Seite
Expoſitio beati Gregorij pape ſuper Ezechielem primit̉ ſolatiū mee defenſionis impartior atqꝫ hūc de violentis manibus euello: vi ciſſim nobis pēnas noſtras tēdimus: vt nos affectu ⁊ ope vicaria ex bono qd̓ acce pimus tangamus. Unde bene pͥmus pa­ſtor ammonet dicēs: Omniū finis appro­pinquabit: eſtote itaqꝫ prudētes: ⁊ vigila te in oratiōibus. Ante oīa autē mutuā in vobiſmetip̄is charitatē ꝯtinuā habētes: quia charitas operit multitudinē pecca­toꝝ hoſpitales inuicē ſine murmuratiōi­bus vnuſquiſqꝫ ſicut accepit gratiā in al­terutrū illaꝫ adminiſtrātes.i. Petri. Quod ergo apud ezechielē penna: hoc apud petrū apl̓m accepta gratia dicit̉. Et qd̓ ille ait: Recte pēne alterius ad alterū trū: hoc eccleſie paſtor dicit: Anuſquiſqꝫ ſicut accepit gratiā in alterutrū illā admi­niſtrātes. Penne em̄ noſtre recte iā non ſunt: ſi ad vtilitatē noſtrā ſolūmodo refle­ctunt̉. Sed tūc recte fiunt: cū in vtilitatē ꝓximi dirigimus qd̓ habemꝰ. Quia em̄ bona noſtra nō a nobis ſūt: ſed ab eo hec accepimus: a quo factū eſt vt eſſemus tā­to ea nobis nō debemus retinere priuata quāto ea nobis ꝯſpicimus ab auctore no­ſtro ad cōmunē vtilitatē data. Unde re­cte petrus apl̓us in exhortatiōe huiꝰ rei ſubdit dicēs: Sicut boni diſpenſatores multiformis gratie dei. Atqꝫ adhuc dici tur: Si quis loquit̉ quaſi ſermones dei: ſi quis mīſtrat tanꝙͣ ex virtute quā admi­niſtrat deus.i. Petri. 4. Ac ſi aperte di cat: Humiliter impēdite bonū proximis: qꝛ ſcitis vobis non a vobis eſſe qd̓ habe­tis. Quelibet em̄ penna virtutis cū ad ꝓ­ximū impartiendo tendit̉: recta nō erit ſi humilitate caruerit. Sequit̉ E Unumquodqꝫ duabus alis velabat corpus ſuū: ⁊ alterū ſi­militer velabatur.) Quia per corpus actio: per alas vero virtutes ſignantur: ſupra iam diximus. Et cum dicat: Sub firmamento autem pen ne eoꝝ recte alterius ad alterū. Querendū eſt qualiter ſubdit̉. Unum­quodqꝫ duabus alis velabat corpus ſuū. Qua in re hoc patēter indicat̉: quia ⁊ pē nas alias ad alterū tendebant: ⁊ tamen duabus alis corpus proprium velabāt. Quid eſt hoc niſi quia ſic debemus vir­tutes quas accepimus alijs impendere: vt ⁊ ea in quibꝰ peccauimus: nō deſina­mus caute cogitare: ⁊ reatū noſtrū quotti die per timorē ⁊ penitentiā plangere Du as em̄ alas ſuperius quibus corpus vela tur: timorē ⁊ penitentiā diximus. Sic er­go in charitate creſcamus: ⁊ pēnas ten­damus in ꝓxios: vt nunꝙͣ deſinamꝰ co­gitare ⁊ plangere noſmetip̄os. Penne tē dant̉ iuxta: penne cooperiāt corpora: vt ⁊ de bonis actibus prebeamus exēpla: ⁊ mala que egimus abſcondāt a iudicio ti­mor ⁊ penitētia. In tranſlatiōe autē vete ri de his alis dicitur: Singulis due coniūcte ⁊ te­gentes corpora eorum. In quibus verbis intelligit̉: quia ⁊ ip̄e erant pēne que iungebant̉ alterius ad al terū: ⁊ ip̄e que eoꝝ corpora cooperiebant. Quod per figuraꝫ bene accipit̉: quia ille nos virtutes apud om̄ipotentē deum pro tegūt: quas ex charitate proximis impar­timur atqꝫ coniūgimus. Cum quibus dū cōcorditer viuimꝰ: mala que fecimus ve­lamus. Poſſunt ergo etiā per has alas duo p̄cepta charitatis intelligi. Amor ſci licet dei ⁊ proximi. Amando em̄ deū no­ſtra in nobis mala perſequimur: ideſt cor pus velamus. Diligēdo autem proximū ⁊ ei in quo prodeſſe poſſumus feſtinamꝰ: ideſt alas ad alterū tendimus. Hec autē quod ſubdit̉. Et alterū ſimiliter velabat̉: in tranſlatiōe veteri non habet̉. Et queri poteſt: cur poſtꝙͣ dictuꝫ eſt. Unūquodqꝫ duabus alis velabat corpus ſuū. Subiū. gitur. Et alterū ſimiliter velabat̉. Trani lationē autē ſeptuaginta interpretū aqui le ⁊ theodotiōis ⁊ ſymmachi ſollicite per ſcrutātes: nihil ex his verbis inuenimꝰ.