De Superbia inſipiens in corde ſuo eſt deus: indifferēter libitꝭ licitis vtit̉ ab illicitis ex­cogitandis ꝑpetrādis īue­ſtigandis anius manꝰ pe­des mīe detrahūtur. Et ſic ſit finis huiuꝰ ꝯcl̓onis. Con cluſio tertia eſt de qͣꝫtitate huius pctī talis ē vitiū ſu Tres offēdit ſuꝑbꝰ perbie ita in malo intēdit̉ ex ip̄o tres offenſionis gͣues ſequātur qͣꝫuis tales offēſi ones alio ex ſua diffinitō ne ſuꝑius tetigimꝰ. vꝫ offen­ſio dei. offenſio ꝓximi. offen ſio ſubiecti. Offenditur. enī tripliciter deꝰ ex ſuperbia.ſ. vſurpatio glorie. vſurpatiōe figure. vſurpatione gratie Offendit̉ aūt deꝰ pͥmo vſur patōne glorie. In bonis oꝑ bus noſtris duo ſūt.ſ. honor et vtilitas. Honor debet d̓o attribui. ſi volumꝰ vt ip̄e bis tribuat vtil tatē Un̄ ip̄e dicit Eſa. 42. Gloriā meaꝫ alteri dabo. Offenditur deus ſcd̓o ſuperbiā vſurpa tionē figure. ſuꝑbꝰ pōit ſignū diaboli in anīa ſua: qd̓ ſuperbia eſt ꝓpter quā tolli ſignū dei qd̓ eſt gr̄a humili­tatis. Ideo dicit̉ pͥma pe. 5. Superbis deus reſiſtit. hūi libꝰ aūt dat gr̄am. Offen ditur deus tertio ſuꝑbiaꝫ vſurpatiōe gr̄e. qͥa ſuperbus credit ſuā ꝟtutē omīa ob­tinere xp̄i gr̄a ꝯtra illud apl̓i. i. ad cor. 15. c. Gratia d̓i ſū id qd̓ ſū. Secūda offer ſio ē offenſio ꝓximi. offe ditur ꝓxīus ex ſuꝑbia tripli citer.ſ. coanguſtatione: dep̄ſ ſione: vituꝑatione. De prīo patet. aliqͥs vul ſe di latare coanguſtat ꝓximū te ſtāte Salomone ꝓuer 24. dicēte. Qui ſe ſupra modū extulerit p̄mere ac deprimer̄ alios videt̉. De iſtis ſuꝑbis loquebat̉ ieſꝰ Mat. 23. Di­latant enī filateria ſua De ſcd̓o patet qͥa ſuꝑbi volū­ſuꝑeſſe ceteris vn̄ de vno ſu perbo tale dicit̉ ꝓuerbium. Iſte ſedet mihi ſuꝑ collum. De tertio loquit̉ ſap̄. ꝓuer­24. Qui ſe iactat dilatat iurgia ꝯcitat. Tertia offēſio eſt offenſio ſubiecti triplet eſt Expulſio boni: pͥuato be ni. in quinatio boni. vi riū ſuꝑbie bona ſunt in fi iecto expellit. vn̄ Greg. Sic humilitas om̄ia vitia coa­ceruat: ſic ſuꝑbia om̄es ꝟtu­tes deſtruit eneruat. Etiā ſuꝑbia bona intrare. in ſub­iecto ꝑmittit. vnde dicu­