Ruth. reris peregrinam mulierem? Cui ille reſpondit. Nūciata ſunt mihi oīa que feceris ſocrui tue pꝰ mortem uiri tui: ⁊ ꝙ reliqueris parentes tuos ⁊ terrā in qua nata es: et ueneris ad ppl̓m quē antea neſcie bas. Reddat tibi dominꝰ pro ope re tuo ⁊ plenā mercedē recipias a dn̄o deo iſracl ad quē ueniſti ⁊ ſub cuius cōfugiſti alas. Que ait. In ueni gratiā apud oculos tuos dn̄e mi: qui ꝯſolatus es me ⁊ locutus es ad cor ancille tue queᶠ nō ſum ſi milis vniꝰ puellaꝝ tuarū. Dixitqꝫˡ ad eā booꝫ. Quando hora veſcē di fuerit ueni huc ⁊ comede panē ⁊ʰ intinge buccellam tuam in aceto. Sedit itaqꝫ ad meſſorum latꝰ etˡ congeſſit polentam ſibi: come ditqꝫ ⁊ ſaturata eſt: ⁊ tulit reliquias: atqꝫ inde ſurrexit ut ſpicas ex more colligeret. Precepit autem booꝫ pueris ſuis dicens. Etiam ſi vobiſcum metere voluerit ne ꝓ hibeatis eam: ⁊ de ueſtris quoqꝫ manipulis proijcite de induſtria ⁊ remanere permittite vt abſqꝫ rubo re colligat: ⁊ colligentē nemo cor ripiat. Collegitᵏ ergo in agro vſqꝫ ad veſperam: ⁊ que collegerat virga cedens ⁊ excutiens inuenit ordei quaſi ephi menſuraꝫ. id eſt tres modios quos portās reuerſa eſt in ciuitatē: ⁊ oſtēdit ſocrui ſue. Inſuꝑ ꝓtulit ⁊ dedit ei d̓ reliquijs cibi ſui qͦ ſaturata fuerat. Dixitqꝫ ei ſocrꝰ ſua. Ubi hodie collegiſti ⁊ vbi feciſti opꝰ: ſit bn̄dictꝰ ꝗmiẜ tus ē tui. Indicauitqꝫ ei apd̓ quē gendum veſtes ſue eleuarētur a parte poſteriori: ⁊ pars aliqua tibiarū ſuarū diſcooperta appareret. ⁊ iō booꝫ vidēs eius honeſtatē motꝰ fuit ad querēdū q̄ eſſet: et ad faciendū ſibi gr̄am dicens Audi filia ⁊cͣ. ⁊ pꝫ lr̄a. pꝫ etiā ꝙ erat iuuēcula ei qd̓ ſequit̉. d reſpectu ipſius: qꝛ vocauit eā filiā. e Que cadēs ⁊cͣ. Hic cōmēdat̉ ruth d̓ gra titudine: quia ip̄i booꝫ de bn̄ficijs oblatis licet non eſſent multuꝫ magna: valde fuit re gratiata. ⁊ pꝫ lr̄a vſqꝫ ibi. Que nō ſū ⁊c̄. In hebreo hr̄ an cillaꝝ tuarū. q. d. nō ſuꝫ tāti valorꝭ ſicut mīma ācilla tua: ⁊ iō maioreꝫ grāꝫ inuēit apud ip̄m booꝫ. vnde ſubdit̉. g Di xitqꝫ ad ea booꝫ. ⁊cͣ. i. cibū paratū de domo mea cū famulis meis. h Et intīge buccellā tuā in aceto acetū em̄ multū re frigerat: ⁊ iō in ca lidis regiōibꝰ cu iuſmodi eſt terra iſrl̓ vtuntur aceto maxīe tꝑe calido: cuiuſmodi eſt tēpus meſſionis. Et cōgeſſit polentā ſibi.ſ. ipſa ruth p̄ꝑauit ſibi cibū: ẜm trāſſatio nē nr̄am. in heb̓. hr̄. Porrexit ei gͣ natā.i. cibū factu de granis nouis quē de manu ſua dedit Booꝫ ipſi ruth: vt dicūt hebrei. cetera patēt ī lr̄a k Colle git gͦ ⁊c̄. h̓ ꝯn̄r de ſcribit̉ ſollicitudo ipſiꝰ ruth ī oꝑe ꝓ qͦ venerat d̓ volū tate ſocrus ſue. cū d̓r. Collegit gͦ in agro vſqꝫ ad veſperā. ⁊c̄. qd̓ aūt ſubdit̉: ī tres mo dios nō eſt in he breo: ſꝫ loco eius hr̄ ordeoꝝ. qꝛ īue nit ep̄hi ordei in hoc qd̓ collegerat. Cuius tn̄ quātitatꝭ ſit hͨ mēſura ephi dictū fuit Exod̓. xvi. Gomor em̄ eſt decima pars ephi: ⁊ gomor māne ſufficiebat vna die ꝓ vna ꝑſona. vt ibidē d̓r. Iuncta eſt itaqꝫ ⁊c̄. id eſt ancillis. Cetera patēt in lr̄a. Capitulum. iij. Oſtꝙͣ aūt. Hic ꝯnr̄ deſcribit̉ circa ipſam ruth cōuētio legalis. qꝛ ẜm legē q̄ hr̄ Deut̓. xxv. de ſuſcitatōe ſeminis de functi ipſa reqͥſiuit booꝫ: ⁊ mr̄imonio d̓ ꝯſilio ſocrus ſue ⁊ iō circa hͦ pͦ ponit̉ ſocrus cōſultatio. ſcd̓o nurus obtēꝑatio. tercio ipſius booꝫ rōnabilis m̄ſio. ſcd̓a ibi. Que rn̄dit. tercia ibi. Et ille. Circa pͥmū dicit̉. a Poſtꝙͣ aūt reuerſa eſt ad ſocrū ſuā. eēt oꝑata: ⁊ nomē dixit uiri ꝙ bo oꝫ vocaret̉. Cui rn̄dit noemī. Be nedictus ſit a domino quoniā ean dem gratiā quaꝫ prebuerat viuis: ſeruauit ⁊ mortuis. Rurſumqꝫ ait Propīquꝰ noſter eſt hō Et ruth hoc quoqꝫ inquit p̄cepit mihi ut tādiu meſſoribus eius iungerer: donec oēs ſegētes meterēt̉. Cui dixit ſocrus. Meliꝰ eſt filiami vt cuꝫ puellis eius exeas ad metēdū ne in alieno agro quiſpiā reſiſtatti bi. Iūctaⁱ eſt itaqꝫ puellis booꝫ: ⁊ tamdiu cū eis meſſuit dōec ordea ⁊ triticum in horreis cōderentur. Oſtqͣꝫª aūt re Cap̄. iij. uerſa eſt ad ſocrū ſuā audiuit ab ea. Filiaᵇ mi q̄rā tibi requiē ⁊ᶜ ꝓuidebont bene ſit tibi. Booꝫ iſte cuiꝰ puellis in agro iūcta es ꝓ pinquus nr̄ eſt ⁊ hac nocteᵇ areā ordei vētilat. Lauareᵉ igit̉ ⁊ vnge re ⁊ īduere cultōribꝰ veſtimētis ⁊ deſcēde in areā. Nō te uideat hō donecᵍ eſū potūqꝫ finierit. Qn̄ āt ierit ad dormiēdū: nota locū in qͦ dormiat. Uenieſqꝫ ⁊ diſcooꝑies palliū qͦ oꝑitur a parte pedū: ⁊ ꝓ ijcies te ⁊ ibi iacebis. Ip̄e āt dicet tibi quid agere dēas. Queʰ rn̄dit Quicꝗd p̄ceꝑis faciā. Deſcēdit qꝫ in areā: ⁊ fecit oīa q̄ ſibi imꝑauerat ſocrꝰ. Cūqꝫ comediſſꝫ booꝫ ⁊ bibiſſet: ⁊ factꝰ eēt hilarior: iſſetqꝫ ad dormiēdum iuxta aceruum māipuloꝝ: venit abſcōdite ⁊ diſco oꝑtoa pedibꝰ eiꝰ pallio ſe ꝓiecit. Et ecce nocte iam media expauit k. hō ⁊ cōturbatꝰ eſt: viditqꝫ mulieſcilicet de meſſionibus quarum tempore fuit coniuncta puellis booꝫ. vt dictū eſt. sͣ. ij. c. in fine. b Querā tibi requiē.i. mr̄imoniū bonū ita ꝙ nō oporteat te laborare ꝓ victu. c Et ꝓuidebo vt bn̄ ſit tibi. haben do ꝓlē: qd̓ maxime deſiderāt mulieres. dEt hac nocte areā ordei ventilat.i. feſtū facit ꝓ vētilatōe. Dicūt em̄ aliqͥ ꝙ mos erat ātiqͦrū in vē tilatōe meſſis facere ꝯui uiū meſſoribus ⁊ dormi re de nocte in area. Rab. ſalomon dicit h̓ ꝙ in illo tꝑe erāt ml̓ti latrōes in terra: ⁊ iō booꝫ iuit illuc ad dormiēdū: vt in p̄ ſentia eius meliꝰ cuſtodi ret̉ ꝑ famulos ſuos gra nū vētilatū ⁊ vtrūqꝫ po tuit eē ī cā. e Lauare igr̄ ⁊c̄. hͦ dixit ſibi ad hoc ꝙ booꝫ magis inclinaretur ad deſpōſandū eā Nō te videat hō.ſ. ip̄e booꝫ. g Donec eſū potumqꝫ finierit. hͦ dixit qꝛ tūc magis ꝓni ſūt ho mines ad ꝯͣhendū ⁊ cō ſūmandū mr̄imonium. Dicūt h̓ aliqͥ ꝙ iſta noe mi nō peccauit: qꝛ per le gē mr̄imonij q̄rebat ſuſcitatōem ſemīs defūcti ꝯͣriū tn̄ magis videt̉. tuꝫ qꝛ modus q̄rēdi nō erat bonus.ſ. in occulto. tū qꝛ etiā erat aliꝰ ꝓpinquior ipſo booꝫ. vt. jͣ. hr̄. qͥ de bebat pͥus reqͥri: alit fuiſſet ſibi fcā iniuria: niſi volūtarie ſuo iuri ceſſiſſet. ꝓpter qd̓ booꝫ dixit ipſi ruth ꝙ factū celaret. ipſa aūt ruth fuit totalit̓ excuſata: qꝛ erat d̓ nouo conuerſa ad iudaiſmū ⁊ neſciebat d̓ lege reqͥrēdi mr̄imoniū: nec de mō ni ſi qͣꝫtū ſua ſocrꝰ docebat eam. h Que rn̄dit. Hic ꝯn̄r deſcribit̉ ipſiꝰ ruth obtꝑatio. qꝛ fec̄ oīa q̄ ſibi ſocrus dixerat: cre dens ſe in oībꝰ bn̄ agere Et pꝫ littera vſqꝫ ibi. Expauit hō. dicit Ra. ſalomō ꝙ timuitne eēt malignus ſpūs qͥ in cor pore aſſumpto eēt ad pe des eius: vl̓ forſitā timu it de latronibus. ⁊ ꝯturbatus eſt. In hebreo hr̄ Et tenuit vel amplexatuſ ē qꝛ extēdit manū ſuā ⁊ tetigit caput ipſiꝰ ruth ⁊ ꝑ hͦ cogͦuit ꝙ eēt muli er: qꝛ mulieres habēt capita aliter parata ⁊ tecta qͣꝫ viri. iō ſubditur. k Uiditqꝫ mulierē.i. cogͦuit ꝑ tactū: qꝛ d̓ nocte nō poterat cogͦſcere ꝑ vi ſum: ſꝫ noīe viſus deſignāt̉ aliquādo alij ſenſus. ſic̄ Exod̓. xx. d̓r. Cūctus aūt ppl̓s videbat voces.i. audiebat. tn̄ booꝫ adhuc neſciebat q̄ eēt muli er determinate: iō q̄ſiuit. l Que es. Illaqꝫ rn̄dit. Ego ſum ruth ⁊c̄ ꝑ hͦ reqͥrebat deſponſatōem. Hic em̄ erat modꝰ tūc tꝑis ꝙ ſpōſus ꝯͣhēs ſponſalia ponebat extremū veſtis ſue ſuꝑ ſpōſam. Alij aūt dicūt ꝙ cuꝫ hoc curialiter petebat cōſummatōꝫ mr̄imonij ẜm ꝙ erat edocta a ſocru ſua ꝓpter qd̓ bōoꝫ habuit eā totaliter excuſatā. Dicūt em̄ hebrei ꝙ ruth dixit pus ipſi booꝫ: ẜm ꝙ eā ſocrus docuerat. ſocrus mea ⁊ ego neceſſe bh ij
