt videāt oꝑa ve ſtra bona? Diligēter attēdite frēs: ⁊ intellectū diuinę ſcripturę hūiliter ⁊ ſapiēter reqͥrite. Nō em̄ ſibi ipſe dn̄s in euāgelica lectione cōtrariꝰ eſſe pōt. Nā qꝛ elemoſynā ⁊ occulte fieri ipſe dixit et publice ipſe admonuit vt ſibi p̨̄cepta eiꝰ nō videant̉ eſſe cōtraria: inteB lectū ſobriū q̨̄rit. Qui em̄ ideo facit elemoſy nā vt ab homībꝰ ſe laudari deſideret: etiā ſi occulte fecerit: publice facit: qꝛ laudē ab hominibus quęrit. Qui ꝟo elemoſynā ꝓ ſolo amore dei facit: vt ad opus bonū illū reliqui imitent̉: ⁊ non ipſe ſed dn̄s collaudet̉: etiā ſi publice faciat elemoſynā abſcōſe facit: qꝛ ꝓ elemoſyna illa nō hoc qd̓ videt̉: ſed qd̓ non videt̉ deſiderat: nec ab homībꝰ laudē ſꝫ mer cedē a deo optat acciꝑe. hoc etiā et de ieiunio debemꝰ accipere. Cū em̄ ipſe dn̄s dicat: Unge caput tuū et faciē tuā laua ne videa Matth. 6. ris ieiunās hominibꝰ: Ergo cōtra chriſti prę cepta facimꝰ qͥ publice ieiuniū indicimus: et vidēte toto ppl̓o parit̓ cū ipſo ieiunamꝰ? Et ī hoc ſenſu oportet intelligi vt nemo ꝓ laude hūana ſꝫ ꝓ pctōꝝ indulgētia vl̓ ꝓ miſericor dia diuina ieiunet: ⁊ vnuſqͥſqꝫ interroget cō ſcientiā ſuā: et ſi ꝓ ſolo deo facit elemoſynā ſecurus ⁊ publice faciat: vt quicūqꝫ viderint imitent̉. Nā ⁊ illud qd̓ dicit dn̄s: Neſciat ſi C niſtra tua qͥd faciat dextera tua: ad hͦ qd̓ ſupra diximus ꝑtinere cogͦſcit̉. In dextera em̄ intelligitur amor dei: in ſiniſtra vanitas vel cupiditas mūdi. Si ꝓ laude hūana dederis elemoſynaꝫ: totū ſiniſtra facit: dextera oīno nihil facit. Si ꝟo ꝓ remiſſiōe pctōꝝ ⁊ amore vitę ęternę elemoſynā dederis: totū dex tera facit. Quid ē gͦ: Neſciat ſiniſtra tua qͥd faciat dextera tua: niſi qd̓ facit amor dei: nō corrūpat aut perdat vanitas vel cupiditas mūdi? Nā ſi hͦ aliqͥs ẜm litterā impleri poſſe credit: qͥd faciet ſi ei manꝰ dextera doluerit? Nūquid de ſiniſtra elemoſynā dare nō pōt? Aut ſi vult captiuū redime̓: quomō aut ſacculū ſoluere aut arcā aperire poterit: ſi ſini ſtrā manum dexterę ſuę non iunxerit? Aut ſi peregrinū optat excipere ⁊ ẜm p̨̄ceptum dn̄ſanctoꝝ pedes abluere: non video quō hoc neſciēte ſiniſtra manu poſſit impleri. Ad hͦ D ꝑtinet etiā illud qd̓ dixit: Cū oratis nolite ī Matth̓. 6. angulis platęaꝝ orare: ſed intra inqͥt ī cubiculū tuū: ⁊ clauſo oſtio ora patrē tuū in abſcōdito. Ecce ipſi bene agnoſcitis: qꝛ nō hoc ſemꝑ ẜm litterā poterit adimpleri. Nā ⁊ noſ ipſi ⁊ totus populus nō ſolum in cubiculis noſtris oramus: ſed etiā publice ad eccleſiā cōuenimus: ⁊ ſimul cū omni populo genua flectimus. Et nūquid hęc facientes p̨̄ceptis chriſti cōtrarij ſumus: qui dixit: vt in cubicu lis clauſo oſtio orare debeamus? Nō ita eſt. Unde etiā ⁊ iſte ſenſus ſuperiori ſentētię cō ueniens eſt. Qualiter ergo hoc intelligi de beat attēde. Si quādo oras deum ⁊ hoc ab illo petis qd̓ videtur: publice ⁊ aperto oſtio oras: quia hoc a deo vis accipere qd̓ videt̉. Si ꝟo pro indulgentia peccatorū ⁊ pro vita 