In additiones. dationis cōſurgere ex oppoſitis adiectiuis: quibus Nicolaum immerite reprehēdere niteris. Cōmendat̉ em̄ quis ex ꝓpͥo ope re: quare ſnīas doctoꝝ poſtpoſuit quaſi impertinētes: vt aucto­rizaret opus ſuū eccleſie doctoribꝰ a qua deuiauit. Nec ꝓbas dicis verba ſancti Tho. eſſe igne charitatis examinata: in pluribus ſuis determinationibus ſint impugnata per plures in genioſos theologos viros admirabiles: qui ſi in corꝑe ſcripſe­rint neſcio: deus ſcit. Cōmēdat̉ ſcd̓o: ſi a ꝓprietate ſermōis hebraici quē ī lacte ſuxit ſꝫ ꝟitate ſnīe circa quā errauit īmi ſcendo illā habitui theologico qui illuꝫ lactauit. Cōmendat̉ ter cio in eo: inter oēs doctores hebraicos ra. Sa. elegit: qm̄ īter oēs illū meliorē theologū inuenit. Iſta ſic indigeſta tue digeſte prudentie alme preſul ſcribo calamo breuiſſimo: ꝯmendans tue ingenioſe ſcientie defectus calami ignari. attū deo teſte tibi nunc pluſꝙͣ viuenti in ſeculo afficior: inter mortales ſis nūc virtuo­ſior: tui reuerētia eēt mihi opus tuū aſſidua diligentia ſi occur­riſſet mihi ſua pn̄tia: viue gratia vt viuas ſemꝑ in gloria. Copia reſponſionis ad predictam epiſtolam. Enerande religionis vir frater amice chariſſime lr̄as tuas me recepiſſe recognoſco: ī quaꝝ exordio me alteꝝ Symeonē vocas: cui ī nullo me credo aſſimilari niſi ī ſenecta: vtinā vberi. Sed illaꝝ ꝓceſſu aliqualiter con­ſpecto te potius vocare poſſem alterū ſamaritanū: oleū em̄ lau­dis vino reprehenſionis artificioſe ſatis attuliſti. De vtraqꝫ aūt materia plus qͣꝫ cāſus requireret credo te attuliſſe. enim talē ac tm̄ me ſentio qualē me ſcripſiſti: nec dicta mea de quibus agitur: inqͣtū ingenij mei modulus intelligere valet reprehenſio­ne tua cōdigna reperio. Si tn̄ ſunt libenter correctionē recipiam Non.n. vanum nomen acquirere: ſed veritateꝫ inquirere ꝓpoſiti mei eſt. Sed per hoc latius diſcurrēdo ꝙͣtuꝫ ad primū tuū beni­uolū erga perſonā meā affectū a quo hmōi oleum emanaſſe con cerno: gratū habeo: gr̄aꝝ retributione eſtimo eſſe cōdignū. De ſcd̓o vero amplector libenter effectū. Ferrū em̄ ferro acuit̉: ꝯtra rioꝝ ſolutionibꝰ veritas magis eluceſcit. Decreui aūt per ſingl̓a argumenta tua diſcurrere: rhetoꝝ flore depoſito verbis pla­nis quibus in ſcīaꝝ inueſtigationibꝰ vti ſolemus ſingulis ꝓut mihi videbitur reſpōdere: obiectiua verba tua repetendo in locis ſuis: vt omni cōfuſione ſemota: ſinguloꝝ veritas apertius inno­teſcat. Dicis em̄ primo de queſtione mea in generali ſic. In qui­bus omnibꝰ ſi magna exub erat vtilitas non ingenioſa ſubtili­tas mentem reficit eleuatā. Circa qd̓ modicū de tua diſcretio ne admiror. verba em̄ que in ſacre ſcripture expoſitionibꝰ magnā exub erāt vtilitatē: quid ſi non reficiant mentē eleuatā. Quidam ꝓphetaꝝ ſcripſit. Ego dn̄s docēs te vtilia. Un̄ dixit ſub tilia ſeu ingenioſa. talia em̄ que vt dicis mentē eleuataꝫ reficiunt ī ꝯͣ vtilia diſtinguātur: potius ꝑtinere vidētur ad alta ſapere ꝙͣ ad ſobrietatē. Conſequēter dicis ſatiat te queſtiōis deter­minatio affirmatiua ⁊c. Ex quo videt̉ vidiſti: vl̓ forte non attente conſideraſti determinationē mea ſpāliter in ſexto articu­lo rn̄ſali: vbi manifeſte habet̉ deciſio ſeu determīatio mea fuit affirmatiua ſimpliciter ſed diſtinctiua. Sunt em̄ ibi tres di­ſtinctiones: ẜm quaꝝ vnam ſenſus lr̄alis p̄eminet. ẜm aliam ve­ro eſt equalis dignitatis: ẜm aliaꝫ etiā minoris dignitatis qͣꝫ ſenſus ſpiritualis. Cōſequēter dicis reuerentia honor litte­re eſt ꝓpter ſpiritū: qꝛ ꝓpter qd̓ vnūquodqꝫ illud magis.i. po­ſterioꝝ. Ex quo conaris cōcludere: ſenſus lr̄alis honorat̉ ꝓpt̓ ſpūalem: ad qd̓ deducis exemplū de archa federis cui honor de bebat̉ ꝓpter cōtenta in ea: non ecōtra. Frater mi chariſſime mi hi videt̉ te hic inuoluiſſe ſnīas. Si em̄ per hoc dicis lr̄a intelli gis characteres in tabulis expreſſos: ſpm̄ intelligis ſenſum per eos ſignatū vtiqꝫ cōcedit̉ tibi. ſed nihil facis cōtra me argu­mentando. ſenſus lr̄alis eſt qui pͥmo per lr̄am intelligit̉. ſcd̓o ei debet̉ honor: potiꝰ qͣꝫ lr̄e materiali. Si aūt hoc di­cis lr̄a intelligis ſenſum lr̄alem: per ſpm̄ ſenſum myſticū ſeu ſpi ritualem: ſic diſtinguendū eſt. Nam in quibuſdā locis ſacre ſcri­pture: vt in hyſtorialibus ve. teſta. ſeu cerimōialibus huiuſmo di: dignior eſt ſenſus myſticus qͣꝫ lr̄alis: vt in ſexto articulo reſpō ſali queſtionis predicte fuit oſtenſum in talibus pōt habere lo cum exemplū predictū de archa federis. In alijs vero locis vbi ſenſus lr̄alis ſolus ẜm Aug. inquiritur: exemplū predictū nulluꝫ videtur habere locū: vt patet in materia ꝓpria de qua loqueris: in tabulis em̄ teſtī que in archa federis cōcludebātur: nihil aliud cōtinebat̉ niſi precepta decalogi: queqͥdeꝫ p̄cepta exponūtur principaliter ſeu cōiter niſi ẜm ſenſum lr̄alem: ad quem oēs expo ſitiones eoꝝ ꝙͣtumcūqꝫ multiplices reducūtur. Cōſequenter de ducis viſionē ezechielis de rota in medio rote ad tuū ꝓpoſitum oſtēdendū: qd̓ manifeſte vr̄ valere. Si cm̄ hanc viſioneꝫ alle gas ẜm lr̄alem ſenſum interroga magiſtrū Nico. qui lr̄alem ſen­ſum maxime ſequit̉: dicet tibi per quaternū numerū aīalium rotarum in viſione ezechiel̓: intelligit̉ quaternarius regnorum ſuccedentiū.ſ. Chaldeoꝝ: perſaꝝ: grecoꝝ: romanoꝝ. ſic aucto ritas tua ẜm lr̄alem ſenſum nihil facit cōtra me. Si aūt eam alle gas ẜm ſenſum ſpiritualē. vide Greg. qui hāc viſionē in homel̓. ſuis ſuper Ezech̓. elegāter expoſuit: rotā in medio rote nouū te­ſtamētū in medio veteris expoſuit. Cōſtat aūt in vtroqꝫ teſtō ꝯn̄s in vtraqꝫ rota inuenit̉ ſenſus lr̄alis ſpūalis. Sꝫ dicis lꝫ in vtroqꝫ teſtō inuenit̉ ſenſus lr̄alis ſpūalis: vita tn̄ cōce­dit̉ niſi ſpūali intelligentie: cuꝫ ſubdit̉. Et ſpūs vite erat in rotis. Audi rogo ſi per ſpūalē intelligentiā ſolū intelligeres ſpūalē ſen ſum ſeu myſticū excluſo ſenſu lr̄ali manifeſte deuiares a veritate ſacre ſcripture. Cōſtat em̄ oīa que de neceſſitate ſalutis tradūt̉ credenda ſeu agēda in ſacra ſcriptura: ſub ſenſu lr̄ali reperiūtur. Myſteriū em̄ ſūme trinitatis vnitatis: qd̓ inter credēda ſūmū tenet locū: in auctoritatibꝰ ſacre ſcripture ẜm ſenſum lr̄alem intel lectis fundat̉. Un̄ Aug. tractās de ordine ſeruādo de trinita­te agit̉ in quarto libro de trinitate ſic dicit. primo ꝯͣ auctoritates ſacraꝝ ſcripturaꝝ: vtꝝ fides ita ſe habeat demonſtrādū eſt. dein­de aduerſus garrulos ⁊c̄. Cōſtat aūt auctoritates ſacraꝝ ſcri pturaꝝ: nos obligāt ad credēdū in myſteriū ſancte trinitatꝭ ſūt ille: que ẜm ſenſum lr̄alē hoc dicūt. tm̄mō em̄ a talibus ſumit̉ effi cax argumentū ẜm eundē Aug. de doc. chriſtiana. Un̄ oīa teſti­monia que a mgr̄o in.i. diſt. ij. ad hoc myſteriū fundādū deducū tur: intelligūtur ẜm ſenſum lr̄alē: vt ibidē pꝫ. De myſterio aūt in carnatiōis verbi in cuiꝰ agnitiōe vita eterna cōſiſtit. Un̄ hec ē vi ta eterna vt cognoſcāt te deū. quē miſiſti filiū tuū ⁊c. manifeſtū ē oīa circa hoc de neceſſitate ſalutis credēda: in ſenſu lr̄ali pͥn­cipaliter tradūtur: vt de incarnatiōe dr̄. Verbū caro factū eſt. qd̓ ẜm ſenſum lr̄alē incarnationē verā ſignificat. Et de morte dr̄. Clamās voce magna expirauit. ſic de alijs circa humanita chriſti credēdis que oīa in ſenſu lr̄ali inueniūt̉. Idē de creatio­ne mūdi alijs articulis fidei qui nobis ꝓponuntur credendi omnes ſub ſenſu litterali inueniuntur. ideo habet vim inter­locutoriam: vt dictū ē. De his ꝟo que agēda ſunt de neceſſitate ſalutis ſolū accipio illa duo manifeſta: in quibꝰ tota lex pendet ꝓphete: ẜm teſtimoniū ſaluatoris.ſ. Diliges dn̄m deū tuū ex to­to corde ⁊c. Et diliges ꝓximū tuū ſicut teip̄m. iſta.n. mādata habent niſi ſenſum lr̄alem..n. hoc loco res ſignificate vocē deus: ſeu per hāc vocē ꝓximus. hāc vocē diliges: vlteriꝰ ali as res ſignificāt a quibꝰ rebꝰ ſignificatꝭ ſenſus aliꝰ accipiat̉: vt ē manifeſtū. Et attende ſolū p̄dicta de neceſſitate ſalutꝭ ſūt agēda: ſꝫ etiā illa que ad ſtatū ꝑfectionis ꝑtinēt. que vt ꝯſilia dātur: habētur ſenſum lr̄alē: vt dr̄. Si vis ꝑfectꝰ: vade vēde oīa que habes da pauperibꝰ. In quibꝰ verbis ẜm ſenſuꝫ lr̄alē intellectis: intelligūtur oīa illa que ad ſtatū ꝑfectōis ꝑtinēt vt ē manifeſtū. Itē doctrina ſacr̄oꝝ eccl̓e quibꝰ gra iuſtificas da tur ſeu auget̉: quero quē ſenſum dat̉ nobis in ſcripturis: lr̄alē ſeu myſticū: ē dubitabile lr̄alem. em̄ dr̄. Qui credide­rit baptizatus fuerit ⁊c. ẜm ſenſum lr̄alem inſtitutio ſacramēti baptiſmi intelligit̉. Sil̓r dr̄. Caro mea vere eſt cibꝰ: qui mā­ducat meā carne̓ ⁊c̄. ẜm ſenſum lr̄alē dictoꝝ hmōi habet̉ virtus ſeu efficacia ſacr̄i euchariſtie. Sil̓r ſenſuꝫ lr̄alē hmōi dicti. Cō­fitemini alterutrū peccata vr̄a. ſacr̄m penitētie ītelligimꝰ. Quis ergo ſane mentis audeat dicere in ſenſu lr̄ali ē ſpūs vite: in eo oīa credēda agēda ad vitā ſpūalē ꝑtinētia tradant̉. Sꝫ forte diceres oīa p̄dicta etiā habēt̉ in ſenſu myſtico: ſēſuꝫ allegoricū habētur ea que ſunt credenda: tropologicū ſunt agēda ⁊cͣ. Ad qd̓ dicendū nihil ſub ſenſu ſpūali cōtinet̉ fidei vel moribꝰ neceſſariū: qd̓ ſcriptura alicui lr̄alē ſenſuꝫ mani feſte tradat. vn̄ Aug. ad vincētiū dōatiſta. Quis aūt impru­dentiſſime nitat̉ aliqͥd in allegoria poſitū ſe adducere: niſi ha­beat etiā manifeſta teſtimonia quoꝝ lumīe illuſtrēt̉ obſcura. Sꝫ vlteriꝰ de ſenſu myſtico videris dicere ſic. Hec em̄ ē vera vita quā