Seite
Ser. C. XXII. Feria tertia pꝰ palmarū Ber. III Ilectiſſimi fratres: dominus noſter Sermo ieſus chriſtus nobis ſalutem exhi­C. XXII. buit: diuinę ꝟo naturę nihil minuit. 3 Gratias ergo agamus pietati eius: qui infir mitati noſtrę de homine ſuo vitale compo ſuit medicamentū. Magnificemus eū: quia nullū diuinę virtutis dum nobis ſubuenit fecerat detrimentū. Uere piꝰ: vere ſaluator: qui intantū dilexerit opus ſuum: qui intan tū reputauerit ſeruū ſuum: id eſt humanum genus vniuerſuꝫ: vt culpam eius ſuo verbe­re expiaret: vulnera eius ſuo liuore ſanaret. Deniqꝫ ille peccat: h̓ vapulat. Ille p̨̄uarica­tur: iſte crucifigit̉. Quis hoc exiſtimet: et qͥs cogitet? Quis compenſet dominū ꝓ ſeruis mori dignatū? Et hoc ꝓ quibꝰ? Pro ſcelera­tis: ꝓ impijs. Quid tibi dn̄e retribuet opus tuū bonū a te factū: ꝓpria volūtate ꝑuerſū: ſed tua miſeratiōe reparatū? Quid ab eo ꝓ tantis bn̄ficijs expetis? Nūquid aliquid eiꝰ eges: aut ab eo qd̓ ei non dediſti reqͥreſ? An forte īmo hͦ q̨̄ris vt aptū facias cui miſerea­ris: vt dignū cōſtituas quē īmortalitatꝭ tuę ꝑticipē reddas: vt facias bonū quē corones in ęternū? Sed qͥd a nobis vt hoc retribue­B res accepiſti? Nihil certe: an aliquid? Indul geat dn̄s terrę miſerę: ſi quippiā terra ⁊ cinis p̨̄ſumpſerit dicere. Non repudiat inſipientē ſed reſpiciat confitentē. Dicat terra domino ſuo: dicat homo factori ſuo. Nempe accepi­ſti aliquid ex me: qd̓ non habuiſti in te. Uo­lens em̄ ſubuenire terre: ſed excedere nolens modū iuſticię: mortalē morte tua redimere cogitabas: ſꝫ vnde mori poſſes ex te nihilo minus non habebas. Tu omnipotens: ego egens. Tu īmortalis: ego mortalis. Accepi­ſti ex me ęgeſtatē pulueris: ſumpſiſti de me mortē carnis. Fudiſti ꝓ me preciū redēptio nis. O p̄cioſum preciū ꝑditorū. Dicant nūc qui redempti ſunt a dn̄o: quos liberauit de Psͣ. 106. manu hoſtis: Cōfitemini dn̄o quoniā bonꝰ. quoniā in ſęculū miſericordia eius. Dicat ei terra redempta: terra irrigata: redēpta ſan­guine: irrigata baptiſmate: Magna iniqui­C tas mea: ſed maior eſt redēptio tua. Audiat ergo vocē dn̄i mei humani generis aduerſa rius: ⁊ nihil iam ſibi applaudat elatus: qꝛ ꝓ Matth̓. 27. totius mūdi facinore in cruce pependit dn̄s Iob̓. 12. noſter ieſus chriſtus. Nūc inquit iudiciū eſt mūdi: nūc princeps huiꝰ mūdi mittet̉ foras. Et ego cū exaltatus fuero a terra: omnia tra ham ad meipſum. O qͣꝫ bene te tuo impe tu diabole ꝑcuſſiſti: Crudelitas tua tibi exi­tium: nobis attulit cōmodū. Dum nulli pa­cis: teipſum tandē interimis. Per vnius de­lictum omnes captiuaſti: ꝑ vniꝰ iuſticiā oēs nihilominꝰ amiſiſti. Si illū qui tibi cōſenſe­rat inuaſiſti: iſtū in quo nihil inueneras cur indebite occidiſti? Effudiſti innoxiū ſangui­nē: redde damnatā ꝓgeniē. Tu certe ille es qui tibi diuinitatis ſimilitudinē arrogabas elatus: nūc ab homīe diuino ꝓſterneris ſu peratus. Et quid mirū ſi te vtpote creaturā ſuā virtꝰ diuina viciſſet? Sed hoc ē magnū atqꝫ mirificū vt de puluere aſſumeret: vnde tuā nequiciā ꝓſterneret atqꝫ cōtereret: vt qͥ ſupra ſydera ſuꝑbus erigebaris: nūc a carne ſuꝑeris. Ille igitur ſanguis quem effudiſti te vicit: me redemit. Deniqꝫ illū bibo: et ve­ D neni tui ꝑniciem ſaluatus vltra non timeo. Pręualuiſti in paradiſo: ſed victus es de pa tibulo. Quid mihi circumiectā ꝑadiſo igneā rhomphęam opponis? Ecce exaltati crucifixi ꝓfluēs vnda reſtinxit verſatilē flammā. Iā iam patet hūano generi ꝑadiſus: in quo la­tronē confitentē reduxit dn̄s ieſus chriſtus. Oqͣꝫ grande myſteriū. Paradiſus qui clau­ſus fuerat p̨̄uaricatori: iā reſerat̉ latroni. An forte ⁊ in hoc latrone totū hominē: vel illum etiā primū generis hūani parentē aduerte­re cōuenit? Si em̄ is qui alijs inficiēdo intu lerat mortem latronis accepit nomē: quāto magis qui ipſam mortē quę non erat peccā­do inuenit: latronis nō īmerito crimē incur­rit? Chriſtus autē ait latroni: Hodie inquit Lucꝭ. i li mecū eris ī ꝑadiſo. Cui aliquādo chariſſimi E tarda videat̉ eſſe conuerſio: cū latronis iam pendētis: iam moriētis nō fuerit repudiata cōfeſſio? O ampla dn̄i miſeratio: obliuiſcētꝭ iniuſti crimē: ſuſcipientis pęnitētis fidē: pro ſcelere damnatū faciētis electū: mortis debi torē reddētis ęternitatis vitę participē. Sꝫ plane huiꝰ latronis extrema quidē ſed non minima fides: qui dn̄m tunc nō ſuſcitantem mortuos: ſed morientē ꝓ peccatoribꝰ prope modū agnoſcere ⁊ cōfiteri ꝓmeruit. Solus deniqꝫ petrus paſſionis timore perterritus: quaſi hominē denegat: latro crucifixū ado­rat. Sed petrum dominus correxit reſpici endo: latronem ꝟo beatificauit in gloria aſ ſumendo. O latronem laudabilem: mirabi lem: imitabilem: ſęuientem gladio: violen­tum cęlo: rapinis inhiantem: fide feruentē. Sed hęc mutatio dexterę excelſi eſt: vt verſā Pā ⁊eu