De Detractione Alio modo qͣꝫtū ad finē intē tū ſiue nocumētū illatū. quia ꝯtumelioſus derogat honori. detractor fame. Ideo inde ſcriptōe p̄dicta d̓r ꝙ d̓tractō eſt d̓nigratio aliene fame ⁊c̄. vbi. sͣ. ad. 2m Notādū ſcd̓o ꝓ eo qd̓ addiſ ꝑ occl̓ta ꝟba ꝙ ꝟba d̓tractio nis dicunt̉ occulta nō ſimpl̓i ſed ꝑ cōꝑationē ad eū de quo dicunt̉. vn̄ ſi aliqͥs male loqͣt de aliquo corā multis eo ab ſente d̓tractio ē ſi aūt eo ſolo preſente ꝯtumelia ē. qͣꝫuis ēt ſi quis vni ſoli loquat̉ male de aliqͦ abſente corrumpit fa mā eius nō in toto ſed in ꝑ. vbi. sͣ. ad. jn te. Notandū tertio ꝙ pōt aliquid diminui. ⁊ tn̄nihildi minuit̉ de ꝟitate. qꝛ.ſ. veꝝ eſt quod dicit̉. Notandū qͣt to ꝙ fama alicuꝰ denigratur duplicit̓. directe.ſ. ⁊ īdirecte. ¶ Directe aūt qͣttuor modiſ vno mō qn̄ falſū imponit̉ al teri. Scd̓o mō qn̄ detractor pctm̄ adauget ꝟb̓ ſuis. Ter tio mō qn̄ occultū eſt ⁊ reuelat. Quarto modo qn̄ dicit mala intentōe fuiſſe factum id quod bonū eſt in ſuo gene re. Indirecte vero denigrat aliqͥs famā alteriꝰ vl̓ negando bonū vel ex malitia reticē do. ¶ Sed iuxta hanc ꝯcluſionē mouet̉ queſtio ſeudi bitatio Quot ſūt ſpēs d̓no ctionis ad quod rn̄det puctus doctor in ſūma vbi. j. ꝙ ſpēs detractiōis ſunt duUna eſt qn̄ aliqͥ nude ⁊ inuerenter vti in buccā venevenenū euomūt detractū Alia eſt qn̄ aliqͥ vt dic̄ Brſr̄ cāti. ẜmo. 24. qͦdā ſimlau verecundie ſucco ꝯceptā i litiā quā retinere nō pn̄t ob brare conant̉: p̄mittunt. ſuſpiria ⁊ cū grauitate ⁊ ditate vultū meſto. demiſſu ſuꝑcilijs. voce plāgentꝭ ex tūt maledictionē. ⁊ tāto ſuaſibilior eſt qͣꝫto credita his qͥ audiūt corde inuitor ci. ⁊ magis ꝯdolētis affeqͣꝫ malicioſe ꝓferri. Dolequit detractor vehemēt pe ꝙ diligo eū ſatꝭ ⁊ nūqͣꝫ por eū corrigere de hac re. ſeime nunqͣꝫ innotuiſſet. atniā ꝑ alteꝝ reſpate factatꝭ tate negare nō poſſum. ⁊ dlens dico. re vera ita eſt. ⁊ acdit grāde dānū ē. nā in plu bus valet. in hͦ deficit. vti tn̄ iſtaꝝ ſpecieꝝ eſt duplet dā enī fit ꝟbo ſine dicto. dam ſcripto ⁊ hec duple ue enī expͥmit intētionēputa cum lr̄as alicui ſerit