![]()
Sermo XXXI 155 Oportet illum in dulcore ornari clementia. Dico pͥmo ꝙ tꝑatus debet eſſe ornatus in ſermone modeſtia. Rō hꝰ. qꝛ ẜm tul liū in pͥma rhetorica Mode ſtia ē ꝑ quā pudor honeſtatꝭ purā ⁊ ſtabilē ꝯparat auctoritatē. ſed tal̓ pudor honeſta tis maxīe ꝯſiſtit in ẜmōe. igi tur. Un̄ Ambro in libro de officijs ait. Sermones ꝓferamus libra iuſticie examīa tos. vt ſit gͣuitas in ſenſu. in ſermone pondus. atqꝫ in ver bis modus. Eexemplū habet̉. i. Reg. 25: vbi d̓r ꝓ eo ꝙ abigail vxor Nabal carmeli modeſte locuta fuit corā da uid irato ꝯͣ p̄dictū ſuū viruꝫ inuenit gr̄am corā eo ⁊ obti nuit ꝙ vir ſuꝰ nō ī terficeret̉. vn̄ dic̄ ei dd̓. Būdictū eloqͥum tuū ⁊ bn̄dicta tu q̄ ꝓhibuiſti me hodie ne irem ad ſanguinē. ⁊ vlciſcer me manu mea. ¶ Dixi ſecūdo ꝙ tꝑatꝰ debet eſſe ornatus ꝯtinētia ne ꝯturbet̉. Rō hꝰ ē. qꝛ ꝯtinētia eſt ẜm Tulliū vbi ſupra virtꝰ. ꝑ quā cupiditaſ cō ſilij gubernatōe regit̉. ſed ta lis gubernatio maxīe eſt neceſſaria tꝑato ad mitigādū furorē. igit̉ Un̄ Gre. in mor̄. ait. Quotiencūqꝫ ita animū inuadit.ſ. furor mētē edoma vince teip̄m differtꝑs furoris. cū traqͥlla mēs fuerit qd̓ placet iudica. Exēplū habe tur Nume. 15. De moyſe qui qͣꝫuis ꝯͣ eū ppl̓s murmuraſſꝫ cū tn̄ iratꝰ deꝰ ppl̓m ꝑcuteret ait fratri ſuo aaron. Per gecito ad ppl̓um vt ores ꝓ eis. Et ſequit̉ ꝙ plaga ceſſauit. Dixi tertio ꝙ tꝑatꝰ d̓ bet eſſe ornatus clemētia. vt dulciter in oībꝰ oꝑet̉. Rō hꝰ ē. qꝛ ẜm Tullium vbi ſupra Clemētia eſt ꝟtus ꝑ quam animꝰ in odiū alicuiꝰ ꝯcita tus temere benignitate retinet. ſꝫ hmōi benignitaſ dꝫ eē in tꝑato. igit̉ ẜm hͦ benignitas dꝫ eē cū diſcretōe. Und̓ ait Gre. in mo. Is qͥ p̄eſt ea ſe circa ſubditos mēſura mo deret̉ qͣtenus ⁊ arridens timeri debeat. ⁊ iratꝰ amari. vt eū nec nimīa leticia vileꝫ reddat. nec īmoderata ſeueritas odioſum. Exēplum hr̄ Gen̄. 45. In ioſeph qͥ ꝯͣ fratres ſuos nihil mali egit. ſed facinꝰ qd̓ ꝯtra eū ꝯmiſerant clemēt̓ indulſit. nec tn̄ ita ci to clemētiā on̄dit. ſꝫ cū opuſ fuit dixit eis. Ego ſum Ioſeph adhuc pr̄ meꝰ viuit. nec 