Liber Omelia VII miſtā prophetando dicit̉: Fiat manꝰ tua ſuper virū dextere tue: ⁊ ſuper filiū hominis quē cōfirmaſti tibi. p̄s. 7. Humana etem̄ natura priuſqͣ a creatorē omniū ſuſciperet̉: terra erat. Nam firmamentū nō erat. Peccatori quippe homini dictū eſt. Terra es ⁊ in terrā ibis. Gen̄.3. Et poſt ꝙͣ aſſumpta eſt ab auctore omniū: atqꝫ in celis ſubleuata: ⁊ ſuper āgelos ducta: firmamentū facta eſt que terra fuit. Sed firmamentū qd̓ aſpicit̉ cuius habeat ſimilitudinē ſubinfert̉ cū dicit̉: Quaſi aſpectꝰ criſtalli horribilis. Criſtallū ſicut dictum eſt ex aqua cōgelaſcit ⁊ robuſtū ſit: ſcimꝰ vero quanta ſit aque mobilitas. Corpus autē redēptoris noſtri: quia vſqꝫ ad mortē paſſioni ſubiacuit: aque ſimile iuxta ali quid fuit: quia naſcēdo: creſcēdo: laſſeſcē do: eſuriendo: ſitiendo: moriēdo vſqꝫ ad paſſionē ſuā per momenta tempoꝝ mobi liter decurrit. Cuiꝰ curſum ꝓpheta intuens ait: Exultauit vt gigas ad currendā viam. p̄s.18. Sed quia per reſurrectiōis ſue gloriā ex ip̄a ſua corruptōe in incorru ptioīs virtute cōualuit: quaſi criſtalli more ex aqua duruit: vt in illo ⁊ hec eadē na tura eſſet ⁊ ip̄a iam que fuerat corruptionis mutabilitas nō eſſet Aqua ergo in cri ſtallū verſa eſt: quādo corruptiōis eius in firmitas per reſurrectionē ſuā ad incorruptōis eſt firmitatē mutata. Sed notandū qd̓ hoc criſtallū horribile: id eſt pauendū dicit̉. Quis autē neſciat cuiꝰ pulchritudinis ſit criſtallū: Et mirū quomō in hoc criſtallo cōueniat pulchritudo cū pauore Sed om̄ibus vera ſciētibus cōſtat: quia redemptor hūani generis cū iudex apparuerit ⁊ ſpecioſus iuſtis: ⁊ t̓ribilis erit in iuſtis: quē enī manſuetū aſpiciūt electi: hūc eundē pauendū atqꝫ terribilē conſpi ciūt reprobi. Sed hūc ideo tūc electi terri bilē non videbūt: quia modo terrorē illius cōſiderare nō ceſſant. Studioſe em̄ cōfiderant: ꝙͣ terribilis ad iudiciuꝫ veniat: culpas anteactas deflēt: imminētes declinant. Pauorē illius quottidie ante oculos mentis ponūt: ⁊ quādo tremēdus appareat: ſine ceſſatiōe ſuſpecti ſunt: atqꝫ qͦt tidie timendo agūt: nequādo venerit per timeſcāt. Similitudo ergo ſuper capita animaliū firmamēti: quaſi aſpectꝰ criſtalli horribilis. Et quia ip̄e pauor eius quē in ſuis cogitatiōibus tenent: eoꝝ mentes ꝓtegit. Recte ſubiungit̉. Extenti ſuper capita eoꝝ deſuper. Firmamentū hoc qd̓ in ſimilitudine criſtalli ſuper capita eorū anīaliū apparet ⁊ horribile ⁊ extentū eſt: quia bonoꝝ mentes vnde terret inde pro tegit. Si em̄ pauendus in eoꝝ cordibus nō eſſet: ꝓtector ⁊ modo a peccatꝭ: ⁊ poſt a ſupplicijs nō fuiſſet. Quia autē ſemper conſiderāt quis pauor ex iudicio īmineat virtutū pennas in rectitudine cōſeruant. Unde ⁊ apte mox ſubdit̉. ¶ Sub firmamento autē pēne eoꝝ recte alterius ad alterū.) ¶ Tūc penne virtutū ſub firmamēto recte ſūt: qn̄ bonū quod alter habet: hoc alteri impendit: vt qui terrenā ſubſtantiā accepit: indigentis ꝓximi inopiam ſubleuet. Qui doctrine gratia plenus eſt: ignorātis ꝓximi tenebras verbo ſue predicationis illuſtret. Qui temꝑali poteſtate ſubnixus eſt: oppreſſos a violentis releuet. Qui ꝓphecie ſpiritu plenus eſt: a vita ꝓ ximi mala imminētia bona ſuadendo declinet. Qui gratiā creatiōis accepit: interceſſiōe ſua ſaluti infirmantiū pie ⁊ humiliter impēdat. Qui a terrenis actibus libere ſoli deo vacare meruit: ꝓ delinquē tibus ꝓximis exoret. Fit aūt ſepe: vt qui terrena ſubſtātia nimis occupat̉: oratiōi nō quantū debet inuigilet. Et ſit plerūqꝫ vtis qui exorandū dn̄m cūctis mūdi oneribus exutus vacat: ſuſtentationē viuendi nō habeat. Sed dū diues porrigit alimentū atqꝫ veſtimentū pauperi: ⁊ dū pauper orationē ſuā anime diuitis impendit: penne animaliū recte alterius ad alteruꝫ tendūt. Nam dū ille mihi verbū predicatiōis exhibet: ⁊ lumen veritatis ex corde meo ignorātie tenebras expellit: dūqꝫ illi ego quia fortaſſe a mūdi huius potēte op
